[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wrogowie wyczekują jego śmierci i nawet najlepszy przyjaciel go zdradza (6-10).Prosi zatem o ocalenie, by wrogowie nad nim nie triumfowali (11-13).40l Na koniec.Psalm Dawidowy.2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebującego i na ubogiego; w dzień zły wybawi go Pan.3 Pan niechaj go strzeże i zachowa przy życiu, i niech go uczyni szczęśliwym na ziemi i niech go nie wydaje na wolę nieprzyjaciół jego!4 Pan niech go wspomoże na łożu niemocy jego; wszystką pościel jego odmieniłeś w chorobie jego.-5 Jam rzekł: „Panie, zmiłuj się nade mną, uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem tobie!” -6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: „Kiedyż umrze i zginie imię jego?”7 A jeśli przychodził w odwiedziny, marności mówił; serce jego zgromadziło nieprawości sobie; wychodził precz i mówił.8 Wspólnie przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie obmyślali mi zło.9 Słowo niesprawiedliwe podnieśli przeciwko mnie: „Chyba ten, który śpi, więcej nie powstanie?”10 Nawet człowiek, z którym pokój miałem, któremu ufałem, który jadał chleb mój, wielkie przeciw mnie uczynił podejście.-11 Ale ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podźwignij mię, a oddam im.12 Stąd poznałem, że mi chciałeś dobrze, bo nie będzie się weselił nieprzyjaciel mój nade mną.13 A mnie dla niewinności przyjąłeś i utwierdziłeś mię przed obliczem twoim na wieki.14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku i aż na wieki! Niech się stanie, niech się stanie!KSIĘGA II(Ps 41-71)PS 41-42 (42-43).TĘSKNOTA WYGNAŃCA ZA DOMEM BOŻYM.-Psalmista tęskni za domem Bożym (41,2-3); tęsknotę powiększa urąganie pogan i wspomnienie na uroczystości, odbywające się w świątyni (4-5); pociesza się nadzieją, że mu tam Bóg wrócić pozwoli (6).W ziemi wygnania przygnieciony cierpieniami, otoczony przez wrogów, ma wrażenie, iż Bóg go opuścił; mimo to nadzieję pokłada w Bogu (7-12).Prosi o obronę przed swymi prześladowcami (42,1-2), by jeszcze mógł pójść do ołtarza Pańskiego (3-4); kończy wyrazem ufności w Bogu (5).411 Na koniec, wyrozumienie synów Korego.2 Jak tęskni jeleń do źródeł wód, tak tęskni dusza moja do ciebie, Boże.3 Pragnęła dusza moja Boga mocnego, żywego; kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Bożym?4 Były mi łzy moje chlebem we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: „Kędyż jest Bóg twój?”5 Na to wspominałem i wylałem w sobie duszę moją, że pójdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, wśród pieśni wesela i chwały, wpośród okrzyków biesiadnych.6 Czemużeś smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, bo jeszcze wysławiać go będę:7 zbawienie oblicza mego i Bóg mój! We mnie samym zatrwożyła się dusza moja; przeto będę na cię pamiętał z ziemi Jordanu i Hermonu, od góry małej.8 Przepaść przepaści przyzywa wśród głosu upustów twoich; wszystkie wezbrane fale twoje i bałwany twoje na mnie się stoczyły.9 We dnie Pan rozkazał miłosierdziu swemu, a w nocy pieśń Jego.Przy mnie modlitwa do Boga żywota mego; rzeknę Bogu:10 „Jesteś moim obrońcą: czemużeś mnie zapomniał? i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?”11 Gdy się łamią kości moje, urągali mi nieprzyjaciele moi, którzy mię dręczą, gdy mi mówią na każdy dzień: „Kędyż jest Bóg twój?” -12 Czemuś jest smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, bo go jeszcze wysławiać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój!421 Psalm Dawidowy.Osądź mię, Boże, i rozstrzygnij sprawę moją wobec narodu nieświętego; od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mig!2 Bo ty jesteś Bóg, moc moja; czemuś mię odrzucił? i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?3 Wyślij światłość twoją i prawdę twoją: one mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoją i do przybytków twoich.4 I przyjdę