[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dume �i ekkantis, en la komenco malla�te, poste la�-tete kaj fine per plena, klara vo�o.xi verkis la kanton la�ritmo de alia, kiun �i konis de la infana�o.Pro la pasinto nun dankas mi,pro lud en rondoj, en pinarbaroj.Mi pensis: �iam ja da�ros �i�is grizi�intaj la haroj.La ludo da�ros do pensis mi el la hel verda betul kreskejoal la alta�oj de l sunradi ,al ru�kolora pre�ejo.Atendis ofte mi en vesperde l abiaro atendis �ojon,sed ku�is ombro de l mont sur terkaj vi ne trovis la vojon.111 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROMi atendadis kun la imag :Li certe venos en la vespero.Kaj tago pasis, kaj venis tag ,sed estis sama afero.Alkutimi�is jam la okulal ripetado de l sama movo,altiras �in sama korregul ,kaj ardas �i sub la brovo.Jen certa loko de la konsolen la pre�ejo por la animo,sed min malhelpas kontra�a vol , li sidas en la proksimo!Mi scias, kiu tra la arbarpreparis vojon por la okulointer la hejmoj de homoparla� la anima postulo.Mi scias, kiu por la homarkunmetis se�ojn en sankta loko,por ke alvenu la homoparla� la altara alvoko.112 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROSEPA �APITROelkan tempon poste Guttorm kaj Karen sidis en laKgranda, hela �ambro sur Solbakken kaj vo�legis re-ciproke el kelkaj novaj libroj, kiujn ili ricevis el la urbo.Matene ili estis en la pre�ejo, �ar estis diman�o.Poste ilipromenis tra la kamparo por vidi la staton de la grena-ro kaj pripensi, kiuj kampoj venontjare ripozu kaj kiujestu en kulturo.Ili estis promenintaj de unu kampo alalia, kaj �ajnis al ili, ke la bieno bone prosperis dum iliamastrumado. Dio scias, kiel �i aspektos, kiam ni estos for! estisdirinta Karen.Tiam Guttorm petis �in kuniri en la domon por legi lanovajn librojn. �ar oni agas sa�e deteni sin de tiajpensoj.Nun la libroj estis rigarditaj kaj Karen opiniis, ke lamalnovaj estis pli bonaj. La nunaj verkistoj �iam nurkopias la malnovajn librojn, �i diris. Eble estas vero en tio, li respondis. Hodia� en lapre�ejo S�mund diris al mi: la infanoj estas nura rekar-ni�o de la gepatroj. Jes, vi kaj S�mund interparolis multe hodia�.113 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO S�mund estas sa�a viro. Sed li vivas tro malmulte en sia Sinjoro kaj Savan-to, mi timas.Al tio Guttorm ne respondis. Kie restis Synn�ve, demandis la patrino. xi estas en la subtegmento, li respondis. Anta�e vi ja sidis kune kun �i.�.�.Kiel �i fartis? Hm, ja.�.�. Ne estas bone, ke vi lasis �in tie sola. Iu venis.La sinjorino silentis momenton. Kiu venis? Ingrid Granlien. Mi kredis, ke �i ankora� estas sur la pa�tejo. xi estas hejme hodia�, por ke �ia patrino iru en lapre�ejon. Jes, ja anka� �in ni vidis tie hodia�. xi havas multan laboron. Tion anka� aliaj havas.Oni tamen atingas, kion onisopiras.Al tio Guttorm ne respondis.Post momento Karendiris: Hodia� �iuj Granlienanoj estis tie, escepte de Ingrid. Jes, ver�ajne por akompani Torbj�rn �e lia unua vi-zito. Li aspektis malbona.114 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO Pli bona ol atendeble.Mi miris, ke li fartas tiel bone. Jes, lia sova�eco puni�is.Guttorm rigardis anta� sin. Li ja estas tiel juna an-kora�.�.�. Li ne havas bonan fundamenton.Oni neniam povasfidi lin trankvile.Guttorm sidis kaj havis la kubutojn sur la tablo.Per lamanoj li turnadis libron.Nun li malfermis �in kaj kva-za� eklegante, li diris la vortojn: La� onidiro li estas tute certa, ke li rehavos sian ple-nan sanon.Nun la patrino anka� prenis libron. Tio estas dezirinda por tiel bela knabo, �i diris.Nia Disinjoro instruu lin uzi �in pli bone.Ili amba� legis, tiam diris Guttorm, dum kiam li tur-nis folion. Li rigardis al �i e� ne unu fojon hodia�. Ne, mi anka� rimarkis, ke li sidis tute senmova enla se�ejo, �is kiam �i estis for.Tempeton poste Guttorm diris, �u vi kredas, ke li forgesos �in? Tio estus �iuokaze plej bone.Guttorm da�rigis legi.La edzino foliumadis. Mi ne �atas, ke Ingrid restas tiel longe, �i diris. Synn�ve ne havas aliajn por interparoli. xi havas nin.Guttorm rigardis al �i. Ni ne estu tro severaj.115 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROLa edzino unue silentis, sed post momento �i diris: Mi neniam malpermesis al �i.Guttorm fermis la libron, levi�is kaj rigardis eksterentra la fenestro. Jen iras Ingrid, li diris.Apena� la patrino estis a�dinta tion, �i rapidis el la�ambro.Guttorm plu longe staris apud la fenestro.Poste li turni�is kaj iris tien kaj reen en la �ambro.Laedzino revenis.Li haltis. Jes, estis kiel mi pensis, �i diris. Synn�ve sidas su-pre kaj ploradas, sed ekser�as en sia kesto, kiam mi ve-nas.Poste �i da�rigis neante per la kapo. Vere, ne es-tas bone, ke Ingrid vizitas �in.xi komencis prepari la vespermangon.xi ofte eliris kajrevenis.Kiam �i foje �uste estis ekstere, Synn�ve venissilente.xi estis ru�a pro plorado.Pasante la patron, �irigardis en liajn okulojn.�e la tablo �i eksidis kaj prenislibron.Iom poste �i fermis �in kaj iris al la patrino kajdemandis, �u �i helpu al �i. Jes, helpu, estis la respondo. Labori estas �iambone.Estis �ia vico aran�i la tablon, kiu staris proksime al lafenestro.La patro, irinte tien kaj reen, nun pa�is al la fe-nestro kaj rigardis eksteren. Mi kredas, ke relevi�os la hordeo, kiun la pluvo te-ren batis, li diris.116 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROSynn�ve ekstaris apud li kaj anka� elrigardis.Li turni-�is.La edzino �uste estis en la �ambro, tial li nur delikatetu�is �iajn harojn kaj denove iris tien kaj reen.Ili man�is, neniu parolis.Tiun tagon la patrino legis la pre�on anta� kaj post laman�o.Levi�inte, �i proponis, ke ili legu kaj kantu.Tionili faris. La vorto de Dio donas pacon, kaj tio ja estasla plej granda beno en la domo.Samtempe la patrinorigardis al Synn�ve, kies okuloj estis mallevitaj. Nunmi rakontu historion, �i da�rigis. �i estas vera.�.�.�iuvorto, kaj valora por tiu, kiu emas pripensi �in.Kaj nun �i ekrakontis, En mia juna�o vivis knabino en Ha�g.xi estis la ne-pino de maljuna, klera vila�estro.Li prenis �in frue al si.xi estu al li �ojo en la tagoj la maljuneco.Li instruis �inkompreneble pri la vorto de Dio kaj bonaj moroj.xi ler-nis facile kaj �ojis pri la scio.Balda� �i estis pli lerta olni aliaj.Dekkvinjara �i sciis skribi kaj kalkuli kaj konisparkere siajn lernolibrojn, krome 25 �apitrojn el la bib-lio.Mi memoras tion kvaza� �i okazis hiera�.xi pli emislegi ol danci, tial oni malofte vidis �in en amuzejoj, sedofte en la subtegmento de la avo, kie liaj multaj librojestis.Tiel okazis, ke �iam kiam ni renkontis �in, �i �ajnisesti tute enpensa, kaj ni diris unu al alia. Se ni nurestus tiel sa�aj kiel estas Karen Ha�gen.117 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO�ar �i estos la heredantino de la avo, multaj bonajjunuloj proponis sin al �i.Al �iuj �i neis.En tiu tempo lafilo de la pastro venis hejmen de la universitato.Li nesukcesis �e la ekzameno, �ar li pli emis al sova�eco kajmalbona�oj ol al bonaj faroj kaj li e� drinkadis. Estu singarda anta� li! diris la maljuna vila�estro.Mi havis multe da kontakto kun la altranguloj, kaj estasmia sperto, ke ili pli malmulte meritas nian fidon ol lakamparanoj.Karen �iam a�skultis liajn konsilojn.�.