[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po pierwszym wystrzale za Pirenejami wysłałem jednego agenta do Hendaya na francusko-hiszpaoskiej granicy, a drugiego do Lizbony, by zorganizowad tajną służbę informacyjną na terytoriumFranco.Była to tylko rutynowa czynnośd.Z Moskwy nie otrzymałem żadnych instrukcji co do Hiszpanii, niebyło też w tym czasie żadnych kontaktów między moimi agentami a rządem madryckim.Ponieważbyłem odpowiedzialny przed Moskwą jako szef wywiadu na Europę, chciałem po prostu zapewnidsobie uzyskiwanie ogólnych wiadomości, by dostarczad Kremlowi.Nasi agenci w Berlinie, Rzymie, Hamburgu i Genui, Bremie i Neapolu donosili dokładnie o bardzodużej pomocy, którą Franco otrzymywał z Włoch i Niemiec.Wiadomości te przesyłałem do Moskwy,gdzie panowało milczenie.%7ładnych tajnych instrukcji dotyczących Hiszpanii nie otrzymałem,a publicznie rząd sowiecki również nie zajmował stanowiska.Komintern, oczywiście, robił dużo hałasu, ale nikt z nas, ludzi praktycznych, nie brał tego na serio.Organizacja ta, już wtedy przezwana szwindlem , była przeniesiona na odległe przedmieścieMoskwy, i z pochodni międzynarodowej rewolucji stała się po prostu narzędziem stalinowskiejpolityki zagranicznej - czasami użytecznym, kiedy indziej znów szkodliwym i dokuczliwym.Wielką zasługą Kominternu było wykoncypowanie międzynarodowej taktyki znanej pod nazwąFrontu Ludowego.Polegała ona na tym, że w krajach demokratycznych członkowie partiikomunistycznej porzucali zasadniczą opozycję w stosunku do władzy i w imię demokracji łączyli swesiły z siłami innych postępowych partii politycznych.Celem tego manewru było utworzenie rządówprzyjaznych dla Związku Sowieckiego, z pomocą fellow-travellers'ów i frajerów.W niektórychkrajach Kreml miał z tego pewną korzyśd: we Francji Front Ludowy przywiódł do władzyumiarkowanego socjalistę Leona Bluma.Ale teraz, w czasie kryzysu hiszpaoskiego, mimo nawoływaoKominternu do pomocy Republice Hiszpaoskiej przeciwko Franco, tenże premier Blum zajął,z poparciem Londynu, stanowisko nieinterwencji w Hiszpanii.W samej Hiszpanii akcja Kominternu miała jeszcze mniejsze znaczenie, gdyż liczba jego poplecznikówbyła tam znikoma - tylko około 3000 ludzi w partii komunistycznej.Hiszpaoskie związki zawodowe i wszystkie silne grupy rewolucyjne, syndykaliści, anarchiści i marksiści, pozostali uparcieantykomunistami.Republika Hiszpaoska po pięciu latach istnienia wciąż odmawiała uznania rządusowieckiego i nie utrzymywała stosunków dyplomatycznych z Moskwą.Pomimo to Komintern organizował masowe wiece i zbierał fundusze na całym świecie na rzeczRepubliki Hiszpaoskiej.Ze Związku Sowieckiego wysłał do Hiszpanii jako ochotników mnóstwozagranicznych komunistów, którzy będąc pozbawieni praw we własnych krajach, mieszkali w Rosjijako uchodzcy.Stalin chętnie się ich pozbył.Wojna hiszpaoska obudziła nową nadzieję u tych niewielu dawnych działaczy Kominternu, którzynadal nosili w sercu ideę rewolucji światowej.Ci starzy rewolucjoniści myśleli naprawdę, że wojnadomowa w Hiszpanii może raz jeszcze zapalid świat.Ale cały ich entuzjazm nie mógł zastąpidamunicji, tanków, samolotów i ekwipunku wojennego, o które błagał Madryt i które faszystowskiepaostwa dostarczały Franco.Rzeczywistą funkcją Kominternu było w tym czasie robienie takiegohałasu, który by mógł odwrócid uwagę od znamiennego milczenia Stalina.Wydawało się, że rewelacje o niemieckiej i włoskiej pomocy dla Franco i rozpaczliwe apeleprzywódców hiszpaoskiej rewolucji o pomoc nie przenikają murów Kremla.Wojna domowa