Richard Dawkins Na cieżkach nauki. Samolubny gen

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy\by więc przyszło nam wprowadzić mszyce do ekskluzywnego klubu prawdziwie społecznychowadów, tradycyjnego bastionu mrówek, pszczół, os i termitów? Konserwatywni entomologowie znalezliby dośćpodstaw, by się temu na ró\ne sposoby sprzeciwić.U mszyc nie ma, na przykład, długowiecznej królowej.Cowięcej, tworząc autentyczny klon, mszyce są w nie większym stopniu społeczne ni\ komórki twojego ciała.Naroślinie \eruje po prostu jedno zwierzę.Tak się składa, \e jego ciało jest podzielone na osobne mszyce, spośród nichzaś niektóre pełnią wyspecjalizowaną rolę obronną, tak jak białe krwinki w ludzkim ciele.Konkludując, owady autentycznie społeczne współpracują pomimo tego, \e nie są częścią tego samego organizmu, podczas gdy mszyceAokiego współpracują, poniewa\ przynale\ą do tego samego organizmu.Nie sądzę, by warto zagłębiać się w tęsemantyczną kwestię.Uwa\am, \e dopóki rozumie się zjawiska zachodzące wśród mrówek, mszyc i komórekczłowieka, ma się zupełną swobodę nazywania ich społecznymi lub nie, w zale\ności od upodobań.Co do mnie,mam powody, by mszyce Aokiego nazywać raczej organizmami społecznymi, a nie częściami pojedynczegoorganizmu.Pojedynczy organizm ma pewne zasadnicze własności, które odnajdujemy u pojedynczej mszycy, ale nieu klonu mszyc.Swój pogląd w tej sprawie wyło\yłem w ksią\ce The Extended Phenotype, w rozdziale pod tytułem Rediscovering the Organism (Organizm na nowo odkryty), oraz w nowym rozdziale niniejszej ksią\kizatytułowanym Dalekosię\ny gen.Str.140 Dobór krewniaczy stanowczo nie jest szczególnym przypadkiem doboru grupowego.Nieporozumienia dotyczące ró\nic między doborem grupowym a doborem krewniaczym wcią\ sięutrzymują.Być mo\e, są nawet głębsze ni\ przedtem.Wszystko, co wtedy napisałem, pozostaje aktualne i nabierajeszcze większej mocy, z jednym wszak\e wyjątkiem - na skutek nieprzemyślanego doboru słów w pierwszymwydaniu tej ksią\ki, na stronie 102 pojawiło się zdanie z gruntu fałszywe.W oryginale napisałem (Jest to jedna znielicznych rzeczy, które zmieniłem w tekście obecnego wydania): Spodziewamy się po prostu, \e kuzyni drugiegostopnia zostaną obdarzeni 1/16 tego altruizmu, jaki otrzymuje potomstwo lub rodzeństwo.Jest to, jak zauwa\ył S.Altmann, oczywistym błędem.Błąd ten nie ma nic wspólnego z tezą, której w tym miejscu starałem się dowieść.Jeśli altruistyczne zwierzę ma do oddania swoim krewnym ciastko, nie ma najmniejszego powodu, by przydzielałoka\demu z nich kawałek o wielkości proporcjonalnej do bliskości spokrewnienia.Prowadziłoby to do absurdu,poniewa\ wszyscy członkowie gatunku, \e nie wspomnę o innych gatunkach, są przynajmniej dalekimi krewnymi, zktórych ka\dy mógłby się wobec tego domagać precyzyjnie odmierzonej okruszynki! Przeciwnie, jeśli niedaleko nasznajduje się bliski krewny, nie ma powodu, by dalszy krewny w ogóle dostał cokolwiek.Pominąwszy innekomplikacje, wprowadzane chocia\by przez prawa malejącego odwzajemnienia, cale ciastko powinno być oddanenajbli\ej spokrewnionemu spośród krewnych będących w naszym zasięgu.Pisząc to zdanie miałem oczywiście namyśli: Spodziewamy się po