[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy 18 czerwca wyżej wspomniany Robert i Normanowiewystąpili do walki przeciw wojskom papieża, doszło do zaciętej bitwy3, w której poogromnej rzezi z jednej i drugiej strony i wskutek osłabienia sił niemieckich zwy-cięstwo przypadło Robertowi i Normanom.Po załamaniu się sił wojsk niemieckichpapież Leon z garstką ludzi uciekł do jakiegoś zameczku.Kiedy ten zostaje zdobytyprzez wrogów, papieża uprowadzono do Benewentu4 i stąd szczęśliwie wraca doRzymu.Taka zaś była rzez po jednej i drugiej stronie, że aż dotąd pokazują tu zwykleludziom przybywającym stos kości poległych5, który przetrwał aż do dzisiejszychczasów.Wierzono, że ta klęska spotkała papieża i jego wojsko dlatego, ponieważpapieżowi przystało walczyć o sprawy doczesne raczej modlitwą i łzami niż orężemlub dlatego, że prowadził6 ze sobą wielu ludzi niegodziwych, co napływali do niegodla uniknięcia kary za zbrodnie i w poszukiwaniu zysku.Nieurodzaj7, który w zeszłym roku nawiedził Polskę, wzrastając w tym rokujeszcze więcej, naraził Polaków na wiele trudności.1Normanowie pochodzący z krajów skandynawskich zajmowali w tym czasie dawne kolonie bizantyjskiew płdn.Italii.O wyprawie papieskiej notują kroniki włoskie i niemieckie, a Długosz być może wykorzystałKronikę Hermana z Reichenau pod r.1053, Mon.Germ.Hist.Scriptores, t.V, s.132.2Robert Guiskard (1015 1085), hr.Apulii, założyciel państwa normańskiego w płdn.Italii.Długoszparokrotnie nazywa go mylnie Robertem synem Guiskarda.3Sławna bitwa koło Civitate z 18 VI 1053 r., w której papież sam dowodził.Data u Hermana z Reichenau,jw.4Benewent leży w Kampanii na płn.-wsch.od Neapolu, dokąd zwycięzcy Normanowie uprowadzilipapieża i trzymali przez rok w niewoli.5Wzięte prawie dosłownie z Kroniki Ottona Fryzyngeńskiego, ks.VI, rozdz.33.(wyd.II A.Hofmeistraw Scriptores rer.Germ.in usum scholarum, Hannoverae et Lipsiae 1912).6Wiadomość dosłownie wzięta z Kroniki Hermana z Reichenau, jw.7Dane z tejże kroniki pod r.1053, nie wiadomo czy dotyczyły Polski. ROK PACSKI 1054Zmierć papieża Leona IX.Pochwała jego świętego życia.Jego następcązostaje Wiktor II.Papież Leon IX1, z pochodzenia Niemiec z Lotaryngii, spędziwszy cztery lata, dwamiesiące i sześć dni na stolicy papieskiej, umiera w Rzymie 16 kwietnia i zostajeuroczyście pochowany w katedrze św.Piotra Apostoła w Rzymie.Jego wyniesieniena Stolicę Apostolską odbyło się w następujący sposób.Kiedy zmarł papież Damazy,Rzymianie, zgodnie ze zwyczajem i porządkiem rzeczy przestrzeganym w tymczasie, prosili cesarza Henryka, by im wyznaczył papieża.Cesarz Henryk przysłałwtedy do kierowania stolicą w Rzymie biskupa Toul, Brunona, człowieka dobrego iskromnego.Ten w drodze do Rzymu przybywa do Cluny, gdzie przeor klasztoru św.Benedykta, Hildebrand2, podsuwa mu myśl, że jest rzeczą niedozwoloną przyjmowaćz rąk świeckich panowanie nad całym Kościołem.Pod wpływem tego napomnieniamąż o nieskazitelnym sumieniu, zdjąwszy szaty biskupie, przywdziewa strójpielgrzyma.Sprowadziwszy ze sobą do Rzymu przeora Cluny, Hildebranda, podnaciskiem sumienia zrzekł się godności papieża, ale wybrany na nowo przez klerrzymski, został zmuszony do objęcia rządów nad Kościołem.Otoczony sławąmądrości i świętości, kiedy dla objęcia Stolicy Apostolskiej odbywał drogę z Niemiecdo Rzymu, usłyszał śpiew aniołów: Ja żywię myśli pokoju, a nie udręczenia"3.Kiedy przed bramami swego pałacu zobaczył ubogiego trędowatego, wzdrygał się namyśl, że pod postacią biedaka przyjął