[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi deziras ¸in posedi, kiel ajn, ¸in pristudi, rigardi.”Fanny ne respondis, sed ÿi pensis: ”Tio estas dan¸era, lerta homo, tro lerta por vi.Vi ja konas lin tiel malmulte.”Fenger atendis.La plimulto da virinoj estus serçintaj rifu¸on per vortoj, la mal¸ustaj vortoj.Nur la pli fortaj povas silenti en dubkriza momento.”Çu vi eble volos man¸i çe mi hejme iun vesperon, se sinjorino Fenger invitas vin?””Mi timas, ke mi ¸enerale estos tro laca post la çiutaga laboro, por vespere.mi bedaûras.””Nu, iun dimançon, eble, nur por trinki teon çe ni?””Jes, volonte.”Samtempe ÿi elsavis sin preter la maldikan sekretari-inon, la avidmienan stenografon, la seriozan kontorbu-bon al la halkoridoro, en la lifton, por fine rifu¸i malantaû sian skribtablon.Slosson estis for por lunçi en unu el la grandaj restoracioj por la servistaro trans la strato.Ÿi restis kviete sidanta.Ella Monahan aperigis sian kapon de malantaû la pordo.La gantsekcio estis en la sama eta¸o.La du virinoj vidis unu la alian nur malofte, escepte çe la lunço.”Mi ne renkontis vin dumlunçe,” diris Ella.Ÿi estis virino kun ru¸etaj vangoj kaj brilaj okuloj, havis kvardek unu-du jarojn, tro frue grizi¸is kaj restis okulfrape juna 174FANNYeLIBROen sia agmaniero, tia, kiaj virinoj ofte estas, kiam ili an-taû sia tempo grizi¸as.Fanny rapidmove ekstaris: ”Mi ¸uste estas ironta.””Vi gustumu la vinbertorton! Rava!”Ÿi formarÿis laû la senfina galerio de la domalego.Fanny restis staranta, momenton postrigardante sin, kvazaû volante revoki ÿin.Sed subite siaj pensoj ÿajnis san¸i¸i, çar ÿi diris laûte: ”Ho, frenezaîo!” Ÿi iris lunçi kaj mendis vinbertorton kaj ¸uegis ¸in.175FANNYeLIBROÇAPITRO X.Siatempe venis la invito de sinjorino Fenger por la teo.Maldika, kverelpreta voço per telefono preparis pri tio, kion Fanny vidos per la maldika, malbonhumora sinjorino Fenger mem.Ÿi estis pala virino, kiu çiam plendis, precipe pri malbone funkcianta korvalvo.Ÿi konfidencie komunikis al Fanny, ke tiu korvalvo endan-¸erigas ÿian vivon çe çiu fortostreço.Krom tio ÿi tre facile povis malvarmumi pro ¸i.Ÿi çiam portis ÿalon sur la ÿultroj, kiu konstante mallevi¸is kaj same konstante estis levata de Michael Fenger.La vidaîo de tiu viro, korpa kaj mensa giganto, kiu ade ¸entile kaj pacience relevis la ÿalon, kaûzis en Fanny senton de kompato kaj Fenger sciis tion.Fenger lo¸is en unu el la domegoj apud la lago, en domo tiel pompa, kiel oni nur trovas en Çikago.¯i donis vidon rekte sur la lagon, posedis çambrojn trovastajn kun sennombraj fenestroj, tutvitran verandon kun gajaj kurtenoj kaj kanaj mebloj, nekredeblan nombron da bançambroj.Krom la familio Feniger lo¸is tie junaj geedzoj, kiuj interesi¸is nur pri lupagoj, tapetoj kaj kurtenoj kaj pri tio, çu la Firenza stilo estas preferinda al la 176FANNYeLIBRO”Jakoba” por man¸oçambraj meblaroj.Ankaû ÿi estis prezentita al iom malzorge vestita, sed çarma sinjoro tridekdu- aû -trijara kun okulvitroj, kiu estis meąnika in¸eniero.Fanny ne atentis sufiçe lian nomon, sed poste ÿi eksciis ¸in.En si ÿi nomis lin pro oportuneco ”Rimarkindaj Faktoj” kaj tio restis tia ¸is nun.Lia konversacio regule komencigis per: ”Hodiaû ja okazis io tiel rimarkinda en la fabriko.” La resto similis rakonton, kiun oni çiutage trovas kiel piednoto sur kalendarfolio.Çe la teo oni paradis per abundo da ar¸ento kaj punto, sed Fanny opiniis, ke la birdaîo estas nur mezbone preparita, mankis en ¸i papriko kaj ”karaktero.” Sinjorino Penger daûre interparolis aparte en incita maniero kun unu el la du elegante vestitaj servistinoj.Post la teo Michael Fenger montris al Fanny siajn bildojn, ne fanfarone, sed kiel iu, kiu ÿatas ilin kaj tial malkovras siajn trezorojn antaû bona amiko.Li ankaû kondukis ÿin al sia biblioteko, kiu aspektis kiel tiu de legamanto.Ili estis tute absorbitaj en librodiskuto kiam ”Rimarkindaj Faktoj” eniris kun acida mieno kaj trudante ilian konversacion per sia konduto de iu, kiu ne legas kaj ne hontas pri tio [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Mi deziras ¸in posedi, kiel ajn, ¸in pristudi, rigardi.”Fanny ne respondis, sed ÿi pensis: ”Tio estas dan¸era, lerta homo, tro lerta por vi.Vi ja konas lin tiel malmulte.”Fenger atendis.La plimulto da virinoj estus serçintaj rifu¸on per vortoj, la mal¸ustaj vortoj.Nur la pli fortaj povas silenti en dubkriza momento.”