[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Osoby z tym zaburzeniem często powtarzają działania pozornie bezcelowe i pozbawione sensu nawet dla nich samych i nawet wtedy, kiedy nie chcą ich wykonywać.16 Czynności te można podzielić na pięć podstawowych typów: czyszczenie, sprawdzanie, powtarzanie, rozkazywanie oraz liczenie.„Wielu ludzi łączy kilka rytuałów.U pewnej grupy przymusowe czynności dotyczą stałych punktów dnia i mogą polegać na przykład na niezwykle wolnym jedzeniu albo ubieraniu się.W innych przypadkach przymus każe zachowywać idealną symetrię (.) Rytuały mycia są zróżnicowane od względnie łagodnych, polegających na myciu rąk przez 15-20 minut po każdej wizycie w ubikacji, do szorowania ich środkami dezynfekującymi całymi godzinami, aż dłonie zaczynają krwawić”.17Rozmaite formy, od łagodnej do skrajnie ostrej, mogą przybierać także rytuały sprawdzania.„Wątpliwości, czy jakaś czynność została wykonana należycie, kończą się jej powtórzeniem.Niekiedy daną czynność powtarza się określoną ilość razy, np. trzy razy, siedem razy itp.Liczba określająca, ile razy trzeba czynność powtórzyć, odgrywa rolę liczby magicznej.Tylko ona może zabezpieczyć przed złym wykonaniem.Skrupulatność w wykonywaniu przymusowej czynności powoduje, że musi być ona wielokrotnie powtarzana, gdyż za każdym razem tkwi jakiś drobny błąd w jej wykonaniu, toteż trzeba zacząć ją na nowo.”18Wśród elementów występujących we wszystkich formach tej choroby wyróżnia się :llęk będący objawem afektywnym;llstrach pacjentów przed strasznym wydarzeniem, które dotknie ich bliskich, a oni będą za to odpowiedzialni;llredukcja lęku za pomocą kompulsji, przynajmniej na krótki okres czasu.lZaburzeniom obsesyjno-kompulsyjnym często towarzyszą także inne choroby lękowe i zaburzenia nastroju takie jak: depresja, fobia społeczna, zespół paniki oraz fobie specyficzne i zaburzenie obrazu ciała.Badania dowiodły, iż odpowiedzialne za wystąpienie tego zaburzenia mogą być czynniki genetyczne bądź nieprawidłowości w budowie mózgu lub systemach neuroprzekaźników.Zaburzenie to poważnie upośledza możliwości funkcjonowania człowieka i działa niezwykle destrukcyjnie na jego funkcjonowanie w wielu dziedzinach życia.III.TERAPIA OSÓB Z ZABURZENIAMI LĘKOWYMI.Leczenie zaburzeń lękowych bazuje na różnych metodach i służy rozmaitym celom.Do najważniejszych należy łagodzenie objawów w wypadku zespołu uogólnionego lęku czy zespole paniki, albo zmianę postawy defensywnej i unikającej w fobiach specyficznych lub społecznych bądź pomoc w ponownym przystosowaniu się do życia ofiarom traumatycznych wydarzeń.Celem psychoterapii jest pomoc pacjentom w lepszym zrozumieniu siebie, swoich problemów i związków z innymi ludźmi, a także pomoc w wypracowaniu korzystniejszej postawy życiowej i sposobów postępowania w trudnych sytuacjach życiowych.Dla wyjaśnienia formowania się zaburzeń lękowych i związanego z nimi obrazu objawów powstało wiele modeli teoretycznych, jednakże najlepsze wyniki w zaburzeń lękowych przynosi terapia behawioralno-poznawcza.Zasadniczym celem terapii behawioralno-poznawczej jest zmiana określonych zachowań albo zmiana negatywnych wzorców myślenia sprzyjających utrzymywaniu się lęku.11.Terapia behawioralno-poznawcza.Nurt psychoterapii behawioralno-poznawczej wywodzi się z podejścia behawioralnego.Podstawą rozwoju terapii behawioralnej były osiągnięcia psychologii eksperymentalnej, zajmującej się badaniem procesów uczenia się.Podejście to koncentruje się na zachowaniach jednostki ujmowanych w kategoriach bodziec - reakcja.Główną ideą tego podejścia jest przekonanie, że różnego typu zaburzenia w zachowaniu są w zasadzie reakcjami wyuczonymi.Jeżeli więc zachowanie neurotyczne jest wyuczone, to musi podlegać ustalonym prawom uczenia się, a więc również przeuczaniu i oduczaniu.2Jeden z czołowych przedstawicieli tego podejścia, amerykański psychiatra J [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Osoby z tym zaburzeniem często powtarzają działania pozornie bezcelowe i pozbawione sensu nawet dla nich samych i nawet wtedy, kiedy nie chcą ich wykonywać.16 Czynności te można podzielić na pięć podstawowych typów: czyszczenie, sprawdzanie, powtarzanie, rozkazywanie oraz liczenie.