[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.16, 19).W tych słowach dał Pan Jezus Kościołowi władzę usuwania wszystkiego,co przeszkadza wiernym wejść do nieba.Taką przeszkodą są nie tylko grzechy,ale i kary za grzechy odpuszczone.Kościół może rozwiązywać zarówno odgrzechów, jak i zwalniać od kar.Sposób rozwiązywania stosuje się do węzła.Węzły, które wymagają wlania łaski, to jest grzechy śmiertelne, mogą byćrozwiązane tylko sakramentalnie.Kary zaś tego nie wymagają i dlatego mogąbyć rozwiązane poza sakramentalnie.Wykonywanie władzy odpuszczenia kardoczesnych jest pozasakramentalne i nosi nazwę odpustów.1. Odpust jest to pozasakramentalne ważne u Boga darowanie karydoczesnej, należnej za grzechy już odpuszczone co do winy, którego Kościółudziela ze swego skarbca" (Kanon 911).A więc odpust nie jest odpuszczeniemgrzechów ciężkich czy lekkich ani kary wiecznej, a tylko kary doczesnejnależnej za grzechy odpuszczone już przedtem.Jest to więc pod pewnymwzględem dopełnienie sakramentu pokuty, w którym bywa odpuszczona częśćkary doczesnej.Zwyczajem jednak pozostaje część kary nieodpuszczona.OtóżPan Jezus z miłosierdzia swojego dał Kościołowi władzę odpuszczania i resztykary pozostałej pozasakramentalnie, co się dokonuje przez odpusty.Odpust nie jest tylko darowaniem kar kościelnych, jakie w dawnychczasach Kościół wymierzał publicznie pokutującym grzesznikom, lecz jest toodpuszczenie ważne również u Boga, czyli że Kościół udzielając odpustów,zwalnia wiernych od dania Bogu należnego za ich grzechy zadośćuczynienia.Zresztą Kościół w dawnych czasach nakładając na penitentów surowe pokuty,czynił to nie ze względu na siebie, ale ze względu na Boga.Gdy więc zwalniałkogo od dalszej pokuty czyli udzielał odpustu, czynił to w przeświadczeniu, że iBóg od niej zwalnia.Wielkość odpustów niezupełnych mierzy Kościół długością trwania kar,nakładanych w dawnym Kościele.Na przykład, udzielenie odpustu siedmiu latza odmówienie litanii do Serca Pana Jezusa oznacza, że Bóg uwalnia od kary wczyśćcu, która odpowiada siedmiu latom pokuty kościelnej nakładanej dawniejza pewne grzechy.Ale nie znaczy to, że ktoś będzie o siedem lat krócej w196 czyśćcu, albowiem może jeden dzień kary w czyśćcu dorównuje siedmiu latomdawnej pokuty.Kościół zwalnia w odpustach od kar doczesnych w mierzeznanej tylko najmiłosierniejszemu Zbawicielowi.Kościół odpuszczając wiernym kary należne za grzechy daje Bogu jakbyrekompensatę ze skarbu swego, stworzonego z zasług Pana Jezusa, NajświętszejMaryi Panny i Zwiętych.Czynił to już Apostoł Paweł, gdy wykluczonemu zKościoła kazirodcy Koryntianinowi, przez wzgląd na jego żal i gorliwośćpokutną jak i na wstawiennictwo wiernych, darował w imieniu Chrystusa resztękary (II Kor.2, 10), którą był przedtem w imię Chrystusa i jego mocą nałożył (IKor.5, 5).Występują tu wszystkie cechy prawdziwego odpustu: darowanielistownie kary pokutującemu za wstawiennictwem wiernych, przez wzgląd naich zasługi.Forma odpustów nie zawsze była jednakowa.W pierwszym okresiebiskup zwalniał od nałożonej pokuty na skutek listów pokoju wyznawców,skazanych na śmierć za wiarę kiedy grzesznik gorliwie pokutował, a zwłaszczajeżeli sam był w niebezpieczeństwie śmierci.W drugim okresie (w.VII X)nową formę stanowiły tak zwane zamiany wykupy i pielgrzymki do miejscświętych.Wspomniane dotąd formy odpustów były dawane poszczególnymwiernym.Od XI wieku zaczęto głosić