�.kaj kiam po-ste �i okaze renkontis la pastridon, �i evitis lin. Iru nur, �i diris. Vi ne havas �ancon.Sed li da�rigis persekuti �in, kaj tial �i fine devis a�s-kulti lin.Li estis bela junulo, sed kiam li diris, ke li nepovas vivi sen �i, �i forkuris timigita.Li vagis �irka� ladomo, sed �i ne elvenis.Li staris anta� �ia fenestro nok-te, sed �i ne montris sin [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Dume �i ekkantis, en la komenco malla�te, poste la�-tete kaj fine per plena, klara vo�o.xi verkis la kanton la�ritmo de alia, kiun �i konis de la infana�o.Pro la pasinto nun dankas mi,pro lud en rondoj, en pinarbaroj.Mi pensis: �iam ja da�ros �i�is grizi�intaj la haroj.La ludo da�ros do pensis mi el la hel verda betul kreskejoal la alta�oj de l sunradi ,al ru�kolora pre�ejo.Atendis ofte mi en vesperde l abiaro atendis �ojon,sed ku�is ombro de l mont sur terkaj vi ne trovis la vojon.111 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROMi atendadis kun la imag :Li certe venos en la vespero.Kaj tago pasis, kaj venis tag ,sed estis sama afero.Alkutimi�is jam la okulal ripetado de l sama movo,altiras �in sama korregul ,kaj ardas �i sub la brovo.Jen certa loko de la konsolen la pre�ejo por la animo,sed min malhelpas kontra�a vol , li sidas en la proksimo!Mi scias, kiu tra la arbarpreparis vojon por la okulointer la hejmoj de homoparla� la anima postulo.Mi scias, kiu por la homarkunmetis se�ojn en sankta loko,por ke alvenu la homoparla� la altara alvoko.112 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROSEPA �APITROelkan tempon poste Guttorm kaj Karen sidis en laKgranda, hela �ambro sur Solbakken kaj vo�legis re-ciproke el kelkaj novaj libroj, kiujn ili ricevis el la urbo.Matene ili estis en la pre�ejo, �ar estis diman�o.Poste ilipromenis tra la kamparo por vidi la staton de la grena-ro kaj pripensi, kiuj kampoj venontjare ripozu kaj kiujestu en kulturo.Ili estis promenintaj de unu kampo alalia, kaj �ajnis al ili, ke la bieno bone prosperis dum iliamastrumado. Dio scias, kiel �i aspektos, kiam ni estos for! estisdirinta Karen.Tiam Guttorm petis �in kuniri en la domon por legi lanovajn librojn. �ar oni agas sa�e deteni sin de tiajpensoj.Nun la libroj estis rigarditaj kaj Karen opiniis, ke lamalnovaj estis pli bonaj. La nunaj verkistoj �iam nurkopias la malnovajn librojn, �i diris. Eble estas vero en tio, li respondis. Hodia� en lapre�ejo S�mund diris al mi: la infanoj estas nura rekar-ni�o de la gepatroj. Jes, vi kaj S�mund interparolis multe hodia�.113 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO S�mund estas sa�a viro. Sed li vivas tro malmulte en sia Sinjoro kaj Savan-to, mi timas.Al tio Guttorm ne respondis. Kie restis Synn�ve, demandis la patrino. xi estas en la subtegmento, li respondis. Anta�e vi ja sidis kune kun �i.�.�.Kiel �i fartis? Hm, ja.�.�. Ne estas bone, ke vi lasis �in tie sola. Iu venis.La sinjorino silentis momenton. Kiu venis? Ingrid Granlien. Mi kredis, ke �i ankora� estas sur la pa�tejo. xi estas hejme hodia�, por ke �ia patrino iru en lapre�ejon. Jes, ja anka� �in ni vidis tie hodia�. xi havas multan laboron. Tion anka� aliaj havas.Oni tamen atingas, kion onisopiras.Al tio Guttorm ne respondis.Post momento Karendiris: Hodia� �iuj Granlienanoj estis tie, escepte de Ingrid. Jes, ver�ajne por akompani Torbj�rn �e lia unua vi-zito. Li aspektis malbona.114 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO Pli bona ol atendeble.Mi miris, ke li fartas tiel bone. Jes, lia sova�eco puni�is.Guttorm rigardis anta� sin. Li ja estas tiel juna an-kora�.�.�. Li ne havas bonan fundamenton.Oni neniam povasfidi lin trankvile.Guttorm sidis kaj havis la kubutojn sur la tablo.Per lamanoj li turnadis libron.Nun li malfermis �in kaj kva-za� eklegante, li diris la vortojn: La� onidiro li estas tute certa, ke li rehavos sian ple-nan sanon.Nun la patrino anka� prenis libron. Tio estas dezirinda por tiel bela knabo, �i diris.Nia Disinjoro instruu lin uzi �in pli bone.Ili amba� legis, tiam diris Guttorm, dum kiam li tur-nis folion. Li rigardis al �i e� ne unu fojon hodia�. Ne, mi anka� rimarkis, ke li sidis tute senmova enla se�ejo, �is kiam �i estis for.Tempeton poste Guttorm diris, �u vi kredas, ke li forgesos �in? Tio estus �iuokaze plej bone.Guttorm da�rigis legi.La edzino foliumadis. Mi ne �atas, ke Ingrid restas tiel longe, �i diris. Synn�ve ne havas aliajn por interparoli. xi havas nin.Guttorm rigardis al �i. Ni ne estu tro severaj.115 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROLa edzino unue silentis, sed post momento �i diris: Mi neniam malpermesis al �i.Guttorm fermis la libron, levi�is kaj rigardis eksterentra la fenestro. Jen iras Ingrid, li diris.Apena� la patrino estis a�dinta tion, �i rapidis el la�ambro.Guttorm plu longe staris apud la fenestro.Poste li turni�is kaj iris tien kaj reen en la �ambro.Laedzino revenis.Li haltis. Jes, estis kiel mi pensis, �i diris. Synn�ve sidas su-pre kaj ploradas, sed ekser�as en sia kesto, kiam mi ve-nas.Poste �i da�rigis neante per la kapo. Vere, ne es-tas bone, ke Ingrid vizitas �in.xi komencis prepari la vespermangon.xi ofte eliris kajrevenis.Kiam �i foje �uste estis ekstere, Synn�ve venissilente.xi estis ru�a pro plorado.Pasante la patron, �irigardis en liajn okulojn.�e la tablo �i eksidis kaj prenislibron.Iom poste �i fermis �in kaj iris al la patrino kajdemandis, �u �i helpu al �i. Jes, helpu, estis la respondo. Labori estas �iambone.Estis �ia vico aran�i la tablon, kiu staris proksime al lafenestro.La patro, irinte tien kaj reen, nun pa�is al la fe-nestro kaj rigardis eksteren. Mi kredas, ke relevi�os la hordeo, kiun la pluvo te-ren batis, li diris.116 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBROSynn�ve ekstaris apud li kaj anka� elrigardis.Li turni-�is.La edzino �uste estis en la �ambro, tial li nur delikatetu�is �iajn harojn kaj denove iris tien kaj reen.Ili man�is, neniu parolis.Tiun tagon la patrino legis la pre�on anta� kaj post laman�o.Levi�inte, �i proponis, ke ili legu kaj kantu.Tionili faris. La vorto de Dio donas pacon, kaj tio ja estasla plej granda beno en la domo.Samtempe la patrinorigardis al Synn�ve, kies okuloj estis mallevitaj. Nunmi rakontu historion, �i da�rigis. �i estas vera.�.�.�iuvorto, kaj valora por tiu, kiu emas pripensi �in.Kaj nun �i ekrakontis, En mia juna�o vivis knabino en Ha�g.xi estis la ne-pino de maljuna, klera vila�estro.Li prenis �in frue al si.xi estu al li �ojo en la tagoj la maljuneco.Li instruis �inkompreneble pri la vorto de Dio kaj bonaj moroj.xi ler-nis facile kaj �ojis pri la scio.Balda� �i estis pli lerta olni aliaj.Dekkvinjara �i sciis skribi kaj kalkuli kaj konisparkere siajn lernolibrojn, krome 25 �apitrojn el la bib-lio.Mi memoras tion kvaza� �i okazis hiera�.xi pli emislegi ol danci, tial oni malofte vidis �in en amuzejoj, sedofte en la subtegmento de la avo, kie liaj multaj librojestis.Tiel okazis, ke �iam kiam ni renkontis �in, �i �ajnisesti tute enpensa, kaj ni diris unu al alia. Se ni nurestus tiel sa�aj kiel estas Karen Ha�gen.117 SYNN�VE SOLBAKKENeLIBRO�ar �i estos la heredantino de la avo, multaj bonajjunuloj proponis sin al �i.Al �iuj �i neis.En tiu tempo lafilo de la pastro venis hejmen de la universitato.Li nesukcesis �e la ekzameno, �ar li pli emis al sova�eco kajmalbona�oj ol al bonaj faroj kaj li e� drinkadis. Estu singarda anta� li! diris la maljuna vila�estro.Mi havis multe da kontakto kun la altranguloj, kaj estasmia sperto, ke ili pli malmulte meritas nian fidon ol lakamparanoj.Karen �iam a�skultis liajn konsilojn.�.�.kaj kiam po-ste �i okaze renkontis la pastridon, �i evitis lin. Iru nur, �i diris. Vi ne havas �ancon.Sed li da�rigis persekuti �in, kaj tial �i fine devis a�s-kulti lin.Li estis bela junulo, sed kiam li diris, ke li nepovas vivi sen �i, �i forkuris timigita.Li vagis �irka� ladomo, sed �i ne elvenis.Li staris anta� �ia fenestro nok-te, sed �i ne montris sin [ Pobierz całość w formacie PDF ]