„Wielu ludzi łączy kilka rytuałów.U pewnej grupy przymusowe czynności dotyczą stałych punktów dnia i mogą polegać na przykład na niezwykle wolnym jedzeniu albo ubieraniu się.W innych przypadkach przymus każe zachowywać idealną symetrię (.) Rytuały mycia są zróżnicowane od względnie łagodnych, polegających na myciu rąk przez 15-20 minut po każdej wizycie w ubikacji, do szorowania ich środkami dezynfekującymi całymi godzinami, aż dłonie zaczynają krwawić”.17Rozmaite formy, od łagodnej do skrajnie ostrej, mogą przybierać także rytuały sprawdzania.„Wątpliwości, czy jakaś czynność została wykonana należycie, kończą się jej powtórzeniem.Niekiedy daną czynność powtarza się określoną ilość razy, np. trzy razy, siedem razy itp.Liczba określająca, ile razy trzeba czynność powtórzyć, odgrywa rolę liczby magicznej.Tylko ona może zabezpieczyć przed złym wykonaniem.Skrupulatność w wykonywaniu przymusowej czynności powoduje, że musi być ona wielokrotnie powtarzana, gdyż za każdym razem tkwi jakiś drobny błąd w jej wykonaniu, toteż trzeba zacząć ją na nowo.”18Wśród elementów występujących we wszystkich formach tej choroby wyróżnia się :llęk będący objawem afektywnym;llstrach pacjentów przed strasznym wydarzeniem, które dotknie ich bliskich, a oni będą za to odpowiedzialni;llredukcja lęku za pomocą kompulsji, przynajmniej na krótki okres czasu.lZaburzeniom obsesyjno-kompulsyjnym często towarzyszą także inne choroby lękowe i zaburzenia nastroju takie jak: depresja, fobia społeczna, zespół paniki oraz fobie specyficzne i zaburzenie obrazu ciała.Badania dowiodły, iż odpowiedzialne za wystąpienie tego zaburzenia mogą być czynniki genetyczne bądź nieprawidłowości w budowie mózgu lub systemach neuroprzekaźników.Zaburzenie to poważnie upośledza możliwości funkcjonowania człowieka i działa niezwykle destrukcyjnie na jego funkcjonowanie w wielu dziedzinach życia.III.TERAPIA OSÓB Z ZABURZENIAMI LĘKOWYMI.Leczenie zaburzeń lękowych bazuje na różnych metodach i służy rozmaitym celom.Do najważniejszych należy łagodzenie objawów w wypadku zespołu uogólnionego lęku czy zespole paniki, albo zmianę postawy defensywnej i unikającej w fobiach specyficznych lub społecznych bądź pomoc w ponownym przystosowaniu się do życia ofiarom traumatycznych wydarzeń.Celem psychoterapii jest pomoc pacjentom w lepszym zrozumieniu siebie, swoich problemów i związków z innymi ludźmi, a także pomoc w wypracowaniu korzystniejszej postawy życiowej i sposobów postępowania w trudnych sytuacjach życiowych.Dla wyjaśnienia formowania się zaburzeń lękowych i związanego z nimi obrazu objawów powstało wiele modeli teoretycznych, jednakże najlepsze wyniki w zaburzeń lękowych przynosi terapia behawioralno-poznawcza.Zasadniczym celem terapii behawioralno-poznawczej jest zmiana określonych zachowań albo zmiana negatywnych wzorców myślenia sprzyjających utrzymywaniu się lęku.11.Terapia behawioralno-poznawcza.Nurt psychoterapii behawioralno-poznawczej wywodzi się z podejścia behawioralnego.Podstawą rozwoju terapii behawioralnej były osiągnięcia psychologii eksperymentalnej, zajmującej się badaniem procesów uczenia się.Podejście to koncentruje się na zachowaniach jednostki ujmowanych w kategoriach bodziec - reakcja.Główną ideą tego podejścia jest przekonanie, że różnego typu zaburzenia w zachowaniu są w zasadzie reakcjami wyuczonymi.Jeżeli więc zachowanie neurotyczne jest wyuczone, to musi podlegać ustalonym prawom uczenia się, a więc również przeuczaniu i oduczaniu.2Jeden z czołowych przedstawicieli tego podejścia, amerykański psychiatra J [ Pobierz całość w formacie PDF ]
