[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tym bardziej należy podnosić zasadnicze stanowiskoKościoła, jego stanowczość w obronie Prawdy.Wielkim świadectwem nieustraszoności w tej służbie, jest fakt z r.391, związany zosobą tegoż św.Ambrożego.Przeciw Teodozjuszowi wybuchł bunt w Macedonii; rzecz arcyzwyczajna w historiicesarstwa, którego układy i porządki" spoczywały na najemnych cudzoziemskich siłachzbrojnych.Teodozjusz upodobał sobie miasto Saloniki.Przebywał tam przeszło 12 lat, tamteż przyjął chrzest.Nie zmieniało to położenia wobec fiskusa.Narzekania nic nie pomogły idochodziło do czynnego oporu.Wreszcie wybuchł bunt.Cesarz obmyślił niecną zasadzkę.Urządził igrzyska w czasie których kazał zaciężnym Gotom sprawić w cyrku rzez.Liczbępomordowanych podają zródła rozmaicie, lecz najniżej na 7000.Zabijano bez różnicy płci iwieku.Wkrótce potem wybrał się cesarz w podróż na Zachód, żeby odwiedzić Walentynianaw Mediolanie.Było to w r.391, właśnie kiedy august zachodni zakazał oficjalnychobrządków pogańskich.Biskup nie triumfował z tego powodu, ani nie zanosił405) Bo II 156-157, 180, 184, 187, 191, 192, 193.406) Bo II 193, 194.407) Mówiąc dzisiejszym językiem, cenzura polityczna jest zbrodnią przeciwpaństwu.408) Bo II 235. 134dziękczynienia rządowi, lecz urządził nowy atak przeciwko supremacji siły fizycznej.Jął strofować Teodozjusza za rzez w Salonikach, jako za czyn niemoralny.A zatemproklamuje św.Ambroży, że etyka obowiązuje także w polityce.Ileż jednak byłoby trzeba z katolickiego stanowiska wytykać dzień w dzieńnieetycznych czynów w życiu publicznym? Widocznie biskup chciał wyzyskać obecnośćwładcy Wschodu w Mediolanie, nawiązał więc do faktu świeżego, wszystkim wiadomego,jeszcze niezatartego upływem czasu.Jeszcze do będącego w drodze Teodozjusza wyprawiłlist, zapowiadając, że nie śmiałby w jego obecności odprawiać nabożeństwa.ZagroziłTeodozjuszowi, że go wykluczy ze społeczności wiernych, jeżeli nie odbędzie pokutykościelnej za ową rzez.Zakazał mu wstępu do kościoła.Gdyby zaś cesarz chciał wkroczyć dokościoła, nie okazawszy wpierw skruchy i nie poddając się pokucie, w takim raziezapowiedział interdykt, że się przestanie odprawiać nabożeństwa.Teodozjusz, zjechawszy do Mediolanu, wybrał się do kościoła w koronie i z całym dworem.Biskup wstrzymał go naprogu.Cesarz poddał się, pokutę odbył publicznie i z nakazu św.Amrożego przebywał przezosiem miesięcy w klasztorze a w Salonikach wystawił kościół ekspiacyjny409).Po raz pierwszy ukorzyła się najwyższa władza państwowa przed władzą kościelną.Obecni w Mediolanie obydwaj cesarze, Walentynian II i Teodozjusz I uznali tedy supremacjęKościoła, uznali postulat etyki w życiu publicznym.Były to dalsze następstwa tez biskupaHozjusza.Oto zawiązki programu na przyszłość.Rok następny przyniósł ostatnią publicznąreakcję pogańską.Wybucha powstanie Flaviusa i Arbogasta, z którego ręki ginie WalentynianII.Wysunięty na jego miejsce Eugeniusz, retor z zawodu, takie wydaje zarządzenia, że wsamym Rzymie następuje zupełna restytucja kultu pogańskiego.Trwała ta zawierucha 2 lata.Dopiero w roku 394 uzurpator pokonany przez Teodozjusza w bitwie nad rzeką Frigidus istracony pociągnął za sobą resztki pogaństwa do ostatecznej zagłady.Ale w bitwie tejposiłkowało cesarza 20.000 Wizygotów pod wodzą