[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wydaje się, że na końcowe zmiany trzeba będzie więc poczekać.1 października 2001 roku weszła w życie nowa ustawa dewizowa.Polscy rezydenci uzyskali na jej mocy nieograniczony dostęp do międzynarodowych rynków finansowych.Polscy obywatele i firmy mogą bez zezwolenia NBP zakładać rachunki bankowe w krajach Unii Europejskiej (i w Szwajcarii, Lichtensteinie i Islandii) oraz zaciągać tam kredyty.W dalszym ciągu pewnym ograniczeniom podlega handel międzynarodowy papierami wartościowymi.3.Podsumowanie.System dewizowy Polski podlegał w latach dziewięćdziesiątych, podobnie jak cała gospodarka, bardzo dużym zmianom, które sprawiły, że pod względem sposobu funkcjonowania, zakresu oferowanej swobody obrotu dewizowego oraz używanej terminologii przekształcił się z instytucji gospodarki nakazowo-rozdzielczej w instytucję gospodarki rynkowej.Droga złotego do wymienialności przebiegała w trzech etapach.Pierwszy z nich stanowiła wewnętrzna wymienialność złotego - przyjęta u progu transformacji, 1 stycznia 1990 r.- której największym mankamentem było to, iż pozostawiała złotego walutą całkowicie wewnętrzną, tworząc tym samym bariery w procesie budowy gospodarki rynkowej w Polsce oraz wiązania jej ze światem zewnętrznym.Funkcjonujący przez pięć i pół roku system wewnętrznej wymienialności złotego przyniósł również pewne korzyści, odgrywając m.in.kluczową rolę w osiągnięciu podstawowego celu polityki gospodarczej rozpoczętej 1 stycznia 1990 r., a mianowicie makroekonomicznej stabilizacji.Kolejny etap to wymienialność złotego wg art.VIII statutu MFW - do którego już nawiązywaliśmy.Wymienialność złotego na tym etapie cechowało istnienie sprzeczności między znacznym zakresem swobody obrotów dewizowych między Polską a światem zewnętrznym oraz bardzo wąskim zakresem zewnętrznej wymienialności złotego.Poza tym liberalizacja obrotów kapitałowych na tym etapie oparta była na aktach prawnych niższego szczebla niż ustawa.Trzeci etap rozpoczyna dziesiąty rok transformacji i wymienialność złotego zbliżona do wymagań OECD.Z pewnością zbliżyła nas do nich ustawa Prawo dewizowe z 18 grudnia 1998 r.Zgodnie z nią przyjęto zasadę równorzędności złotego i walut obcych (po raz pierwszy w polskim ustawodawstwie dewizowym po 1945), która oznacza, że zarówno transakcje bieżące bilansu płatniczego, jak i kapitałowe mogą być zawierane oraz rozliczane nie tylko w walucie obcej, ale również polskiej.Mimo ogromnego postępu liberalizacyjnego z punktu wymagań OECD nasze ustawodawstwo dewizowe pozostaje w dalszym ciągu zbyt restrykcyjne - potrzebna liberalizacja obrotów kapitałami krótkoterminowymi.Ustawa wchodząca w życie 1 października 2002 roku zliberalizowała już niemal wszystkie ograniczenia dewizowe.Pozostałe restrykcje dotyczą głównie nabywania i zbywania papierów wartościowych przez rezydentów zagranicznych.Literatura1.Edmund Pietrzak.„Bardzo bliski siódmy, ostatni krok”, Rzeczpospolita, nr 17 z dnia 20.01.2001.2.Edmund Pietrzak „Siódmy, ale nie ostatni krok”, Rzeczpospolita, nr 96 z dnia 24.04.2002.3.Donata Gurzyńska „Systemy kursu walutowego i wymienialność walut na przykładzie Polski w latach dziewięćdziesiątych”, Toruń 2000.4.Ustawa z dnia 27 lipca 2002r.