[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wartości materialistyczne niegdyś partykularne, podniesione zostały do rangi wartości uniwersalistycznych.lDYNAMIKA RUCHÓW SPOŁECZNYCH:Cztery warunki, które muszą kolejno, kumulatywnie wystąpić, aby ruch mógł powstać:lMusi wytworzyć się „sprzyjający kontekst strukturalny” (w term.E.Durkheima- anomia społeczna: niepewność co do przyszłości społeczeństwa, nieprzejrzystość jego funkcji.)llWedług Smelsera- pojawienie się „strukturalnego napięcia”: w społeczeństwie pojawić się muszą sprzeczności interesów i wartości pomiędzy jego różnymi segmentami oraz związane z tym antagonizmy i konflikty.ll„Uogólnione przekonania”: to co nazywał „strukturalne napięcie” musi być zauważone, zdefiniowane, zinterpretowane i przeżyte emocjonalnie.[ Relatywna deprawacja- pojawia się wtedy gdy „krzywa osiągnięć”, a więc rzeczywistych warunków życiowych, rozchodzi się z „krzywą aspiracji”, a więc wizją takich warunków, które powinny nam być dane, tak jak dane są innym, bo nam też słusznie i sprawiedliwie się należą.]ll„Zdarzenie inicjujące”- jakieś zdarzenie indywidualne, partykularystyczne, ale o takim wydźwięku symbolicznym czy emocjonalnym, że stanowi wstrząs dla zbiorowości i mówiąc skrótowo, wyprowadza ludzi na ulice.l„pluralistyczna ignorancja”(Gordon Allport)- niepewność czy, być może, nie jesteśmy sami w naszym niezadowoleniu, proteście, oburzeniu, stanowi czynnik paralizujący, powstrzymujący od działania.Zdarzenie inicjujące prowadzi do przełamania pluralistycznej ignorancji.Rekrutacja członków:l„model wulkaniczny”- rekrutacja odbywa się spontanicznie, żywiołowo, oddolnie.Ruch „wybucha” pod presją gromadzących się, masowych, oddalonych napięć.Ludzie przyłączają się lawinowo.ll„model mobilizacji zasobów”- dużą rolę odgrywają animatorzy ruchu, zachęcają do przystąpienia.Rekrutacja organizowana.lCharakter „dóbr czy wartości publicznych”- takie dobra czy wartości, których osiągnięcie oznacza korzyści dla wszystkich, które z samej swej natury nie mogą być zarezerwowane tylko dla niektórych (np.wolność, demokracja, pokój, niepodległość)„Syndrom pasażera na gapę”- jeśli ruch walczy o publiczne dobra czy wartości, jeśli ruch wygra, odniosę i tak korzyści a jeśli przegra nie poniosę żadnych konsekwencji, nie dotkną mnie represje, a najwyżej nic się nie zmieni.Więc dla wielu to zbyt mała motywacja, wolą przybrać postawę „poczekamy, zobaczymy”.Pozostają biernymi pasażerami na gapę, w nadziei „załapania się” na wszelkie korzyści, bez żadnych kosztów.Ruchy społeczne próbują neutralizować takie motywacje:lzastępując racjonalność instrumentalna, racjonalnością z uwagi na wartość- „cel uświęca środki”llzmodyfikowanie rachunku instrumentalnej racjonalności przez dodanie do niego korzyści płynących z uczestnictwa, obok tych korzyści publicznych dodając pewne dobra czy wartości prywatne, które będą udziałem wyłącznie członków ruchu (satysfakcje autoteliczne).lRekrutacja pierwotna- obejmująca tych, którzy przyłączają się do ruchu z pobudek ideologicznych czy moralnych.Ważne są dla nich cele jaki ruch obiecuje osiągnąć.Rekrutacja wtórna- gdy ruch już istnieje a co więcej odnosi sukcesy, sama przynależność staje się atrakcyjna „autotelicznie”, niezależnie od instrumentalnych celów ruchu.CHARYZMA- szczególne, wyjątkowe talenty, umiejętności, wiedza, konsekwencja, siła moralna itp.Które dostrzeżone zostają i zdefiniowane przez zwolenników jako niemal ponadludzkie.Przywódca charyzmatyczny- postać centralna, przypisanie jednostce charyzmy przez zbiorowość.Charyzma jest, więc pewną relacją między jednostką a jej zwolennikami, fanami.Oznacza takie cechy jednostkowe, na które istnieje zapotrzebowanie społeczne, które spełniają oczekiwania, współgrają z nastrojami.Zdobyć charyzmę oznacza trafić w te społeczne oczekiwania.Rutynizacja charyzmy- entuzjazm ze strony członków nie trwa zazwyczaj długo, a sam przywódca traci znamiona nadzwyczajności i niecodzienności, gdy przechodzi do zwyczajnych a niezbędnych funkcji kierowania ruchem.Luźne ideały ruchu przekształcają się w swoisty system.Ruch przekształca się w „organizacje typu ruchu społecznego”.Każdy ruch w jakimś momencie się kończy.-„Kryzys wiktorii”- ruch odniósł zwycięstwo więc oznacza demobilizację ruchu, rozproszenie jego członków, rozpad struktur organizacyjnych, dezaktualizacja ideologii.