Çu vi eble volos man¸i çe mi hejme iun vesperon, se sinjorino Fenger invitas vin?””Mi timas, ke mi ¸enerale estos tro laca post la çiutaga laboro, por vespere.mi bedaûras.””Nu, iun dimançon, eble, nur por trinki teon çe ni?””Jes, volonte.”Samtempe ÿi elsavis sin preter la maldikan sekretari-inon, la avidmienan stenografon, la seriozan kontorbu-bon al la halkoridoro, en la lifton, por fine rifu¸i malantaû sian skribtablon.Slosson estis for por lunçi en unu el la grandaj restoracioj por la servistaro trans la strato.Ÿi restis kviete sidanta.Ella Monahan aperigis sian kapon de malantaû la pordo.La gantsekcio estis en la sama eta¸o.La du virinoj vidis unu la alian nur malofte, escepte çe la lunço.”Mi ne renkontis vin dumlunçe,” diris Ella.Ÿi estis virino kun ru¸etaj vangoj kaj brilaj okuloj, havis kvardek unu-du jarojn, tro frue grizi¸is kaj restis okulfrape juna 174FANNYeLIBROen sia agmaniero, tia, kiaj virinoj ofte estas, kiam ili an-taû sia tempo grizi¸as.Fanny rapidmove ekstaris: ”Mi ¸uste estas ironta.””Vi gustumu la vinbertorton! Rava!”Ÿi formarÿis laû la senfina galerio de la domalego.Fanny restis staranta, momenton postrigardante sin, kvazaû volante revoki ÿin.Sed subite siaj pensoj ÿajnis san¸i¸i, çar ÿi diris laûte: ”Ho, frenezaîo!” Ÿi iris lunçi kaj mendis vinbertorton kaj ¸uegis ¸in.175FANNYeLIBROÇAPITRO X.Siatempe venis la invito de sinjorino Fenger por la teo.Maldika, kverelpreta voço per telefono preparis pri tio, kion Fanny vidos per la maldika, malbonhumora sinjorino Fenger mem.Ÿi estis pala virino, kiu çiam plendis, precipe pri malbone funkcianta korvalvo.Ÿi konfidencie komunikis al Fanny, ke tiu korvalvo endan-¸erigas ÿian vivon çe çiu fortostreço.Krom tio ÿi tre facile povis malvarmumi pro ¸i.Ÿi çiam portis ÿalon sur la ÿultroj, kiu konstante mallevi¸is kaj same konstante estis levata de Michael Fenger.La vidaîo de tiu viro, korpa kaj mensa giganto, kiu ade ¸entile kaj pacience relevis la ÿalon, kaûzis en Fanny senton de kompato kaj Fenger sciis tion.Fenger lo¸is en unu el la domegoj apud la lago, en domo tiel pompa, kiel oni nur trovas en Çikago.¯i donis vidon rekte sur la lagon, posedis çambrojn trovastajn kun sennombraj fenestroj, tutvitran verandon kun gajaj kurtenoj kaj kanaj mebloj, nekredeblan nombron da bançambroj.Krom la familio Feniger lo¸is tie junaj geedzoj, kiuj interesi¸is nur pri lupagoj, tapetoj kaj kurtenoj kaj pri tio, çu la Firenza stilo estas preferinda al la 176FANNYeLIBRO”Jakoba” por man¸oçambraj meblaroj.Ankaû ÿi estis prezentita al iom malzorge vestita, sed çarma sinjoro tridekdu- aû -trijara kun okulvitroj, kiu estis meąnika in¸eniero.Fanny ne atentis sufiçe lian nomon, sed poste ÿi eksciis ¸in.En si ÿi nomis lin pro oportuneco ”Rimarkindaj Faktoj” kaj tio restis tia ¸is nun.Lia konversacio regule komencigis per: ”Hodiaû ja okazis io tiel rimarkinda en la fabriko.” La resto similis rakonton, kiun oni çiutage trovas kiel piednoto sur kalendarfolio.Çe la teo oni paradis per abundo da ar¸ento kaj punto, sed Fanny opiniis, ke la birdaîo estas nur mezbone preparita, mankis en ¸i papriko kaj ”karaktero.” Sinjorino Penger daûre interparolis aparte en incita maniero kun unu el la du elegante vestitaj servistinoj.Post la teo Michael Fenger montris al Fanny siajn bildojn, ne fanfarone, sed kiel iu, kiu ÿatas ilin kaj tial malkovras siajn trezorojn antaû bona amiko.Li ankaû kondukis ÿin al sia biblioteko, kiu aspektis kiel tiu de legamanto.Ili estis tute absorbitaj en librodiskuto kiam ”Rimarkindaj Faktoj” eniris kun acida mieno kaj trudante ilian konversacion per sia konduto de iu, kiu ne legas kaj ne hontas pri tio [ Pobierz całość w formacie PDF ]