wHiszpanii rozpaliła się w wielką pożogę, a Stalin wciąż milczał.Nieustanny strumieo raportów,napływających do mnie do Hagi, niezmiennie kierowałem do Moskwy.Chociaż rząd hiszpaoski wMadrycie posiadał 140 milionów funtów w złocie jako rezerwę Banku Hiszpanii, jego wysiłki nabyciabroni od Vickersa w Anglii, od Skody w Czechosłowacji, od Schneidera we Francji i od niemieckichwytwórni amunicji były udaremnione przez nieinterwencjonistów.A ja wciąż nie miałem ani słowa odmego rządu.Był już koniec sierpnia i dobrze zorganizowane siły Franco maszerowały na Madryt, gdy nareszcietrzech wysokich urzędników Republiki Hiszpaoskiej zjawiło się w Rosji.Chcieli kupid sprzęt wojennyi ofiarowywali za to duże ilości złota hiszpaoskiego.Ale nawet teraz nie dopuszczono ich do Moskwy,lecz trzymano incognito w pewnym hotelu w Odessie.By ukryd te operacje, Stalin wydał w piątek 28sierpnia 1936 przez komisarza handlu zagranicznego dekret zabraniający eksportu, reeksportu lubtranzytu do Hiszpanii wszelkiego rodzaju broni, amunicji, materiałów wojennych, samolotówi statków .Dekret został opublikowany i nadany przez radio w następny poniedziałek.Kominterni publicznośd przez niego podjudzana, która już przedtem oburzała się na Stalina, że nie pospieszaz pomocą dla Republiki Hiszpaoskiej, zrozumiała teraz, że przyłączał się on do taktyki nieinterwencjiLeona Bluma.W rzeczywistości Stalin decydował się na pomoc ukradkiem dla Republiki Hiszpaoskiej.Podczas gdy jej emisariusze czekali w Odessie, Stalin zwołał nadzwyczajną sesję Politbiurai przedstawił swój plan ostrożnej interwencji w hiszpaoskiej wojnie domowej, pod płaszczykiemproklamacji o neutralności.Stalin twierdził, że stara Hiszpania skooczyła się, a nowa Hiszpania nie może utrzymad się sama [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Po pierwszym wystrzale za Pirenejami wysłałem jednego agenta do Hendaya na francusko-hiszpaoskiej granicy, a drugiego do Lizbony, by zorganizowad tajną służbę informacyjną na terytoriumFranco.Była to tylko rutynowa czynnośd.Z Moskwy nie otrzymałem żadnych instrukcji co do Hiszpanii, niebyło też w tym czasie żadnych kontaktów między moimi agentami a rządem madryckim.Ponieważbyłem odpowiedzialny przed Moskwą jako szef wywiadu na Europę, chciałem po prostu zapewnidsobie uzyskiwanie ogólnych wiadomości, by dostarczad Kremlowi.Nasi agenci w Berlinie, Rzymie, Hamburgu i Genui, Bremie i Neapolu donosili dokładnie o bardzodużej pomocy, którą Franco otrzymywał z Włoch i Niemiec.Wiadomości te przesyłałem do Moskwy,gdzie panowało milczenie.%7ładnych tajnych instrukcji dotyczących Hiszpanii nie otrzymałem,a publicznie rząd sowiecki również nie zajmował stanowiska.Komintern, oczywiście, robił dużo hałasu, ale nikt z nas, ludzi praktycznych, nie brał tego na serio.Organizacja ta, już wtedy przezwana szwindlem , była przeniesiona na odległe przedmieścieMoskwy, i z pochodni międzynarodowej rewolucji stała się po prostu narzędziem stalinowskiejpolityki zagranicznej - czasami użytecznym, kiedy indziej znów szkodliwym i dokuczliwym.Wielką zasługą Kominternu było wykoncypowanie międzynarodowej taktyki znanej pod nazwąFrontu Ludowego.Polegała ona na tym, że w krajach demokratycznych członkowie partiikomunistycznej porzucali zasadniczą opozycję w stosunku do władzy i w imię demokracji łączyli swesiły z siłami innych postępowych partii politycznych.Celem tego manewru było utworzenie rządówprzyjaznych dla Związku Sowieckiego, z pomocą fellow-travellers'ów i frajerów.W niektórychkrajach Kreml miał z tego pewną korzyśd: we