Alaryka410).Zwycięski Teodozjusz łączy całe państwo w swym ręku, jako jedynowładca, lecztylko na kilkanaście miesięcy lat 394 i 395, bo nie było mu danym życie dłuższe.Uniwersalneimperium łączyło się po raz ostatni.Oficjalnie było to ciągle państwo rzymskie z językiemurzędowym łacińskim i z zachowaniem wielu form rzymskich.Rok mianował się ciąglewedług konsulów, z których wyznaczał jednego władca konstantynopolitański, drugiegomediolański.Nowe prawa uzgadniali cesarze między sobą przed publikowaniem i to wtekście łacińskim.Fakt, że Teodozjusz nie wracał już do Konstantynopola, lecz pozostał wMediolanie, świadczy, że radby zapewnić hegemonię Zachodu nad Wschodem.Lecz było toniemożliwe.Jeżeli miała się utrzymać choćby słaba fikcja jedności uniwersalnego państwa,przewaga musiała przypaść Wschodowi, jako zamożniejszemu wobec ubóstwa Zachodu.GdyTeodozjuszowi wypadło wyznaczać trony swym synom, starszemu Arkadiuszowi przeznaczyłBizancjum, pozostawiając Italię z jej przynależnościami młodszemu Honoriuszowi.Tendencje Teodozjusza, żeby utrzymać Bizancjum przy katolicyzmie i zmierzać docywilizacyjnej przewagi Zachodu nad Wschodem, stanowiły tylko epizod toku dziejów; całajego usilność nie zdołała choćby tylko zmniejszyć przepaści między Wschodem a Zachodem.W rok po śmierci Teodozjusza w r.395 przybywa do Rzymu ostatni wybitny poetapogański, Claudianus.Pochodził z Aleksandrii, pisywał zrazu po grecku, pózniej po łacinie.Pewna inskrypcja chwali go, że połączył geniusze Vergila i Homera.Otóż ten autor za życianajsławniejszy, pała zaciekłą nienawiścią przeciw Konstantynopolowi.Dla niego jest to gródapostazji [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Tym bardziej należy podnosić zasadnicze stanowiskoKościoła, jego stanowczość w obronie Prawdy.Wielkim świadectwem nieustraszoności w tej służbie, jest fakt z r.391, związany zosobą tegoż św.Ambrożego.Przeciw Teodozjuszowi wybuchł bunt w Macedonii; rzecz arcyzwyczajna w historiicesarstwa, którego układy i porządki" spoczywały na najemnych cudzoziemskich siłachzbrojnych.Teodozjusz upodobał sobie miasto Saloniki.Przebywał tam przeszło 12 lat, tamteż przyjął chrzest.Nie zmieniało to położenia wobec fiskusa.Narzekania nic nie pomogły idochodziło do czynnego oporu.Wreszcie wybuchł bunt.Cesarz obmyślił niecną zasadzkę.Urządził igrzyska w czasie których kazał zaciężnym Gotom sprawić w cyrku rzez.Liczbępomordowanych podają zródła rozmaicie, lecz najniżej na 7000.Zabijano bez różnicy płci iwieku.Wkrótce potem wybrał się cesarz w podróż na Zachód, żeby odwiedzić Walentynianaw Mediolanie.Było to w r.391, właśnie kiedy august zachodni zakazał oficjalnychobrządków pogańskich.Biskup nie triumfował z tego powodu, ani nie zanosił405) Bo II 156-157, 180, 184, 187, 191, 192, 193.406) Bo II 193, 194.407) Mówiąc dzisiejszym językiem, cenzura polityczna jest zbrodnią przeciwpaństwu.408) Bo II 235. 