[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Więzienie jako instytucja totalnaWięzienie jako instytucja totalna Więzienie jako instytucja posiada wiele cech, które socjologowie przypisują tzw.instytucjom totalnym.Najważniejsze ich elementy opisał E.Goffman w swojej pracy „Charakterystyka instytucji totalnych”.Najkrócej instytucje totalne można by scharakteryzować, jako te, które ingerują we wszystkie dziedziny życia osób w nich przebywających, ograniczają ich wolność i wyznaczają ramy całego ich funkcjonowania.Trudno się nie zgodzić, że więzienie dokładnie odpowiada temu opisowi.Goffman wymienił szereg cech jaki posiadają ogólnie pojęte instytucje totalne.Wśród tych, które z całą pewnością można by przypisać więzieniu znajdują się:l- Podział na podwładnych i personel, którzy tworzą dwa wyraźnie oddzielone światy.W przypadku więzienia odrębność świata więźniów i funkcjonariuszy służby więziennej to element chyba najbardziej rzucający się w oczy.Obie te grupy mają za sobą zupełnie odmienny, najczęściej sprzeczny zestaw celów, norm i wartości, a między nimi istnieje stałe napięcie niekiedy przeradzające się w otwarty konfliktll- Ściśle zaplanowany czas w ciągu dniall- Istnienie ścisłego regulaminu określającego ramy życia w instytucji czyli to co można i to czego nie wolno robić.ll- System kar i nagród premiujący określone zachowania, zwłaszcza uległości wobec działań personelull- Ograniczony kontakt ze światem zewnętrznym, często traktowany jako specyficzna nagroda np.za dobre sprawowaniell- Wszechobecna biurokracjalWażnym elementem jest także przymus wykonywania przez więźniów określonych czynności.Więzienia bez wątpienia można określić jako zakłady przymusowego przekształcania osobowości.Co więcej, wydaje się, że jest to jedno z ich podstawowych zadań.Świat podwładnych, a więc w naszym wypadku więźniów również posiada pewne specyficzne cechy.Wynika to z faktu egzystencji na fizycznie małym obszarze dużej ilości osób pozbawionych intymności, żyjących w zuniformizowanej i ujednoliconej gromadzie.Wytwarza się nieformalna struktura świata podwładnych skierowana w dużej mierze przeciwko personelowi, posiadająca swoją hierarchię tworzoną właśnie na wzór hierarchii personelu.Życie więźniów na tyle mocno różni się od ich życia na wolności i wymaga daleko idącej rezygnacji z pełnienia wcześniejszych ról, że muszą oni stosować szereg technik adaptacyjnych pomagających w poprawnym funkcjonowaniu w nowych warunkach.Można tu wymienić wycofanie się, bunt, zadomowienie, konwersję i zimną kalkulację.Ludzie ci podczas pobytu w więzieniu uczą się realiów nowej rzeczywistości, takich choćby jakie są wymagania ich nowych ról zarówno formalnych jak i nieformalnych, tego jak wygląda nieformalna struktura więźniów, jak funkcjonuje system kar i nagród, czy jak zorganizować sobie na drodze rzecz jasna nieoficjalnej uzyskiwanie pewnych zakazanych gratyfikacji.Im jednostka lepiej dostosuje się do wyznaczonych jej ram działania tym większą ma szansę na osiągnięcie wyższej pozycji w strukturze nieformalnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Więzienie jako instytucja totalnaWięzienie jako instytucja totalna Więzienie jako instytucja posiada wiele cech, które socjologowie przypisują tzw.instytucjom totalnym.Najważniejsze ich elementy opisał E.Goffman w swojej pracy „Charakterystyka instytucji totalnych”.Najkrócej instytucje totalne można by scharakteryzować, jako te, które ingerują we wszystkie dziedziny życia osób w nich przebywających, ograniczają ich wolność i wyznaczają ramy całego ich funkcjonowania.Trudno się nie zgodzić, że więzienie dokładnie odpowiada temu opisowi.Goffman wymienił szereg cech jaki posiadają ogólnie pojęte instytucje totalne.Wśród tych, które z całą pewnością można by przypisać więzieniu znajdują się:l- Podział na podwładnych i personel, którzy tworzą dwa wyraźnie oddzielone światy.W przypadku więzienia odrębność świata więźniów i funkcjonariuszy służby więziennej to element chyba najbardziej rzucający się w oczy.Obie te grupy mają za sobą zupełnie odmienny, najczęściej sprzeczny zestaw celów, norm i wartości, a między nimi istnieje stałe napięcie niekiedy przeradzające się w otwarty konfliktll- Ściśle zaplanowany czas w ciągu dniall- Istnienie ścisłego regulaminu określającego ramy życia w instytucji czyli to co można i to czego nie wolno robić.ll- System kar i nagród premiujący określone zachowania, zwłaszcza uległości wobec działań personelull- Ograniczony kontakt ze światem zewnętrznym, często traktowany jako specyficzna nagroda np.za dobre sprawowaniell- Wszechobecna biurokracjalWażnym elementem jest także przymus wykonywania przez więźniów określonych czynności.Więzienia bez wątpienia można określić jako zakłady przymusowego przekształcania osobowości.Co więcej, wydaje się, że jest to jedno z ich podstawowych zadań.Świat podwładnych, a więc w naszym wypadku więźniów również posiada pewne specyficzne cechy.Wynika to z faktu egzystencji na fizycznie małym obszarze dużej ilości osób pozbawionych intymności, żyjących w zuniformizowanej i ujednoliconej gromadzie.Wytwarza się nieformalna struktura świata podwładnych skierowana w dużej mierze przeciwko personelowi, posiadająca swoją hierarchię tworzoną właśnie na wzór hierarchii personelu.Życie więźniów na tyle mocno różni się od ich życia na wolności i wymaga daleko idącej rezygnacji z pełnienia wcześniejszych ról, że muszą oni stosować szereg technik adaptacyjnych pomagających w poprawnym funkcjonowaniu w nowych warunkach.Można tu wymienić wycofanie się, bunt, zadomowienie, konwersję i zimną kalkulację.Ludzie ci podczas pobytu w więzieniu uczą się realiów nowej rzeczywistości, takich choćby jakie są wymagania ich nowych ról zarówno formalnych jak i nieformalnych, tego jak wygląda nieformalna struktura więźniów, jak funkcjonuje system kar i nagród, czy jak zorganizować sobie na drodze rzecz jasna nieoficjalnej uzyskiwanie pewnych zakazanych gratyfikacji.Im jednostka lepiej dostosuje się do wyznaczonych jej ram działania tym większą ma szansę na osiągnięcie wyższej pozycji w strukturze nieformalnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]