- Prawo dewizowe [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Wydaje się, że na końcowe zmiany trzeba będzie więc poczekać.1 października 2001 roku weszła w życie nowa ustawa dewizowa.Polscy rezydenci uzyskali na jej mocy nieograniczony dostęp do międzynarodowych rynków finansowych.Polscy obywatele i firmy mogą bez zezwolenia NBP zakładać rachunki bankowe w krajach Unii Europejskiej (i w Szwajcarii, Lichtensteinie i Islandii) oraz zaciągać tam kredyty.W dalszym ciągu pewnym ograniczeniom podlega handel międzynarodowy papierami wartościowymi.3.Podsumowanie.System dewizowy Polski podlegał w latach dziewięćdziesiątych, podobnie jak cała gospodarka, bardzo dużym zmianom, które sprawiły, że pod względem sposobu funkcjonowania, zakresu oferowanej swobody obrotu dewizowego oraz używanej terminologii przekształcił się z instytucji gospodarki nakazowo-rozdzielczej w instytucję gospodarki rynkowej.Droga złotego do wymienialności przebiegała w trzech etapach.Pierwszy z nich stanowiła wewnętrzna wymienialność złotego - przyjęta u progu transformacji, 1 stycznia 1990 r.- której największym mankamentem było to, iż pozostawiała złotego walutą całkowicie wewnętrzną, tworząc tym samym bariery w procesie budowy gospodarki rynkowej w Polsce oraz wiązania jej ze światem zewnętrznym.Funkcjonujący przez pięć i pół roku system wewnętrznej wymienialności złotego przyniósł również pewne korzyści, odgrywając m.in.kluczową rolę w osiągnięciu podstawowego celu polityki gospodarczej rozpoczętej 1 stycznia 1990 r., a mianowicie makroekonomicznej stabilizacji.Kolejny etap to wymienialność złotego wg art.VIII statutu MFW - do którego już nawiązywaliśmy.Wymienialność złotego na tym etapie cechowało istnienie sprzeczności między znacznym zakresem swobody obrotów dewizowych między Polską a światem zewnętrznym oraz bardzo wąskim zakresem zewnętrznej wymienialności złotego.Poza tym liberalizacja obrotów kapitałowych na tym etapie oparta była na aktach prawnych niższego szczebla niż ustawa.Trzeci etap rozpoczyna dziesiąty rok transformacji i wymienialność złotego zbliżona do wymagań OECD.Z pewnością zbliżyła nas do nich ustawa Prawo dewizowe z 18 grudnia 1998 r.Zgodnie z nią przyjęto zasadę równorzędności złotego i walut obcych (po raz pierwszy w polskim ustawodawstwie dewizowym po 1945), która oznacza, że zarówno transakcje bieżące bilansu płatniczego, jak i kapitałowe mogą być zawierane oraz rozliczane nie tylko w walucie obcej, ale również polskiej.Mimo ogromnego postępu liberalizacyjnego z punktu wymagań OECD nasze ustawodawstwo dewizowe pozostaje w dalszym ciągu zbyt restrykcyjne - potrzebna liberalizacja obrotów kapitałami krótkoterminowymi.Ustawa wchodząca w życie 1 października 2002 roku zliberalizowała już niemal wszystkie ograniczenia dewizowe.Pozostałe restrykcje dotyczą głównie nabywania i zbywania papierów wartościowych przez rezydentów zagranicznych.Literatura1.Edmund Pietrzak.„Bardzo bliski siódmy, ostatni krok”, Rzeczpospolita, nr 17 z dnia 20.01.2001.2.Edmund Pietrzak „Siódmy, ale nie ostatni krok”, Rzeczpospolita, nr 96 z dnia 24.04.2002.3.Donata Gurzyńska „Systemy kursu walutowego i wymienialność walut na przykładzie Polski w latach dziewięćdziesiątych”, Toruń 2000.4.Ustawa z dnia 27 lipca 2002r.- Prawo dewizowe [ Pobierz całość w formacie PDF ]