-„Kryzys przegranej”- ruch ponosi klęskę, nie udaj mu się zrealizować celów; narastające rozczarowanie członków stopniowo demobilizacje; zamieranie aktywności, odpływ zwolenników.Podobny kres, może nastąpić z powodów silnych represji ze strony władz czy też przeciwdziałania ze strony kontruchów mobilizujących się w celu obrony [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Wartości materialistyczne niegdyś partykularne, podniesione zostały do rangi wartości uniwersalistycznych.lDYNAMIKA RUCHÓW SPOŁECZNYCH:Cztery warunki, które muszą kolejno, kumulatywnie wystąpić, aby ruch mógł powstać:lMusi wytworzyć się „sprzyjający kontekst strukturalny” (w term.E.Durkheima- anomia społeczna: niepewność co do przyszłości społeczeństwa, nieprzejrzystość jego funkcji.)llWedług Smelsera- pojawienie się „strukturalnego napięcia”: w społeczeństwie pojawić się muszą sprzeczności interesów i wartości pomiędzy jego różnymi segmentami oraz związane z tym antagonizmy i konflikty.ll„Uogólnione przekonania”: to co nazywał „strukturalne napięcie” musi być zauważone, zdefiniowane, zinterpretowane i przeżyte emocjonalnie.[ Relatywna deprawacja- pojawia się wtedy gdy „krzywa osiągnięć”, a więc rzeczywistych warunków życiowych, rozchodzi się z „krzywą aspiracji”, a więc wizją takich warunków, które powinny nam być dane, tak jak dane są innym, bo nam też słusznie i sprawiedliwie się należą.]ll„Zdarzenie inicjujące”- jakieś zdarzenie indywidualne, partykularystyczne, ale o takim wydźwięku symbolicznym czy emocjonalnym, że stanowi wstrząs dla zbiorowości i mówiąc skrótowo, wyprowadza ludzi na ulice.l„pluralistyczna ignorancja”(Gordon Allport)- niepewność czy, być może, nie jesteśmy sami w naszym niezadowoleniu, proteście, oburzeniu, stanowi czynnik paralizujący, powstrzymujący od działania.Zdarzenie inicjujące prowadzi do przełamania pluralistycznej ignorancji.Rekrutacja członków:l„model wulkaniczny”- rekrutacja odbywa się spontanicznie, żywiołowo, oddolnie.Ruch „wybucha” pod presją gromadzących się, masowych, oddalonych napięć.Ludzie przyłączają się lawinowo.ll„model mobilizacji zasobów”- dużą rolę odgrywają animatorzy ruchu, zachęcają do przystąpienia.Rekrutacja organizowana.lCharakter „dóbr czy wartości publicznych”- takie dobra czy wartości, których osiągnięcie oznacza korzyści dla wszystkich, które z samej swej natury nie mogą być zarezerwowane tylko dla niektórych (np.wolność, demokracja, pokój, niepodległość)„Syndrom pasażera na gapę”- jeśli ruch walczy o publiczne dobra czy wartości, jeśli ruch wygra, odniosę i tak korzyści a jeśli przegra nie poniosę żadnych konsekwencji, nie dotkną mnie represje, a najwyżej nic się nie zmieni.Więc dla wielu to zbyt mała motywacja, wolą przybrać postawę „poczekamy, zobaczymy”.Pozostają biernymi pasażerami na gapę, w nadziei „załapania się” na wszelkie korzyści, bez żadnych kosztów.Ruchy społeczne próbują neutralizować takie motywacje:lzastępując racjonalność instrumentalna, racjonalnością z uwagi na wartość- „cel uświęca środki”llzmodyfikowanie rachunku instrumentalnej racjonalności przez dodanie do niego korzyści płynących z uczestnictwa, obok tych korzyści publicznych dodając pewne dobra czy wartości prywatne, które będą udziałem wyłącznie członków ruchu (satysfakcje autoteliczne).lRekrutacja pierwotna- obejmująca tych, którzy przyłączają się do ruchu z pobudek ideologicznych czy moralnych.Ważne są dla nich cele jaki ruch obiecuje osiągnąć.Rekrutacja wtórna- gdy ruch już istnieje a co więcej odnosi sukcesy, sama przynależność staje się atrakcyjna „autotelicznie”, niezależnie od instrumentalnych celów ruchu.CHARYZMA- szczególne, wyjątkowe talenty, umiejętności, wiedza, konsekwencja, siła moralna itp.Które dostrzeżone zostają i zdefiniowane przez zwolenników jako niemal ponadludzkie.Przywódca charyzmatyczny- postać centralna, przypisanie jednostce charyzmy przez zbiorowość.Charyzma jest, więc pewną relacją między jednostką a jej zwolennikami, fanami.Oznacza takie cechy jednostkowe, na które istnieje zapotrzebowanie społeczne, które spełniają oczekiwania, współgrają z nastrojami.Zdobyć charyzmę oznacza trafić w te społeczne oczekiwania.Rutynizacja charyzmy- entuzjazm ze strony członków nie trwa zazwyczaj długo, a sam przywódca traci znamiona nadzwyczajności i niecodzienności, gdy przechodzi do zwyczajnych a niezbędnych funkcji kierowania ruchem.Luźne ideały ruchu przekształcają się w swoisty system.Ruch przekształca się w „organizacje typu ruchu społecznego”.Każdy ruch w jakimś momencie się kończy.-„Kryzys wiktorii”- ruch odniósł zwycięstwo więc oznacza demobilizację ruchu, rozproszenie jego członków, rozpad struktur organizacyjnych, dezaktualizacja ideologii.-„Kryzys przegranej”- ruch ponosi klęskę, nie udaj mu się zrealizować celów; narastające rozczarowanie członków stopniowo demobilizacje; zamieranie aktywności, odpływ zwolenników.Podobny kres, może nastąpić z powodów silnych represji ze strony władz czy też przeciwdziałania ze strony kontruchów mobilizujących się w celu obrony [ Pobierz całość w formacie PDF ]