[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chodzi tu nie tylko o fakty przytoczone przez stronę przeciwną w postępowaniu administracyjnym, w którym biorą udział strony o spornych interesach, ale także o fakty przytoczone przez organ prowadzący postępowanie.Aby można było uznać te fakty, musi zostać spełniony warunek wymagany przez art.229 k.p.c.„przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.” Oceny spełnienia tego warunku dokonuje organ.2.Domniemanie.2.1.Domniemanie faktyczne.Do problematyki dowodowej zalicza się także problematykę domniemań, mimo iż konstrukcja prawna tych instytucji wykracza poza samą problematykę dowodową.Organ administracji publicznej ustalając stan faktyczny opiera się nie tylko na zgromadzonym materiale dowodowym, ale także na domniemaniach (presumpcji).Domniemanie nie jest dowodem, ale metodą dowodzenia.K.p.a.podobnie jak k.p.c.zna instytucję domniemań, mimo iż nie wprowadza tego terminu ani nie zawiera żadnej definicji.K.p.a.nie reguluje wprost zagadnienia dopuszczalności przyjmowania domniemań jako metody dowodzenia, jednakże przepisy kodeksu wprowadzają tzw.proste domniemania prawne - domniemanie istnienia pełnomocnictwa (art.33§4), domniemanie doręczenia pisma (art.43), domniemanie zgodności z prawdą dokumentu urzędowego (art.76§1).W ustawodawstwie i doktrynie wyróżnia się domniemania faktyczne i prawne.Jedne i drugie stanowią pewne ułatwienie dowodowe, jednak zachodzą między nimi istotne różnice.Domniemanie faktyczne oparte jest na doświadczeniu człowieka, ponieważ „związek między faktem danym w doświadczeniu, a poszukiwanym ustala się swobodnie na podstawie doświadczenia i wnioskuje się na podstawie jednego faktu nie poszukiwanego o istnieniu faktu poszukiwanego.”Domniemanie faktyczne polega na tym, że wnioski formułuje się na podstawie jednego faktu danego w doświadczeniu o istnieniu faktu poszukiwanego.Omawiane domniemanie polega na tym, że organ wyprowadza ostateczne wnioski z materiału dowodowego, którym dysponuje co do pewnych faktów oraz działań, opierając się na zasadach logicznego myślenia i przyjmuje za podstawę rozstrzygnięcia.Organ, który prowadzi postępowanie dowodowe może swobodnie wnioskować co do istnienia poszukiwanego faktu na podstawie innych faktów i wszelkich okoliczności danej sprawy.Organ może uznać za ustalone fakty, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli taki wniosek można wyprowadzić z innych ustalonych faktów.W przypadku domniemania faktycznego organ może, ale nie musi wyciągnąć wniosek co do określonego faktu w oparciu o inne fakty już ustalone.Domniemania faktyczne nie ograniczają zasady swobodnej oceny organu prowadzącego postępowanie, ponieważ od organu zależy wyciągnięcie wniosku o istnieniu faktu względnie o prawdziwości twierdzenia strony o jego istnieniu na podstawie innego ustalonego faktu.Domniemanie faktyczne, które opiera się na zasadzie prawdopodobieństwa jest pomocne, gdy zgromadzone materiały dowodowe są niepełne, zawierają luki, których nie da się usunąć lub gdy w celu odtworzenia stanu faktycznego, trzeba wyprowadzić wnioski o związkach przyczynowych, które zachodzą pomiędzy faktami stwierdzonymi, a faktami bezpośrednio niestwierdzonymi.2.2.Domniemanie prawne.Domniemanie prawne jest zagadnieniem o wiele bardziej skomplikowanym od domniemania faktycznego, wywołującym liczne kontrowersje w nauce prawa.Domniemanie prawne polega na tym, że „norma prawna w sytuacjach określonych