prostu, \e szanse takich kuzynów na zaznanie altruizmu stanowią 1/16 tych szans, jakiena skorzystanie z altruizmu ma potomstwo czy rodzeństwo (str.140) i takie jest aktualne jego brzmienie.Str.140 Potomstwo nie zalicza się według niego do krewnych!Wyra\ałem nadzieję, \e E.O.Wilson zmieni w przyszłych publikacjach swoją definicję doborukrewniaczego tak, by potomstwo równie\ nale\ało do krewnych.Z przyjemnością informuję, \e w jego ksią\ce OnHuman Nature (O naturze ludzkiej) ra\ący zwrot inni oprócz potomstwa został rzeczywiście usunięty - oczywiścienie przypisuję tu sobie \adnych zasług! Dodaje jeszcze: Choć potomstwo z definicji zalicza się do krewnych,pojęcia �dobór krewniaczy� u\ywa się na ogół tylko wtedy, gdy dotyczy on równie\ przynajmniej niektórych innychrodzajów spokrewnienia, jak bracia, siostry czy rodzice.Niestety, sformułowanie to dokładnie oddaje sposób, wjaki termin ten jest przewa\nie stosowany przez biologów, co jest po prostu odzwierciedleniem faktu, \e wielubiologów w dalszym ciągu nie w pełni rozumie, czego w gruncie rzeczy dotyczy dobór krewniaczy.Wcią\ błędnietraktują go jako coś wyjątkowego, ponad zwyczajny dobór osobniczy.Tymczasem tak nie jest.Dobór krewniaczyjest równie naturalnym następstwem podstawowych zało\eń neodarwinizmu jak noc następująca po dniu.Str.142 Lecz jakich skomplikowanych wyliczeń.Fałszywe przeświadczenie, \e teoria doboru krewniaczego wymaga, by zwierzęta wykazywałyniewiarygodne umiejętności przeprowadzania obliczeń, od\ywa z wcią\ niesłabnącą intensywnością wśródkolejnych pokoleń studentów.Nie tylko jednak wśród młodych studentów.The Use and Abuse of Biology (Biologiawykorzystywana i nadu\ywana), napisana przez cenionego antropologa Marshalla Sahlinsa, mogłaby pozostaćniezauwa\ona, gdyby nie okrzyknięto jej mia\d\ącym atakiem na socjobiologię.Poni\szy komentarz,wypowiedziany w kontekście zagadnienia, czy zjawisko doboru krewniaczego mogłoby występować wśród ludzi,jest niemal zbyt piękny, by był prawdziwy: Na marginesie nale\y zauwa\yć, \e problemy epistemologiczne, zaznaczające się brakiem wsparcialingwistycznego przy obliczaniu współczynników spokrewnienia r, godzą dość silnie w podstawy teorii doborukrewniaczego.W ró\nych językach świata ułamki nale\ą do rzadkości, pojawiają się w cywilizacjachindoeuropejskich i w archaicznych cywilizacjach Bliskiego i Dalekiego Wschodu, na ogół nie występują jednakwśród tak zwanych ludów prymitywnych.Systemy liczenia kultur łowieckich i zbierackich nie wykraczają na ogółpoza jeden, dwa i trzy.Powstrzymam się od komentarzy na temat daleko większego problemu: podania sposobu, wjaki zwierzęta miałyby niby wykalkulować, \e r [ja, kuzyn] = 1/8.Nie po raz pierwszy cytuję ten jak\e odkrywczy ustęp.Odpowiedzią niech będzie więc równie\ cytatpochodzący z mojej dość bezlitosnej repliki na powy\sze wywody, którą umieściłem w Twelve Misunderstandingsof Kin Selection : Szkoda, \e Sahlins uległ pokusie �powstrzymania się od komentarzy� na temat tego, w jaki sposóbzwierzęta miałyby �wykalkulować� r.Wyjątkowa absurdalność pomysłu, który próbował wykpić, powinna byłauruchomić w jego głowie dzwonek alarmowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne