[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dotknij mnie i powiedz mi,pozwól mi iść.I napisz krwią na ciele mym,że warto żyć.(Uciekinier)Szukam czegoś przez cały czas,co zatrzyma mnie.(Wieża melancholii)Rzadko jednak ktoś taki się pojawia i bohater traci ponownie chęć do życia.W swej samotności nie znajduje nikogo, kto zainteresowałby się jego losem.Nawet głośno wypowiedziane pragnienie śmierci pozostaje bez odpowiedzi:Wychodzę z domu i mówię sobie,że będzie to ostatni dzień, kiedy jestem.Pusty szept zalał pusty park.(Z rozmyślań przy śniadaniu)Pogłębiająca się depresja i melancholia, w której pogrąża się bohater, prowadzą do dramatycznej decyzji odebrania sobie życia:Pytasz wciąż,co tam u mnie, czy coś,czy zmieniło się to -chyba nie.(.)Tylko pstryk i już - nie ma mnie.Czasem bardzo tego chcę:zostawić wszystkich was.(Wieża melancholii)Wojtek Powaga mówił: To jest o melancholii, która doprowadza do samobójstwa.Jeżeli w dalszym ciągu nikt nie powstrzyma bohatera, podejmie kolejną - tym razem udaną - próbę samobójczą:Świattak mocno ranił - do krwi,już dłużej nie mógł:odszukał dach,wysoki dach,dotykał białych chmur.Jedwabny szal owinął sny,przez chwilę wolny był.Niezatrzymanyłagodnie upadł.(Papierowe skrzydła)Tylko pstryk i już - nie ma mnie.Czasem tylko tego chcęi już nie starać się.Siedzę sam w tej wieży bez dna.(Wieża melancholii)W świecie przedstawionym w utworach zespołu Myslovitz dominują strach i samotność.Człowiek, który nie potrafi poradzić sobie z problemami, w nikim nie znajduje oparcia.Jeśli nie ma w sobie wystarczająco dużo siły wewnętrznej do pokonania przeciwności losu, często się załamuje i podejmuje próby samobójcze.Obraz świata z piosenek Myslovitz wydaje się więc skrajnie pesymistyczny - jedyną nadzieję na polepszenie życia daje miłość.MIŁOŚĆNa przykładzie piosenek Myslovitz można prześledzić wszystkie fazy i etapy rozwoju miłości - począwszy od zauroczenia, poprzez inicjację seksualną i szczęśliwy związek, na rozczarowaniach i zdradzie skończywszy.ZAUROCZENIEBohater piosenek Myslovitz rozpoczyna swoje miłosne podboje od fascynacji kobietą i jej urodą.Już w rozpoczynającym pierwszą płytę utworze zatytułowanym Kobieta bohater wyznaje:I tak jak ptakdotykasz kwiat.Słodyczy smak,poranny wiatr.(.)Każdego dniabudzi mnie blask.Dziś twoja twarz -kobiecy czar.(Kobieta)Jego zachwyt budzą najdrobniejsze nawet czynności, gesty i słowa ukochanej.Cieszy się, słysząc głos dziewczyny - z radością wykrzykuje:Wołasz mnie!Wołasz mnie!(Kobieta)Kiedy jego ukochana się oddala, bohater poddaje się fali wspomnień.Przypomina sobie zarówno przeszłe uniesienia, jak i delikatność uczuć swej wybranki:Jak liście na niebie,jak szeptu pragnienie,odchodząc w ciemnościwspomnieniem westchnienia.Szarość wokoło,miłości znaczenie,oddechu twych uczuć -wiatru na wietrze.