[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ory-genes nie zwykł w swoich komentarzach i traktatach stosować bezpo-149OPas 32.150OPas 33, zob.też OPas 26 31.151Zob.Pisma paschalne, Wstęp, s.9.172 średnich aktualizacji.Dążył zawsze do wyjaśnienia sensu duchowegokomentowanego tekstu.Omawia w nim nie obrzęd chrześcijan, aleopisany w Księdze Wyjścia obrzęd żydowski, koncentrując się najego znaczeniu duchowym czyli w tym wypadku chrystologicznym.Dlatego zapewne odniesienia i aluzje eucharystyczne pozostają bar-dzo ogólne.Są one jednak wystarczające, aby wydobyć z nich pod-stawowy zarys analogii, jaką Orygenes przeprowadza między Paschąa Eucharystią.Według tej analogii: Baranek paschalny jest typem Chrystusa, aofiara z baranka zapowiada ofiarowanie Chrystusa .Nie jest to za-powiedz męki Chrystusa, ale tej ofiary, którą będą składali chrześci-janie.Jest to ofiara duchowa, a nie zmysłowa, czyli cielesna.Chrze-ścijanie ofiarują Chrystusa , gdy sprawują Eucharystię, gdy napeł-niają się Jego słowem, gdy prowadzą święte życie.A zatem nie możemy powiedzieć, że dla Orygenesa Eucharystiajest powtórzeniem, pamiątką męki Chrystusa.Jeżeli w ogóle Eu-charystia jest pamiątką, to pamiątką Chrystusa.2.2.8.2.Uczta Nowego PrzymierzaSłowo podczas Eucharystii daje nam siebie za pokarm, a zatemEucharystia jest ucztą, na którą zostali zaproszeni wierzący.Jednakżenie jest to tylko uczta, posiłek.Orygenes nawiązuje do tego motywukilkakrotnie i za każdym razem łączy ze sobą dwa elementy: uczty iprzymierza:Jeśli wstąpisz z Nim [do górnej komnaty], aby świętować Paschę, [Je-zus] daje ci kielich Nowego Przymierza, daje ci chleb błogosławień-stwa, udziela ci swego Ciała i swojej Krwi152.Takie rozumienie jest zgodne z ogólną tendencją myśli Orygenesa,który w swojej refleksji nie chce zatrzymywać się na konkretnych fak-tach z ziemskiego, minionego już życia Jezusa, lecz patrzy raczej naterazniejszość i przyszłość.Eucharystia jako Uczta Paschalna, a zatemuczta potwierdzająca zawarcie Nowego Przymierza, jest także ucztąweselną.Wesele też jest znakiem potwierdzającym zawarcie przymie-152HomJer 19,13.173 rza, jakim są zaślubiny.I w tym znaczeniu Eucharystia jest zapowie-dzią ostatecznego, pełnego zjednoczenia wierzącego ze Słowem:Każdy kto przychodzi, aby słuchać Słowa Bożego, niechaj posłucharozkazu Boga: ma przystąpić uświęcony do słuchania słowa, musi wy-prać swoje szaty.[.] Nikt nie może słuchać Słowa Bożego, jeśliwpierw nie zostanie uświęcony, to znaczy jeśli nie będzie święty cia-łem i duchem (1 Kor 7,34) i jeśli nie wypierze swoich szat.Przecieżniebawem zasiądzie do uczty weselnej, będzie spożywał Ciało Baranka ipił kielich zbawienia153.A zatem w Eucharystii są nierozdzielnie obecne dwa elementy:jest to uczta, podczas której Słowo Chrystus karmi nas sobą, i jed-nocześnie uczta weselna, znak Nowego Przymierza, zapowiedz osta-tecznego i nierozerwalnego zjednoczenia ze Słowem.Orygenes opisuje więc Eucharystię jako Ucztę Paschalną Nowe-go Przymierza, przy czym widzi w niej raczej zapowiedz prawdziwejuczty paschalnej, która zostanie dla nas przygotowana w niebie, niżjako wspomnienie tej uczty, jaką Jezus spożył ze swoimi uczniami wostatni wieczór przed męką2.2.8.3.PodsumowanieW swojej refleksji Orygenes najwięcej uwagi poświęca Chrystu-sowi w Jego boskości.Natomiast konkretne fakty ziemskiego życiaJezusa