Francji Front Ludowy przywiódł do władzyumiarkowanego socjalistę Leona Bluma.Ale teraz, w czasie kryzysu hiszpaoskiego, mimo nawoływaoKominternu do pomocy Republice Hiszpaoskiej przeciwko Franco, tenże premier Blum zajął,z poparciem Londynu, stanowisko nieinterwencji w Hiszpanii.W samej Hiszpanii akcja Kominternu miała jeszcze mniejsze znaczenie, gdyż liczba jego poplecznikówbyła tam znikoma - tylko około 3000 ludzi w partii komunistycznej.Hiszpaoskie związki zawodowe i wszystkie silne grupy rewolucyjne, syndykaliści, anarchiści i marksiści, pozostali uparcieantykomunistami.Republika Hiszpaoska po pięciu latach istnienia wciąż odmawiała uznania rządusowieckiego i nie utrzymywała stosunków dyplomatycznych z Moskwą.Pomimo to Komintern organizował masowe wiece i zbierał fundusze na całym świecie na rzeczRepubliki Hiszpaoskiej.Ze Związku Sowieckiego wysłał do Hiszpanii jako ochotników mnóstwozagranicznych komunistów, którzy będąc pozbawieni praw we własnych krajach, mieszkali w Rosjijako uchodzcy.Stalin chętnie się ich pozbył.Wojna hiszpaoska obudziła nową nadzieję u tych niewielu dawnych działaczy Kominternu, którzynadal nosili w sercu ideę rewolucji światowej.Ci starzy rewolucjoniści myśleli naprawdę, że wojnadomowa w Hiszpanii może raz jeszcze zapalid świat.Ale cały ich entuzjazm nie mógł zastąpidamunicji, tanków, samolotów i ekwipunku wojennego, o które błagał Madryt i które faszystowskiepaostwa dostarczały Franco.Rzeczywistą funkcją Kominternu było w tym czasie robienie takiegohałasu, który by mógł odwrócid uwagę od znamiennego milczenia Stalina.Wydawało się, że rewelacje o niemieckiej i włoskiej pomocy dla Franco i rozpaczliwe apeleprzywódców hiszpaoskiej rewolucji o pomoc nie przenikają murów Kremla.Wojna domowa wHiszpanii rozpaliła się w wielką pożogę, a Stalin wciąż milczał.Nieustanny strumieo raportów,napływających do mnie do Hagi, niezmiennie kierowałem do Moskwy.Chociaż rząd hiszpaoski wMadrycie posiadał 140 milionów funtów w złocie jako rezerwę Banku Hiszpanii, jego wysiłki nabyciabroni od Vickersa w Anglii, od Skody w Czechosłowacji, od Schneidera we Francji i od niemieckichwytwórni amunicji były udaremnione przez nieinterwencjonistów.A ja wciąż nie miałem ani słowa odmego rządu.Był już koniec sierpnia i dobrze zorganizowane siły Franco maszerowały na Madryt, gdy nareszcietrzech wysokich urzędników Republiki Hiszpaoskiej zjawiło się w Rosji.Chcieli kupid sprzęt wojennyi ofiarowywali za to duże ilości złota hiszpaoskiego.Ale nawet teraz nie dopuszczono ich do Moskwy,lecz trzymano incognito w pewnym hotelu w Odessie.By ukryd te operacje, Stalin wydał w piątek 28sierpnia 1936 przez komisarza handlu zagranicznego dekret zabraniający eksportu, reeksportu lubtranzytu do Hiszpanii wszelkiego rodzaju broni, amunicji, materiałów wojennych, samolotówi statków .Dekret został opublikowany i nadany przez radio w następny poniedziałek.Kominterni publicznośd przez niego podjudzana, która już przedtem oburzała się na Stalina, że nie pospieszaz pomocą dla Republiki Hiszpaoskiej, zrozumiała teraz, że przyłączał się on do taktyki nieinterwencjiLeona Bluma.W rzeczywistości Stalin decydował się na pomoc ukradkiem dla Republiki Hiszpaoskiej.Podczas gdy jej emisariusze czekali w Odessie, Stalin zwołał nadzwyczajną sesję Politbiurai przedstawił swój plan ostrożnej interwencji w hiszpaoskiej wojnie domowej, pod płaszczykiemproklamacji o neutralności.Stalin twierdził, że stara Hiszpania skooczyła się, a nowa Hiszpania nie może utrzymad się sama [ Pobierz całość w formacie PDF ]