Chrystusa4.Po śmierci został przeniesiony dopierwotnej swojej siedziby: Toul, gdzie zasłynął wieloma cudami.Na miejsce LeonaIX zostaje wybrany Gebhard, biskup Eichstadt5, z pochodzenia Niemiec.Na jegoelekcję1Zob.przyp.2 na s.66, pochodził z Alzacji, nie z Lotaryngii, zm.19 IV 1054 r.yródłem tego ustępu ażdo słów: usłyszał śpiew aniołów jest Kronika Ottona Fryzyngeńskiego, jw.2Hildebrand (pózniejszy papież Grzegorz VII, 1073 1085) nie był opatem w Cluny.Błąd ten występujew Kronice, jw., zob.Jahrbucher., t.22 (Heinrich III), s.72 73.3Vlg., Jer.29, 11.4Opowiadanie o trędowatym wzięte z Hist.eccles.kol.1063.5Gebhard biskup Eichstadt jako papież Wiktor II (13 IV 1055 28 VI 1057 r.) pochodził z rodu hrabiówbawarskich.Wiadomość wzięta z Bertholdi Annales, Mon.Germ.Hist.Scriptores, t.V, s.269 i z KronikiOttona Fryzyngeńskiego, ks.VI, rozdz.33. wpłynął strach przed cesarzem Henrykiem, który ten wybór wysunął.Przyjął onimię Wiktora II i w Wielki Czwartek został konsekrowany.Pewien wykształcony magister potępia ubieganie się o beneficja orazposiadanie wielkiej ich ilości.O zwyczaju1 posiadania wielu beneficjów, który w tych czasach podobno zbyt sięrozpowszechnił, następnie o ustawicznym, pożałowania godnym ubieganiu się o god-ności przez prałatów, wreszcie o pladze symonii istnieje bardzo wiele pism OjcówKościoła potępiających te nadużycia.Ale zwróć uwagę, że łatwo można było znalezćbiednych kleryków i doktorów, którzy potępiali posiadanie wielu beneficjów iwystawne życie duchownych tak długo, dopóki nie nadarzyła im się okazjauczestniczenia [w tych dobrach].Kiedy taka sposobność zaistniała, zaraz zaślepiałaich chciwość.Powiadają, że był pewien bardzo wykształcony magister, który w wielupodniosłych słowach występował przeciw bogactwu prałatów i ich zbytkownemużyciu twierdząc, że nie godzi się w ogóle żyć w ten sposób.Kiedy o tym doniesionopapieżowi, odpowiedział w tonie pochwalnym: Dajmy mu dobrą prepozyturę, jednoi drugie beneficjum, a uspokoi się".Stało się tak i natychmiast zmienił zdanie,twierdząc: Nie rozumiałem dotąd tego problemu, dopiero teraz go zrozumiałem".I zbiedaka stał się bogaty, z potępiającego przemienił się nagle w chwalcę.Zw.Hieronim2 powiada, że takich ludzi należy unikać jak zarazy.Powiedział ktoś godneuwagi zdanie: Kto ma jedno wystarczające beneficjum i korzysta z niego zgodnie zprawem, prostą drogą podąża do ojczyzny.Kto dodaje do niego drugie, pozbawia sięjednego oka sumienia.Kto otrzymuje nadto coś więcej, pozbawiony drugiego oka,ulega całkowitemu zaślepieniu i gromadzi potem, co tylko może"3.Przekleństwo zanienasyconą chciwość ściągnął niegdyś król Izraela Jeroboam4, który, choć z woliBożej otrzymał królestwo, natychmiast porzucił cześć Boga i zrobił dwa złote cielce,by lud izraelski nie chodził do świątyni1Cały ustęp do słów: niż potrzeba (na s.78) wzięty dosłownie z W.Rolewincka, Fasciculus temporum,(wyd.J.Pistorii Nidani et B.G.Struvii, t.II, ed.tertia, Ratisbonae 1726), s.540 542.2Zw.Hieronim (Eusebius Sophronius Hieronymus) ur.ok.340 r., zm.30 IX 429 r., jeden z najwybitniej-szych ojców Kościoła, autor wielu pism.3Nieodnalezione.4Jeroboam król izraelski (X w.p.n.e.), znany z wprowadzenia pogańskiego kultu w Izraelu. Bożej.I stało się to słowo grzechem1 tak, że wszyscy następni królowie zachowywaliten świętokradzki kult na zgubę królestwa.Wszyscy święci mężowie zgodnietwierdzą, że należy się obawiać o stan duchowny i widzimy, że już w wielu częściachświata te obawy się spełniły [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Kiedy 18 czerwca wyżej wspomniany Robert i Normanowiewystąpili do walki przeciw wojskom papieża, doszło do zaciętej bitwy3, w której poogromnej rzezi z jednej i drugiej strony i wskutek osłabienia sił niemieckich zwy-cięstwo przypadło Robertowi i Normanom.Po załamaniu się sił wojsk niemieckichpapież Leon z garstką ludzi uciekł do jakiegoś zameczku.Kiedy ten zostaje zdobytyprzez wrogów, papieża uprowadzono do Benewentu4 i stąd szczęśliwie wraca doRzymu.Taka zaś była rzez po jednej i drugiej stronie, że aż dotąd pokazują tu zwykleludziom przybywającym stos kości poległych5, który przetrwał aż do dzisiejszychczasów.Wierzono, że ta klęska spotkała papieża i jego wojsko dlatego, ponieważpapieżowi przystało walczyć o sprawy doczesne raczej modlitwą i łzami niż orężemlub dlatego, że prowadził6 ze sobą wielu ludzi niegodziwych, co napływali do niegodla uniknięcia kary za zbrodnie i w poszukiwaniu zysku.Nieurodzaj7, który w zeszłym roku nawiedził Polskę, wzrastając w tym rokujeszcze więcej, naraził Polaków na wiele trudności.1Normanowie pochodzący z krajów skandynawskich zajmowali w tym czasie dawne kolonie bizantyjskiew płdn.Italii.O wyprawie papieskiej notują kroniki włoskie i niemieckie, a Długosz być może wykorzystałKronikę Hermana z Reichenau pod r.1053, Mon.Germ.Hist.Scriptores, t.V, s.132.2Robert Guiskard (1015 1085), hr.Apulii, założyciel państwa normańskiego w płdn.Italii.Długoszparokrotnie nazywa go mylnie Robertem synem Guiskarda.3Sławna bitwa koło Civitate z 18 VI 1053 r., w której papież sam dowodził.Data u Hermana z Reichenau,jw.4Benewent leży w Kampanii na płn.-wsch.od Neapolu, dokąd zwycięzcy Normanowie uprowadzilipapieża i trzymali przez rok w niewoli.5Wzięte prawie dosłownie z Kroniki Ottona Fryzyngeńskiego, ks.VI, rozdz.33.(wyd.II A.Hofmeistraw Scriptores rer.Germ.in usum scholarum, Hannoverae et Lipsiae 1912).6Wiadomość dosłownie wzięta z Kroniki Hermana z Reichenau, jw.7Dane z tejże kroniki pod r.1053, nie wiadomo czy dotyczyły Polski. ROK PACSKI 1054Zmierć papieża Leona IX.Pochwała jego świętego życia.Jego następcązostaje Wiktor II.Papież Leon IX1, z pochodzenia Niemiec z Lotaryngii, spędziwszy cztery lata, dwamiesiące i sześć dni na stolicy papieskiej, umiera w Rzymie 16 kwietnia i zostajeuroczyście pochowany w katedrze św.Piotra Apostoła w Rzymie.Jego wyniesieniena Stolicę Apostolską odbyło się w następujący sposób.Kiedy zmarł papież Damazy,Rzymianie, zgodnie ze zwyczajem i porządkiem rzeczy przestrzeganym w tymczasie, prosili cesarza Henryka, by im wyznaczył papieża.Cesarz Henryk przysłałwtedy do kierowania stolicą w Rzymie biskupa Toul, Brunona, człowieka dobrego iskromnego.Ten w drodze do Rzymu przybywa do Cluny, gdzie przeor klasztoru św.Benedykta, Hildebrand2, podsuwa mu myśl, że jest rzeczą niedozwoloną przyjmowaćz rąk świeckich panowanie nad całym Kościołem.Pod wpływem tego napomnieniamąż o nieskazitelnym sumieniu, zdjąwszy szaty biskupie, przywdziewa strójpielgrzyma.Sprowadziwszy ze sobą do Rzymu przeora Cluny, Hildebranda, podnaciskiem sumienia zrzekł się godności papieża, ale wybrany na nowo przez klerrzymski, został zmuszony do objęcia rządów nad Kościołem.Otoczony sławąmądrości i świętości, kiedy dla objęcia Stolicy Apostolskiej odbywał drogę z Niemiecdo Rzymu, usłyszał śpiew aniołów: Ja żywię myśli pokoju, a nie udręczenia"3.Kiedy przed bramami swego pałacu zobaczył ubogiego trędowatego, wzdrygał się namyśl, że pod postacią biedaka przyjął Chrystusa4.Po