134dziękczynienia rządowi, lecz urządził nowy atak przeciwko supremacji siły fizycznej.Jął strofować Teodozjusza za rzez w Salonikach, jako za czyn niemoralny.A zatemproklamuje św.Ambroży, że etyka obowiązuje także w polityce.Ileż jednak byłoby trzeba z katolickiego stanowiska wytykać dzień w dzieńnieetycznych czynów w życiu publicznym? Widocznie biskup chciał wyzyskać obecnośćwładcy Wschodu w Mediolanie, nawiązał więc do faktu świeżego, wszystkim wiadomego,jeszcze niezatartego upływem czasu.Jeszcze do będącego w drodze Teodozjusza wyprawiłlist, zapowiadając, że nie śmiałby w jego obecności odprawiać nabożeństwa.ZagroziłTeodozjuszowi, że go wykluczy ze społeczności wiernych, jeżeli nie odbędzie pokutykościelnej za ową rzez.Zakazał mu wstępu do kościoła.Gdyby zaś cesarz chciał wkroczyć dokościoła, nie okazawszy wpierw skruchy i nie poddając się pokucie, w takim raziezapowiedział interdykt, że się przestanie odprawiać nabożeństwa.Teodozjusz, zjechawszy do Mediolanu, wybrał się do kościoła w koronie i z całym dworem.Biskup wstrzymał go naprogu.Cesarz poddał się, pokutę odbył publicznie i z nakazu św.Amrożego przebywał przezosiem miesięcy w klasztorze a w Salonikach wystawił kościół ekspiacyjny409).Po raz pierwszy ukorzyła się najwyższa władza państwowa przed władzą kościelną.Obecni w Mediolanie obydwaj cesarze, Walentynian II i Teodozjusz I uznali tedy supremacjęKościoła, uznali postulat etyki w życiu publicznym.Były to dalsze następstwa tez biskupaHozjusza.Oto zawiązki programu na przyszłość.Rok następny przyniósł ostatnią publicznąreakcję pogańską.Wybucha powstanie Flaviusa i Arbogasta, z którego ręki ginie WalentynianII.Wysunięty na jego miejsce Eugeniusz, retor z zawodu, takie wydaje zarządzenia, że wsamym Rzymie następuje zupełna restytucja kultu pogańskiego.Trwała ta zawierucha 2 lata.Dopiero w roku 394 uzurpator pokonany przez Teodozjusza w bitwie nad rzeką Frigidus istracony pociągnął za sobą resztki pogaństwa do ostatecznej zagłady.Ale w bitwie tejposiłkowało cesarza 20.000 Wizygotów pod wodzą Alaryka410).Zwycięski Teodozjusz łączy całe państwo w swym ręku, jako jedynowładca, lecztylko na kilkanaście miesięcy lat 394 i 395, bo nie było mu danym życie dłuższe.Uniwersalneimperium łączyło się po raz ostatni.Oficjalnie było to ciągle państwo rzymskie z językiemurzędowym łacińskim i z zachowaniem wielu form rzymskich.Rok mianował się ciąglewedług konsulów, z których wyznaczał jednego władca konstantynopolitański, drugiegomediolański.Nowe prawa uzgadniali cesarze między sobą przed publikowaniem i to wtekście łacińskim.Fakt, że Teodozjusz nie wracał już do Konstantynopola, lecz pozostał wMediolanie, świadczy, że radby zapewnić hegemonię Zachodu nad Wschodem.Lecz było toniemożliwe.Jeżeli miała się utrzymać choćby słaba fikcja jedności uniwersalnego państwa,przewaga musiała przypaść Wschodowi, jako zamożniejszemu wobec ubóstwa Zachodu.GdyTeodozjuszowi wypadło wyznaczać trony swym synom, starszemu Arkadiuszowi przeznaczyłBizancjum, pozostawiając Italię z jej przynależnościami młodszemu Honoriuszowi.Tendencje Teodozjusza, żeby utrzymać Bizancjum przy katolicyzmie i zmierzać docywilizacyjnej przewagi Zachodu nad Wschodem, stanowiły tylko epizod toku dziejów; całajego usilność nie zdołała choćby tylko zmniejszyć przepaści między Wschodem a Zachodem.W rok po śmierci Teodozjusza w r.395 przybywa do Rzymu ostatni wybitny poetapogański, Claudianus.Pochodził z Aleksandrii, pisywał zrazu po grecku, pózniej po łacinie.Pewna inskrypcja chwali go, że połączył geniusze Vergila i Homera.Otóż ten autor za życianajsławniejszy, pała zaciekłą nienawiścią przeciw Konstantynopolowi.Dla niego jest to gródapostazji [ Pobierz całość w formacie PDF ]