w tzw.przesłance domniemania, mocą swych postanowień nakazuje przyjęcie faktów orzeczonych w tzw.wniosku domniemania bez przeprowadzenia postępowania dowodowego.” Domniemanie prawne jest ustanowione przez prawo, wniosek co do istnienia pewnego faktu wyciąga sama ustawa i organ musi się do tego zastosować.Domniemanie prawne wiąże organ, jednak może ono zostać obalone w tych wypadkach, w których ustawa tego nie wyłącza.W przypadku domniemania prawnego, sam przepis prawa wysuwa wniosek i zobowiązuje organ prowadzący postępowanie.„Przesłanka domniemania prawnego, którą może być fakt jednostkowy lub zespół faktów powinna być udowodniona, zgodnie z wszystkimi wymogami reguł dowodowych.”Konstrukcją domniemań prawnych posługuje się ustawodawca często w przepisach prawa cywilnego materialnego, a także w przepisach prawa rodzinnego i opiekuńczego.Występują one również w przepisach procesowych.W przypadku domniemania prawnego ustawodawca wysuwa wnioski nie pozostawiając w tej materii żadnej wolności organowi prowadzącemu postępowanie.Domniemania prawne nie są jednolite, dzielą się one na domniemania proste (zwykłe, wzruszalne) i domniemania niezbite (niewzruszalne).Domniemania proste występują wtedy, gdy ustawa ustanawiając je nie zastrzega, iż domniemanie nie może być obalone przeciwdowodem, czyli możliwe jest dopuszczenie dowodu na przeciwieństwo.Domniemanie niezbite występuje, gdy postanowienie ustawowe o domniemaniu prawnym zawiera zakaz stwierdzania za pomocą innych dowodów stanu rzeczy sprzecznego z domniemaniem ustanowionym prawnie.Domniemanie niezbite wyłącza dowód na przeciwieństwo.W doktrynie prezentowany jest pogląd, że domniemanie prawne jest „reliktem formalnej teorii dowodów” [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Chodzi tu nie tylko o fakty przytoczone przez stronę przeciwną w postępowaniu administracyjnym, w którym biorą udział strony o spornych interesach, ale także o fakty przytoczone przez organ prowadzący postępowanie.Aby można było uznać te fakty, musi zostać spełniony warunek wymagany przez art.229 k.p.c.„przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.” Oceny spełnienia tego warunku dokonuje organ.2.Domniemanie.2.1.Domniemanie faktyczne.Do problematyki dowodowej zalicza się także problematykę domniemań, mimo iż konstrukcja prawna tych instytucji wykracza poza samą problematykę dowodową.Organ administracji publicznej ustalając stan faktyczny opiera się nie tylko na zgromadzonym materiale dowodowym, ale także na domniemaniach (presumpcji).Domniemanie nie jest dowodem, ale metodą dowodzenia.K.p.a.podobnie jak k.p.c.zna instytucję domniemań, mimo iż nie wprowadza tego terminu ani nie zawiera żadnej definicji.K.p.a.nie reguluje wprost zagadnienia dopuszczalności przyjmowania domniemań jako metody dowodzenia, jednakże przepisy kodeksu wprowadzają tzw.proste domniemania prawne - domniemanie istnienia pełnomocnictwa (art.33§4), domniemanie doręczenia pisma (art.43), domniemanie zgodności z prawdą dokumentu urzędowego (art.76§1).W ustawodawstwie i doktrynie wyróżnia się domniemania faktyczne i prawne.Jedne i drugie stanowią pewne ułatwienie dowodowe, jednak zachodzą między nimi istotne różnice.Domniemanie faktyczne oparte jest na doświadczeniu człowieka, ponieważ „związek między faktem danym w doświadczeniu, a poszukiwanym ustala się swobodnie na podstawie doświadczenia i wnioskuje się na podstawie jednego faktu nie poszukiwanego o istnieniu faktu