śmierci został przeniesiony dopierwotnej swojej siedziby: Toul, gdzie zasłynął wieloma cudami.Na miejsce LeonaIX zostaje wybrany Gebhard, biskup Eichstadt5, z pochodzenia Niemiec.Na jegoelekcję1Zob.przyp.2 na s.66, pochodził z Alzacji, nie z Lotaryngii, zm.19 IV 1054 r.yródłem tego ustępu ażdo słów: usłyszał śpiew aniołów jest Kronika Ottona Fryzyngeńskiego, jw.2Hildebrand (pózniejszy papież Grzegorz VII, 1073 1085) nie był opatem w Cluny.Błąd ten występujew Kronice, jw., zob.Jahrbucher., t.22 (Heinrich III), s.72 73.3Vlg., Jer.29, 11.4Opowiadanie o trędowatym wzięte z Hist.eccles.kol.1063.5Gebhard biskup Eichstadt jako papież Wiktor II (13 IV 1055 28 VI 1057 r.) pochodził z rodu hrabiówbawarskich.Wiadomość wzięta z Bertholdi Annales, Mon.Germ.Hist.Scriptores, t.V, s.269 i z KronikiOttona Fryzyngeńskiego, ks.VI, rozdz.33. wpłynął strach przed cesarzem Henrykiem, który ten wybór wysunął.Przyjął onimię Wiktora II i w Wielki Czwartek został konsekrowany.Pewien wykształcony magister potępia ubieganie się o beneficja orazposiadanie wielkiej ich ilości.O zwyczaju1 posiadania wielu beneficjów, który w tych czasach podobno zbyt sięrozpowszechnił, następnie o ustawicznym, pożałowania godnym ubieganiu się o god-ności przez prałatów, wreszcie o pladze symonii istnieje bardzo wiele pism OjcówKościoła potępiających te nadużycia.Ale zwróć uwagę, że łatwo można było znalezćbiednych kleryków i doktorów, którzy potępiali posiadanie wielu beneficjów iwystawne życie duchownych tak długo, dopóki nie nadarzyła im się okazjauczestniczenia [w tych dobrach].Kiedy taka sposobność zaistniała, zaraz zaślepiałaich chciwość.Powiadają, że był pewien bardzo wykształcony magister, który w wielupodniosłych słowach występował przeciw bogactwu prałatów i ich zbytkownemużyciu twierdząc, że nie godzi się w ogóle żyć w ten sposób.Kiedy o tym doniesionopapieżowi, odpowiedział w tonie pochwalnym: Dajmy mu dobrą prepozyturę, jednoi drugie beneficjum, a uspokoi się".Stało się tak i natychmiast zmienił zdanie,twierdząc: Nie rozumiałem dotąd tego problemu, dopiero teraz go zrozumiałem".I zbiedaka stał się bogaty, z potępiającego przemienił się nagle w chwalcę.Zw.Hieronim2 powiada, że takich ludzi należy unikać jak zarazy.Powiedział ktoś godneuwagi zdanie: Kto ma jedno wystarczające beneficjum i korzysta z niego zgodnie zprawem, prostą drogą podąża do ojczyzny.Kto dodaje do niego drugie, pozbawia sięjednego oka sumienia.Kto otrzymuje nadto coś więcej, pozbawiony drugiego oka,ulega całkowitemu zaślepieniu i gromadzi potem, co tylko może"3.Przekleństwo zanienasyconą chciwość ściągnął niegdyś król Izraela Jeroboam4, który, choć z woliBożej otrzymał królestwo, natychmiast porzucił cześć Boga i zrobił dwa złote cielce,by lud izraelski nie chodził do świątyni1Cały ustęp do słów: niż potrzeba (na s.78) wzięty dosłownie z W.Rolewincka, Fasciculus temporum,(wyd.J.Pistorii Nidani et B.G.Struvii, t.II, ed.tertia, Ratisbonae 1726), s.540 542.2Zw.Hieronim (Eusebius Sophronius Hieronymus) ur.ok.340 r., zm.30 IX 429 r., jeden z najwybitniej-szych ojców Kościoła, autor wielu pism.3Nieodnalezione.4Jeroboam król izraelski (X w.p.n.e.), znany z wprowadzenia pogańskiego kultu w Izraelu. Bożej.I stało się to słowo grzechem1 tak, że wszyscy następni królowie zachowywaliten świętokradzki kult na zgubę królestwa.Wszyscy święci mężowie zgodnietwierdzą, że należy się obawiać o stan duchowny i widzimy, że już w wielu częściachświata te obawy się spełniły [ Pobierz całość w formacie PDF ]