do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moją.Będę cię wysławiał na cytrze, Boże, Boże mój! -5 Czemuś smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, albowiem go jeszcze wysławiać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój!PS 43 (44).POWSTAŃ, PANIE, RATUJ NAS! Pomny na to, co Bóg uczynił przy zajmowaniu Palestyny (2-4), Izrael nie chce w kim innym pokładać nadziei, jak tylko w Bogu (5-9).A jednak Bóg wydał go w ręce wrogów (10-13) i uczynił go pośmiewiskiem ludów (14-17), chociaż Izrael pozostał Mu wierny i dla Niego cierpi (18-22).Niech Bóg powstanie i pośpieszy na ratunek (23-26).431 Na koniec.Synów Korego, ku wyrozumieniu.2 Boże, uszami naszymi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę, którąś uczynił we dni ich i we dni starodawne.3 Ręka twoja narody wytraciła, a ich wszczepiłeś; udręczyłeś narody i wygnałeś je.4 Bo nie mieczem swym posiedli ziemię i nie wybawiło ich ramię ich, ale prawica twoja i ramię twoje i światło oblicza twego, bo w nich upodobałeś sobie.5 Ty sam jesteś królem moim i Bogiem moim, który przeznaczasz wybawienie Jakubowi.6 Przez cię nieprzyjaciół naszych rogiem rozrzucimy, a w imię twoje wzgardzimy powstającymi przeciwko nam.7 Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę i nie mój miecz wybawi mnie.8 Lecz ty wybawiłeś nas od trapiących nas, a mających nas w nienawiści zawstydziłeś.9 W Bogu chlubić się będziemy przez cały dzień i imię twe wysławiać będziemy na wieki.-10 A teraz odtrąciłeś i zawstydziłeś nas i nie będziesz wychodził, Boże, z zastępami naszymi.11 Obróciłeś nas w tył przed nieprzyjaciółmi naszymi, a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali nas sobie.12 Wydałeś nas jak owce na pożarcie i między pogan rozproszyłeś nas.13 Sprzedałeś lud twój za darmo i nie było zysku za zamianę ich.-14 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są dokoła nas.15 Uczyniłeś nas przysłowiem między narodami, kiwaniem głowy między ludźmi [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Wrogowie wyczekują jego śmierci i nawet najlepszy przyjaciel go zdradza (6-10).Prosi zatem o ocalenie, by wrogowie nad nim nie triumfowali (11-13).40l Na koniec.Psalm Dawidowy.2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebującego i na ubogiego; w dzień zły wybawi go Pan.3 Pan niechaj go strzeże i zachowa przy życiu, i niech go uczyni szczęśliwym na ziemi i niech go nie wydaje na wolę nieprzyjaciół jego!4 Pan niech go wspomoże na łożu niemocy jego; wszystką pościel jego odmieniłeś w chorobie jego.-5 Jam rzekł: „Panie, zmiłuj się nade mną, uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem tobie!” -6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: „Kiedyż umrze i zginie imię jego?”7 A jeśli przychodził w odwiedziny, marności mówił; serce jego zgromadziło nieprawości sobie; wychodził precz i mówił.8 Wspólnie przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie obmyślali mi zło.9 Słowo niesprawiedliwe podnieśli przeciwko mnie: „Chyba ten, który śpi, więcej nie powstanie?”10 Nawet człowiek, z którym pokój miałem, któremu ufałem, który jadał chleb mój, wielkie przeciw mnie uczynił podejście.-11 Ale ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podźwignij mię, a oddam im.12 Stąd poznałem, że mi chciałeś dobrze, bo nie będzie się weselił nieprzyjaciel mój nade mną.13 A mnie dla niewinności przyjąłeś i utwierdziłeś mię przed obliczem twoim na wieki.14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku i aż na wieki! Niech się stanie, niech się stanie!KSIĘGA II(Ps 41-71)PS 41-42 (42-43).TĘSKNOTA WYGNAŃCA ZA DOMEM BOŻYM.