(Wyznanie)Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na zastosowane w tym utworze porównanie oddechu - często rozumianego także jako dusza - do powiewu wiatru.Jak pisze Meyer H.Abrams:Poetyckie zrównania powiewu i oddechu z duszą, tchnienia z natchnieniem, ożywanie przyrody z ożywieniem ducha - wzięte pojedynczo - nie są ani swoiście romantyczne, ani też w żadnym razie nowe.Są one dawniejsze niż przekaz historyczny.Zawarte w strukturze starożytnych języków są szeroko rozpowszechnione w mitach i folklorze i tworzą wiele doniosłych formuł naszej tradycji religijnej.Nie jest to więc przenośnia specjalnie odkrywcza, ale przecież - jak pisze Anna Barańczak - piosenka unika „gęstego” nasycenia tekstu metaforyką i unika metafor odkrywczych czy niespotykanych.Miłość umożliwia bohaterowi utworów Myslovitz powtórne narodziny w lepszym świecie, w którym najważniejsze będzie uczucie łączące go z ukochaną:W wielkim błękiciemoże znów narodzimy się.Wtedy dotknę, poczuję zapach twój,będę kochał cię, kochał cię.(Wielki błękit)Dla bohatera piosenek ukochana staje się bezcennym skarbem, esencją piękna i zmysłowej kobiecości:Jesteś jak perła:w słońcu lśnisz, w morzu śpisz.Błękitem oddychasz,ocean jest twoją krwią, twoją krwią.(.)Chodź ze mną, płyń.Chodź ze mną, patrz:ocean drży,srebrnym klejnotem jesteś w nim,tak delikatna, proszę, płyń.(Wielki błękit)UCZUCIE NIEMOŻLIWE DO SPEŁNIENIAZachwyt nad urodą kobiety może prowadzić do tego, że bohater piosenek Myslovitz zaczyna czuć wobec niej zakłopotanie.Staje się niepewny własnej wartości.Nie wie, czy jego uczucia są odwzajemnione, ale brak mu odwagi, aby się upewnić co do nich.Kobieta może budzić w nim bowiem onieśmielenie i skrępowanie, połączone z fascynacją i uwielbieniem:Jak nikt znudzona światemwyrzucasz do kosza wczorajsze sny.Szaro-nieśmiały dzieńzagląda spóźniony przez zamknięte drzwi.(.)Ostatni razjak wolni kochankowie,ostatni razwtuleni w szarość gwiazd.Ktoś zabiera cię kolejny raz,gdy już czuję, że mogę cię mieć.Strumień słów przerywa mi dzień,ferment myśli i ciała we mgle [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Dotknij mnie i powiedz mi,pozwól mi iść.I napisz krwią na ciele mym,że warto żyć.(Uciekinier)Szukam czegoś przez cały czas,co zatrzyma mnie.(Wieża melancholii)Rzadko jednak ktoś taki się pojawia i bohater traci ponownie chęć do życia.W swej samotności nie znajduje nikogo, kto zainteresowałby się jego losem.Nawet głośno wypowiedziane pragnienie śmierci pozostaje bez odpowiedzi:Wychodzę z domu i mówię sobie,że będzie to ostatni dzień, kiedy jestem.Pusty szept zalał pusty park.(Z rozmyślań przy śniadaniu)Pogłębiająca się depresja i melancholia, w której pogrąża się bohater, prowadzą do dramatycznej decyzji odebrania sobie życia:Pytasz wciąż,co tam u mnie, czy coś,czy zmieniło się to -chyba nie.(.)Tylko pstryk i już - nie ma mnie.Czasem bardzo tego chcę:zostawić wszystkich was.(Wieża melancholii)Wojtek Powaga mówił: To jest o melancholii, która doprowadza do samobójstwa.Jeżeli w dalszym ciągu nikt nie powstrzyma bohatera, podejmie kolejną - tym razem udaną - próbę samobójczą:Świattak mocno ranił - do krwi,już dłużej nie mógł:odszukał dach,wysoki dach,dotykał białych chmur.Jedwabny szal owinął sny,przez chwilę wolny był.Niezatrzymanyłagodnie upadł.(Papierowe skrzydła)Tylko pstryk i już - nie ma mnie.Czasem tylko tego chcęi już nie starać się.Siedzę sam w tej wieży bez dna.