poszukiwanego.”Domniemanie faktyczne polega na tym, że wnioski formułuje się na podstawie jednego faktu danego w doświadczeniu o istnieniu faktu poszukiwanego.Omawiane domniemanie polega na tym, że organ wyprowadza ostateczne wnioski z materiału dowodowego, którym dysponuje co do pewnych faktów oraz działań, opierając się na zasadach logicznego myślenia i przyjmuje za podstawę rozstrzygnięcia.Organ, który prowadzi postępowanie dowodowe może swobodnie wnioskować co do istnienia poszukiwanego faktu na podstawie innych faktów i wszelkich okoliczności danej sprawy.Organ może uznać za ustalone fakty, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli taki wniosek można wyprowadzić z innych ustalonych faktów.W przypadku domniemania faktycznego organ może, ale nie musi wyciągnąć wniosek co do określonego faktu w oparciu o inne fakty już ustalone.Domniemania faktyczne nie ograniczają zasady swobodnej oceny organu prowadzącego postępowanie, ponieważ od organu zależy wyciągnięcie wniosku o istnieniu faktu względnie o prawdziwości twierdzenia strony o jego istnieniu na podstawie innego ustalonego faktu.Domniemanie faktyczne, które opiera się na zasadzie prawdopodobieństwa jest pomocne, gdy zgromadzone materiały dowodowe są niepełne, zawierają luki, których nie da się usunąć lub gdy w celu odtworzenia stanu faktycznego, trzeba wyprowadzić wnioski o związkach przyczynowych, które zachodzą pomiędzy faktami stwierdzonymi, a faktami bezpośrednio niestwierdzonymi.2.2.Domniemanie prawne.Domniemanie prawne jest zagadnieniem o wiele bardziej skomplikowanym od domniemania faktycznego, wywołującym liczne kontrowersje w nauce prawa.Domniemanie prawne polega na tym, że „norma prawna w sytuacjach określonych w tzw.przesłance domniemania, mocą swych postanowień nakazuje przyjęcie faktów orzeczonych w tzw.wniosku domniemania bez przeprowadzenia postępowania dowodowego.” Domniemanie prawne jest ustanowione przez prawo, wniosek co do istnienia pewnego faktu wyciąga sama ustawa i organ musi się do tego zastosować.Domniemanie prawne wiąże organ, jednak może ono zostać obalone w tych wypadkach, w których ustawa tego nie wyłącza.W przypadku domniemania prawnego, sam przepis prawa wysuwa wniosek i zobowiązuje organ prowadzący postępowanie.„Przesłanka domniemania prawnego, którą może być fakt jednostkowy lub zespół faktów powinna być udowodniona, zgodnie z wszystkimi wymogami reguł dowodowych.”Konstrukcją domniemań prawnych posługuje się ustawodawca często w przepisach prawa cywilnego materialnego, a także w przepisach prawa rodzinnego i opiekuńczego.Występują one również w przepisach procesowych.W przypadku domniemania prawnego ustawodawca wysuwa wnioski nie pozostawiając w tej materii żadnej wolności organowi prowadzącemu postępowanie.Domniemania prawne nie są jednolite, dzielą się one na domniemania proste (zwykłe, wzruszalne) i domniemania niezbite (niewzruszalne).Domniemania proste występują wtedy, gdy ustawa ustanawiając je nie zastrzega, iż domniemanie nie może być obalone przeciwdowodem, czyli możliwe jest dopuszczenie dowodu na przeciwieństwo.Domniemanie niezbite występuje, gdy postanowienie ustawowe o domniemaniu prawnym zawiera zakaz stwierdzania za pomocą innych dowodów stanu rzeczy sprzecznego z domniemaniem ustanowionym prawnie.Domniemanie niezbite wyłącza dowód na przeciwieństwo.W doktrynie prezentowany jest pogląd, że domniemanie prawne jest „reliktem formalnej teorii dowodów” [ Pobierz całość w formacie PDF ]