odpusty dla wszystkich wiernych, pospełnieniu przez nich pewnych warunków, np.ofiarowanie pewnej sumy nadobre cele, wzięcie udziału w wyprawach krzyżowych itp.Była to już formazbliżona do dzisiejszej.Jak dysponowanie skarbem państwa należy do głowy, tak dysponowanieodpustami należy do Papieża i w zależności od niego częściowo dobiskupów.Papież ma władzę nieograniczoną: nawet dla umarłych może udzielaćodpustów (C.913), a wszyscy inni tylko dla żywych.Do ważnego udzieleniaodpustu trzeba słusznej przyczyny, którą może być korzyść Kościoła i chwałaBoża.Warunkiem uzyskania odpustu jest przede wszystkim stan łaski, intencjauzyskania łask odpustowych i spełnienie przepisanych przez Kościół czynnościlub odmówienia pewnych modlitw.Ponadto do uzyskania odpustu zupełnegowymaga się wyzbycia przywiązania do wszystkich grzechów lekkich.Stan łaskikonieczny jest przynajmniej przy ostatniej czynności, nałożonej jako warunek.Najtrudniejszą rzeczą jest wyzbycie się przywiązania do grzechówpowszednich, co niestety bywa najpospolitszą przeszkodą do zyskaniaodpustu zupełnego.2.Odpusty bywają zupełne i cząstkowe.Odpust jest to darowaniewszystkich kar doczesnych, jakie by się należały grzesznikowi za popełnione ijuż odpuszczone grzechy.Kto taki odpust uzyska, podobny jest człowiekowidorosłemu, który dopiero co chrzest otrzymał.Do odpustów zupełnych należyodpust jubileuszowy, który się powtarza co dwadzieścia pięć lat, trwa naprzód w197 Rzymie cały rok, następnie zaś rozszerza się na cały świat przy zachowaniupewnych określonych warunków.Następnie należą tu odpusty zupełne zaodmówienie różańca przed Przenajświętszym Sakramentem, za obejściekanonicznie erygowanej Drogi Krzyżowej, za odmówienie modlitwy poKomunii św. Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu , itp.Odpust cząstkowy jest to odpuszczenie tylko części kary, należnej zagrzechy popełnione i już odpuszczone.Na przykład, za odmówienie Przed takwielkim Sakramentem& pięć lat odpustu, a za odmówienie lub odśpiewanietegoż wobec Przenajświętszego Sakramentu 10 lat.Za odmówienie AniołPański& 10 lat odpustu za każdy raz.Za odmówienie litanii do Imienia Jezus,Serca Pana Jezusa, Loretańskiej do N.M.Panny po 7 lat odpustu.Zaodmówienie litanii do św.Józefa i W.W.Zwiętych po 5 lat.Za kwadransowerozmyślanie 5 lat odpustu, za Wierzę w Boga& 5 lat, za wezwaniepobożne imienia Maryi trzysta dni, za Magnificat 3 lata, za nawiedzeniePrzenajświętszego Sakramentu w czasie 40 sto godzinnego nabożeństwa 15lat itp.Za dusze umarłych udziela Kościół odpustu na sposób prośby, ponieważone nie są już pod jurysdykcją Kościoła, lecz całkowicie pod władzą Boga.Prośbę za umarłych zanosi cały Kościół względnie papież, wierni zaś mająspełnić tylko przepisane warunki.Stąd pochodzi wielka różnica w skutecznościprośby poszczególnego chrześcijanina za dusze zmarłych i tejże prośby całegoKościoła.Na dzień Zaduszny można uzyskać odpust toties quoties za duszezmarłych, to jest tyle razy, ile razy nawiedzimy kościół i odmówimy pewnemodlitwy w intencji Ojca św.Wszystkie odpusty są miłosierdzia Bożego.One bowiem ułatwiajągrzesznikowi wypłacenie się sprawiedliwości Bożej za grzechy, za któreczekałyby go najsroższe kary w czyśćcu.Odpusty są również wyrazem wiary ipodtrzymują ufność w dogmat miłosierdzia Bożego, w istnienie czyśćca, wZwiętych obcowanie, w prymat Papieża.Są one również zachętą do cnoty [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.16, 19).W tych słowach dał Pan Jezus Kościołowi władzę usuwania wszystkiego,co przeszkadza wiernym wejść do nieba.Taką przeszkodą są nie tylko grzechy,ale i kary za grzechy odpuszczone.Kościół może rozwiązywać zarówno odgrzechów, jak i zwalniać od kar.Sposób rozwiązywania stosuje się do węzła.Węzły, które wymagają wlania łaski, to jest grzechy śmiertelne, mogą byćrozwiązane tylko sakramentalnie.Kary zaś tego nie wymagają i dlatego mogąbyć rozwiązane poza sakramentalnie.Wykonywanie władzy odpuszczenia kardoczesnych jest pozasakramentalne i nosi nazwę odpustów.1. Odpust jest to pozasakramentalne ważne u Boga darowanie karydoczesnej, należnej za grzechy już odpuszczone co do winy, którego Kościółudziela ze swego skarbca" (Kanon 911).A więc odpust nie jest odpuszczeniemgrzechów ciężkich czy lekkich ani kary wiecznej, a tylko kary doczesnejnależnej za grzechy odpuszczone już przedtem.Jest to więc pod pewnymwzględem dopełnienie sakramentu pokuty, w którym bywa odpuszczona częśćkary doczesnej.Zwyczajem jednak pozostaje część kary nieodpuszczona.OtóżPan Jezus z miłosierdzia swojego dał Kościołowi władzę odpuszczania i resztykary pozostałej pozasakramentalnie, co się dokonuje przez odpusty.Odpust nie jest tylko darowaniem kar kościelnych, jakie w dawnychczasach Kościół wymierzał publicznie pokutującym grzesznikom, lecz jest toodpuszczenie ważne również u Boga, czyli że Kościół udzielając odpustów,zwalnia wiernych od dania Bogu należnego za ich grzechy zadośćuczynienia.Zresztą Kościół w dawnych czasach nakładając na penitentów surowe pokuty,czynił to nie ze względu na siebie, ale ze względu na Boga.Gdy więc zwalniałkogo od dalszej pokuty czyli udzielał odpustu, czynił to w przeświadczeniu, że iBóg od niej zwalnia.Wielkość odpustów niezupełnych mierzy Kościół długością trwania kar,nakładanych w dawnym Kościele.Na przykład, udzielenie odpustu siedmiu latza odmówienie litanii do Serca Pana Jezusa oznacza, że Bóg uwalnia od kary wczyśćcu, która odpowiada siedmiu latom pokuty kościelnej nakładanej dawniejza pewne grzechy.Ale nie znaczy to, że ktoś będzie o siedem lat krócej w196 czyśćcu, albowiem może jeden dzień kary w czyśćcu dorównuje siedmiu latomdawnej pokuty.Kościół zwalnia w odpustach od kar doczesnych w mierzeznanej tylko najmiłosierniejszemu Zbawicielowi.Kościół odpuszczając wiernym kary należne za grzechy daje Bogu jakbyrekompensatę ze skarbu swego, stworzonego z zasług Pana Jezusa, NajświętszejMaryi Panny i Zwiętych.Czynił to już Apostoł Paweł, gdy wykluczonemu zKościoła kazirodcy Koryntianinowi, przez wzgląd na jego żal i gorliwośćpokutną jak i na wstawiennictwo wiernych, darował w imieniu Chrystusa resztękary (II Kor.2, 10), którą był przedtem w imię Chrystusa i jego mocą nałożył (IKor.5, 5).Występują tu wszystkie cechy prawdziwego odpustu: darowanielistownie kary pokutującemu za wstawiennictwem wiernych, przez wzgląd naich zasługi.Forma odpustów nie zawsze była jednakowa.W pierwszym okresiebiskup zwalniał od nałożonej pokuty na skutek listów pokoju wyznawców,skazanych na śmierć za wiarę kiedy grzesznik gorliwie pokutował, a zwłaszczajeżeli sam był w niebezpieczeństwie śmierci.W drugim okresie (w.VII X)nową formę stanowiły tak zwane zamiany wykupy i pielgrzymki do miejscświętych.Wspomniane dotąd formy odpustów były dawane poszczególnymwiernym.Od XI wieku zaczęto głosić odpusty dla wszystkich wiernych, pospełnieniu przez nich pewnych warunków, np.ofiarowanie pewnej sumy nadobre cele, wzięcie udziału w wyprawach krzyżowych itp.Była to już formazbliżona do dzisiejszej.Jak dysponowanie skarbem państwa należy do głowy, tak dysponowanieodpustami należy do Papieża i w zależności od niego częściowo dobiskupów.Papież ma władzę nieograniczoną: nawet dla umarłych może udzielaćodpustów (C.913), a wszyscy inni tylko dla żywych.Do ważnego udzieleniaodpustu trzeba słusznej przyczyny, którą może być korzyść Kościoła i chwałaBoża.Warunkiem uzyskania odpustu jest przede wszystkim stan łaski, intencjauzyskania łask odpustowych i spełnienie przepisanych przez Kościół czynnościlub odmówienia pewnych modlitw.Ponadto do uzyskania odpustu zupełnegowymaga się wyzbycia przywiązania do wszystkich grzechów lekkich.Stan łaskikonieczny jest przynajmniej przy ostatniej czynności, nałożonej jako warunek.Najtrudniejszą rzeczą jest wyzbycie się przywiązania do grzechówpowszednich, co niestety bywa najpospolitszą przeszkodą do zyskaniaodpustu zupełnego.2.Odpusty bywają zupełne i cząstkowe.Odpust jest to darowaniewszystkich kar doczesnych, jakie by się należały grzesznikowi za popełnione ijuż odpuszczone grzechy.Kto taki odpust uzyska, podobny jest człowiekowidorosłemu, który dopiero co chrzest otrzymał.Do odpustów zupełnych należyodpust jubileuszowy, który się powtarza co dwadzieścia pięć lat, trwa naprzód w197 Rzymie cały rok, następnie zaś rozszerza się na cały świat przy zachowaniupewnych określonych warunków.Następnie należą tu odpusty zupełne zaodmówienie różańca przed Przenajświętszym Sakramentem, za obejściekanonicznie erygowanej Drogi Krzyżowej, za odmówienie modlitwy poKomunii św. Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu , itp.Odpust cząstkowy jest to odpuszczenie tylko części kary, należnej zagrzechy popełnione i już odpuszczone.Na przykład, za odmówienie Przed takwielkim Sakramentem& pięć lat odpustu, a za odmówienie lub odśpiewanietegoż wobec Przenajświętszego Sakramentu 10 lat.Za odmówienie AniołPański& 10 lat odpustu za każdy raz.Za odmówienie litanii do Imienia Jezus,Serca Pana Jezusa, Loretańskiej do N.M.Panny po 7 lat odpustu.Zaodmówienie litanii do św.Józefa i W.W.Zwiętych po 5 lat.Za kwadransowerozmyślanie 5 lat odpustu, za Wierzę w Boga& 5 lat, za wezwaniepobożne imienia Maryi trzysta dni, za Magnificat 3 lata, za nawiedzeniePrzenajświętszego Sakramentu w czasie 40 sto godzinnego nabożeństwa 15lat itp.Za dusze umarłych udziela Kościół odpustu na sposób prośby, ponieważone nie są już pod jurysdykcją Kościoła, lecz całkowicie pod władzą Boga.Prośbę za umarłych zanosi cały Kościół względnie papież, wierni zaś mająspełnić tylko przepisane warunki.Stąd pochodzi wielka różnica w skutecznościprośby poszczególnego chrześcijanina za dusze zmarłych i tejże prośby całegoKościoła.Na dzień Zaduszny można uzyskać odpust toties quoties za duszezmarłych, to jest tyle razy, ile razy nawiedzimy kościół i odmówimy pewnemodlitwy w intencji Ojca św.Wszystkie odpusty są miłosierdzia Bożego.One bowiem ułatwiajągrzesznikowi wypłacenie się sprawiedliwości Bożej za grzechy, za któreczekałyby go najsroższe kary w czyśćcu.Odpusty są również wyrazem wiary ipodtrzymują ufność w dogmat miłosierdzia Bożego, w istnienie czyśćca, wZwiętych obcowanie, w prymat Papieża.Są one również zachętą do cnoty [ Pobierz całość w formacie PDF ]