-Psalmista tęskni za domem Bożym (41,2-3); tęsknotę powiększa urąganie pogan i wspomnienie na uroczystości, odbywające się w świątyni (4-5); pociesza się nadzieją, że mu tam Bóg wrócić pozwoli (6).W ziemi wygnania przygnieciony cierpieniami, otoczony przez wrogów, ma wrażenie, iż Bóg go opuścił; mimo to nadzieję pokłada w Bogu (7-12).Prosi o obronę przed swymi prześladowcami (42,1-2), by jeszcze mógł pójść do ołtarza Pańskiego (3-4); kończy wyrazem ufności w Bogu (5).411 Na koniec, wyrozumienie synów Korego.2 Jak tęskni jeleń do źródeł wód, tak tęskni dusza moja do ciebie, Boże.3 Pragnęła dusza moja Boga mocnego, żywego; kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Bożym?4 Były mi łzy moje chlebem we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: „Kędyż jest Bóg twój?”5 Na to wspominałem i wylałem w sobie duszę moją, że pójdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, wśród pieśni wesela i chwały, wpośród okrzyków biesiadnych.6 Czemużeś smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, bo jeszcze wysławiać go będę:7 zbawienie oblicza mego i Bóg mój! We mnie samym zatrwożyła się dusza moja; przeto będę na cię pamiętał z ziemi Jordanu i Hermonu, od góry małej.8 Przepaść przepaści przyzywa wśród głosu upustów twoich; wszystkie wezbrane fale twoje i bałwany twoje na mnie się stoczyły.9 We dnie Pan rozkazał miłosierdziu swemu, a w nocy pieśń Jego.Przy mnie modlitwa do Boga żywota mego; rzeknę Bogu:10 „Jesteś moim obrońcą: czemużeś mnie zapomniał? i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?”11 Gdy się łamią kości moje, urągali mi nieprzyjaciele moi, którzy mię dręczą, gdy mi mówią na każdy dzień: „Kędyż jest Bóg twój?” -12 Czemuś jest smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, bo go jeszcze wysławiać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój!421 Psalm Dawidowy.Osądź mię, Boże, i rozstrzygnij sprawę moją wobec narodu nieświętego; od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwij mig!2 Bo ty jesteś Bóg, moc moja; czemuś mię odrzucił? i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?3 Wyślij światłość twoją i prawdę twoją: one mię prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoją i do przybytków twoich.4 I przyjdę do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moją.Będę cię wysławiał na cytrze, Boże, Boże mój! -5 Czemuś smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, albowiem go jeszcze wysławiać będę: zbawienie oblicza mego i Bóg mój!PS 43 (44).POWSTAŃ, PANIE, RATUJ NAS! Pomny na to, co Bóg uczynił przy zajmowaniu Palestyny (2-4), Izrael nie chce w kim innym pokładać nadziei, jak tylko w Bogu (5-9).A jednak Bóg wydał go w ręce wrogów (10-13) i uczynił go pośmiewiskiem ludów (14-17), chociaż Izrael pozostał Mu wierny i dla Niego cierpi (18-22).Niech Bóg powstanie i pośpieszy na ratunek (23-26).431 Na koniec.Synów Korego, ku wyrozumieniu.2 Boże, uszami naszymi słyszeliśmy, ojcowie nasi nam opowiadali sprawę, którąś uczynił we dni ich i we dni starodawne.3 Ręka twoja narody wytraciła, a ich wszczepiłeś; udręczyłeś narody i wygnałeś je.4 Bo nie mieczem swym posiedli ziemię i nie wybawiło ich ramię ich, ale prawica twoja i ramię twoje i światło oblicza twego, bo w nich upodobałeś sobie.5 Ty sam jesteś królem moim i Bogiem moim, który przeznaczasz wybawienie Jakubowi.6 Przez cię nieprzyjaciół naszych rogiem rozrzucimy, a w imię twoje wzgardzimy powstającymi przeciwko nam.7 Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę i nie mój miecz wybawi mnie.8 Lecz ty wybawiłeś nas od trapiących nas, a mających nas w nienawiści zawstydziłeś.9 W Bogu chlubić się będziemy przez cały dzień i imię twe wysławiać będziemy na wieki.-10 A teraz odtrąciłeś i zawstydziłeś nas i nie będziesz wychodził, Boże, z zastępami naszymi.11 Obróciłeś nas w tył przed nieprzyjaciółmi naszymi, a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali nas sobie.12 Wydałeś nas jak owce na pożarcie i między pogan rozproszyłeś nas.13 Sprzedałeś lud twój za darmo i nie było zysku za zamianę ich.-14 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są dokoła nas.15 Uczyniłeś nas przysłowiem między narodami, kiwaniem głowy między ludźmi [ Pobierz całość w formacie PDF ]