są dla niego jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań.Są one, można powiedzieć, jakby warstwą literalną.Orygenes nieodnosi Eucharystii do żadnych poszczególnych chwil ziemskiegożycia Jezusa.Szczególnie znamienne jest, że przywiązuje on małeznaczenie do połączenia Eucharystii z męką Jezusa.Nie wskazujerównież na Eucharystię jako na pamiątkę zmartwychwstania Chrystu-sa.Eucharystia to przede wszystkim aktualne działanie Słowa.Nawetjeżeli Orygenes cytuje słowa Jezusa to czyńcie na moją pamiątkę ,to owa pamiątka nie jest przypominaniem poszczególnych faktów zżycia Zbawiciela, ale raczej uobecnieniem , żywą obecnością Jezusaw Eucharystii.Orygenes jest także w swojej refleksji zwrócony owiele bardziej ku przyszłości niż ku przeszłości.Nawet odwołując się153HomWj 11,7.174 do Paschy, wskazuje przede wszystkim na przyszłość, na ostatecznąucztę paschalną, do której zasiądziemy razem z Panem154.2.2.9.PodsumowaniePowyższe przedstawienie tekstów Ojców pokazuje wyraznie, żew pierwszych dwustu latach rozwoju chrześcijaństwa Eucharystiabyła dość słabo powiązana z Paschą.Pomimo jednoznacznie paschal-nego kontekstu ustanowienia Eucharystii, powiązanie jej z Paschąnatychmiast zanika w gminach chrześcijańskich i przez następnepokolenia w niewielkim tylko stopniu wpływa na rozwój refleksjieucharystycznej.Natomiast Kościół od samego początku swego istnienia każdegoroku wspomina zbawcze wydarzenia: śmierć i zmartwychwstanieJezusa.Wydarzenia te są świętowane jako chrześcijańska Pascha.U Ojców pojawia się obszerna refleksja nad chrześcijańskim znacze-niem Paschy, która jest świętowaniem zbawienia, jakie przyniósłJezus Chrystus [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Ory-genes nie zwykł w swoich komentarzach i traktatach stosować bezpo-149OPas 32.150OPas 33, zob.też OPas 26 31.151Zob.Pisma paschalne, Wstęp, s.9.172 średnich aktualizacji.Dążył zawsze do wyjaśnienia sensu duchowegokomentowanego tekstu.Omawia w nim nie obrzęd chrześcijan, aleopisany w Księdze Wyjścia obrzęd żydowski, koncentrując się najego znaczeniu duchowym czyli w tym wypadku chrystologicznym.Dlatego zapewne odniesienia i aluzje eucharystyczne pozostają bar-dzo ogólne.Są one jednak wystarczające, aby wydobyć z nich pod-stawowy zarys analogii, jaką Orygenes przeprowadza między Paschąa Eucharystią.Według tej analogii: Baranek paschalny jest typem Chrystusa, aofiara z baranka zapowiada ofiarowanie Chrystusa .Nie jest to za-powiedz męki Chrystusa, ale tej ofiary, którą będą składali chrześci-janie.Jest to ofiara duchowa, a nie zmysłowa, czyli cielesna.Chrze-ścijanie ofiarują Chrystusa , gdy sprawują Eucharystię, gdy napeł-niają się Jego słowem, gdy prowadzą święte życie.A zatem nie możemy powiedzieć, że dla Orygenesa Eucharystiajest powtórzeniem, pamiątką męki Chrystusa.Jeżeli w ogóle Eu-charystia jest pamiątką, to pamiątką Chrystusa.2.2.8.2.Uczta Nowego PrzymierzaSłowo podczas Eucharystii daje nam siebie za pokarm, a zatemEucharystia jest ucztą, na którą zostali zaproszeni wierzący.Jednakżenie jest to tylko uczta, posiłek.Orygenes nawiązuje do tego motywukilkakrotnie i za każdym razem łączy ze sobą dwa elementy: uczty iprzymierza:Jeśli wstąpisz z Nim [do górnej komnaty], aby świętować Paschę, [Je-zus] daje ci kielich Nowego Przymierza, daje ci chleb błogosławień-stwa, udziela ci swego Ciała i swojej Krwi152.Takie rozumienie jest zgodne z ogólną tendencją myśli Orygenesa,który w swojej refleksji nie chce zatrzymywać się na konkretnych fak-tach z ziemskiego, minionego już życia Jezusa, lecz patrzy raczej naterazniejszość i przyszłość.Eucharystia jako Uczta Paschalna, a zatemuczta potwierdzająca zawarcie Nowego Przymierza, jest także ucztąweselną.Wesele też jest znakiem potwierdzającym zawarcie przymie-152HomJer 19,13.173 rza, jakim są zaślubiny.I w tym znaczeniu Eucharystia jest zapowie-dzią ostatecznego, pełnego zjednoczenia wierzącego ze Słowem:Każdy kto przychodzi, aby słuchać Słowa Bożego, niechaj posłucharozkazu Boga: ma przystąpić uświęcony do słuchania słowa, musi wy-prać swoje szaty.[.] Nikt nie może słuchać Słowa Bożego, jeśliwpierw nie zostanie uświęcony, to znaczy jeśli nie będzie święty cia-łem i duchem (1 Kor 7,34) i jeśli nie wypierze swoich szat.Przecieżniebawem zasiądzie do uczty weselnej, będzie spożywał Ciało Baranka ipił kielich zbawienia153.A zatem w Eucharystii są nierozdzielnie obecne dwa elementy:jest to uczta, podczas której Słowo Chrystus karmi nas sobą, i jed-nocześnie uczta weselna, znak Nowego Przymierza, zapowiedz osta-tecznego i nierozerwalnego zjednoczenia ze Słowem.Orygenes opisuje więc Eucharystię jako Ucztę Paschalną Nowe-go Przymierza, przy czym widzi w niej raczej zapowiedz prawdziwejuczty paschalnej, która zostanie dla nas przygotowana w niebie, niżjako wspomnienie tej uczty, jaką Jezus spożył ze swoimi uczniami wostatni wieczór przed męką2.2.8.3.PodsumowanieW swojej refleksji Orygenes najwięcej uwagi poświęca Chrystu-sowi w Jego boskości.Natomiast konkretne fakty ziemskiego życiaJezusa są dla niego jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań.Są one, można powiedzieć, jakby warstwą literalną.Orygenes nieodnosi Eucharystii do żadnych poszczególnych chwil ziemskiegożycia Jezusa.Szczególnie znamienne jest, że przywiązuje on małeznaczenie do połączenia Eucharystii z męką Jezusa.Nie wskazujerównież na Eucharystię jako na pamiątkę zmartwychwstania Chrystu-sa.Eucharystia to przede wszystkim aktualne działanie Słowa.Nawetjeżeli Orygenes cytuje słowa Jezusa to czyńcie na moją pamiątkę ,to owa pamiątka nie jest przypominaniem poszczególnych faktów zżycia Zbawiciela, ale raczej uobecnieniem , żywą obecnością Jezusaw Eucharystii.Orygenes jest także w swojej refleksji zwrócony owiele bardziej ku przyszłości niż ku przeszłości.Nawet odwołując się153HomWj 11,7.174 do Paschy, wskazuje przede wszystkim na przyszłość, na ostatecznąucztę paschalną, do której zasiądziemy razem z Panem154.2.2.9.PodsumowaniePowyższe przedstawienie tekstów Ojców pokazuje wyraznie, żew pierwszych dwustu latach rozwoju chrześcijaństwa Eucharystiabyła dość słabo powiązana z Paschą.Pomimo jednoznacznie paschal-nego kontekstu ustanowienia Eucharystii, powiązanie jej z Paschąnatychmiast zanika w gminach chrześcijańskich i przez następnepokolenia w niewielkim tylko stopniu wpływa na rozwój refleksjieucharystycznej.Natomiast Kościół od samego początku swego istnienia każdegoroku wspomina zbawcze wydarzenia: śmierć i zmartwychwstanieJezusa.Wydarzenia te są świętowane jako chrześcijańska Pascha.U Ojców pojawia się obszerna refleksja nad chrześcijańskim znacze-niem Paschy, która jest świętowaniem zbawienia, jakie przyniósłJezus Chrystus [ Pobierz całość w formacie PDF ]