(Wieża melancholii)W świecie przedstawionym w utworach zespołu Myslovitz dominują strach i samotność.Człowiek, który nie potrafi poradzić sobie z problemami, w nikim nie znajduje oparcia.Jeśli nie ma w sobie wystarczająco dużo siły wewnętrznej do pokonania przeciwności losu, często się załamuje i podejmuje próby samobójcze.Obraz świata z piosenek Myslovitz wydaje się więc skrajnie pesymistyczny - jedyną nadzieję na polepszenie życia daje miłość.MIŁOŚĆNa przykładzie piosenek Myslovitz można prześledzić wszystkie fazy i etapy rozwoju miłości - począwszy od zauroczenia, poprzez inicjację seksualną i szczęśliwy związek, na rozczarowaniach i zdradzie skończywszy.ZAUROCZENIEBohater piosenek Myslovitz rozpoczyna swoje miłosne podboje od fascynacji kobietą i jej urodą.Już w rozpoczynającym pierwszą płytę utworze zatytułowanym Kobieta bohater wyznaje:I tak jak ptakdotykasz kwiat.Słodyczy smak,poranny wiatr.(.)Każdego dniabudzi mnie blask.Dziś twoja twarz -kobiecy czar.(Kobieta)Jego zachwyt budzą najdrobniejsze nawet czynności, gesty i słowa ukochanej.Cieszy się, słysząc głos dziewczyny - z radością wykrzykuje:Wołasz mnie!Wołasz mnie!(Kobieta)Kiedy jego ukochana się oddala, bohater poddaje się fali wspomnień.Przypomina sobie zarówno przeszłe uniesienia, jak i delikatność uczuć swej wybranki:Jak liście na niebie,jak szeptu pragnienie,odchodząc w ciemnościwspomnieniem westchnienia.Szarość wokoło,miłości znaczenie,oddechu twych uczuć -wiatru na wietrze.(Wyznanie)Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na zastosowane w tym utworze porównanie oddechu - często rozumianego także jako dusza - do powiewu wiatru.Jak pisze Meyer H.Abrams:Poetyckie zrównania powiewu i oddechu z duszą, tchnienia z natchnieniem, ożywanie przyrody z ożywieniem ducha - wzięte pojedynczo - nie są ani swoiście romantyczne, ani też w żadnym razie nowe.Są one dawniejsze niż przekaz historyczny.Zawarte w strukturze starożytnych języków są szeroko rozpowszechnione w mitach i folklorze i tworzą wiele doniosłych formuł naszej tradycji religijnej.Nie jest to więc przenośnia specjalnie odkrywcza, ale przecież - jak pisze Anna Barańczak - piosenka unika „gęstego” nasycenia tekstu metaforyką i unika metafor odkrywczych czy niespotykanych.Miłość umożliwia bohaterowi utworów Myslovitz powtórne narodziny w lepszym świecie, w którym najważniejsze będzie uczucie łączące go z ukochaną:W wielkim błękiciemoże znów narodzimy się.Wtedy dotknę, poczuję zapach twój,będę kochał cię, kochał cię.(Wielki błękit)Dla bohatera piosenek ukochana staje się bezcennym skarbem, esencją piękna i zmysłowej kobiecości:Jesteś jak perła:w słońcu lśnisz, w morzu śpisz.Błękitem oddychasz,ocean jest twoją krwią, twoją krwią.(.)Chodź ze mną, płyń.Chodź ze mną, patrz:ocean drży,srebrnym klejnotem jesteś w nim,tak delikatna, proszę, płyń.(Wielki błękit)UCZUCIE NIEMOŻLIWE DO SPEŁNIENIAZachwyt nad urodą kobiety może prowadzić do tego, że bohater piosenek Myslovitz zaczyna czuć wobec niej zakłopotanie.Staje się niepewny własnej wartości.Nie wie, czy jego uczucia są odwzajemnione, ale brak mu odwagi, aby się upewnić co do nich.Kobieta może budzić w nim bowiem onieśmielenie i skrępowanie, połączone z fascynacją i uwielbieniem:Jak nikt znudzona światemwyrzucasz do kosza wczorajsze sny.Szaro-nieśmiały dzieńzagląda spóźniony przez zamknięte drzwi.(.)Ostatni razjak wolni kochankowie,ostatni razwtuleni w szarość gwiazd.Ktoś zabiera cię kolejny raz,gdy już czuję, że mogę cię mieć.Strumień słów przerywa mi dzień,ferment myśli i ciała we mgle [ Pobierz całość w formacie PDF ]