[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Pozostaniemy przyjaciółmi  zapewniła, ocierając oczy ze srebrzystych łez isrebrzystego deszczu.Jej rzęsy nie drżały już.Chciała iść sama do domu.Sama w taki deszcz.Sama w taką noc.Odprowadził ją.Szli bez słowa.Potem pojechali metrem.Przez cały czastrzymał ją za rękę.Niezmiennie zimną.Jak zimną!Nie rozumiał jej.Był urażony.Był jak wypalony.Przecież go kochała! I co? I mimoto?! Nic z tego nie rozumiał.Jeszcze nie.Kilka tygodni póz
niej Chris zginęła.Wpadła pod samochód, kiedy wyszła wieczorempo papierosy.Na przejściu dla pieszych.Jakie to banalne! Jak strasznie banalne!A może jeszcze żyje? Czyżby zabił ją jedynie w myślach? Rozpaczliwa zemsta zrozpa-czonego osobnika? Nie wiedział już tego.Nic już nie wiedział.Ale od tej pory jeszcze lepiejgrał rolę klowna.Miało to tę wielką zaletę, że można było nosić maskę.Nikt nie widzi, kiedyklown płacze pod maską.Z
nił o duchach.Słyszał szum urządzeń elektrycznych, czuł świeży powiew powietrza.Duchy mówiły do niego. Mamy na ekranie segment 5 reaktora.Przebieg zgodny z planem.Przenikliwy dz
więk, jakby ruszył reaktor.Uczucie, jak gdyby został wydany na pastwępotężnej energii.Niebezpieczeństwo.Wydarzyło się coś niebezpiecznego, a on nie mógł sięuwolnić oplątany siecią lepkich nici.Szarpał je, tarmosił, wyrywał się z całych sił  bezrezultatu.Segment 5 reaktora  twór przywodzący na myśl kowadło.Kadłub.bęben.Stacja na-ziemna.baza programowa.Przez ułamek sekundy ujrzał siebie samego, unoszącego się wskafandrze nad reaktorem, wprowadzającego kasety sterujące, a potem.Sekundy upływały w szaleńczym tempie. O.K.Zaczynamy włączać system B.Zaktywizować sektor amerykański.A tam.tam.czy to nie Chris? Znowu ogarnęła go ciemność Central Parku.I byłrazem z nią.Przepełniała go radość.Deszcz był ciepły i świeży, i pachniał jaśminem.Jedyniegłosy nie pasowały do całości.Głosy z zimnej ciemności. Sektor B aktywny.Odliczanie w toku.10.9.8.7.6.5. Do chwili osiągnięcia współrzędnych docelowych pozostała jeszcze minuta i czte-rdzieści siedem sekund..4.3.2. Chwileczkę!Migotanie włączonych ekranów. Chwileczkę, coś tu nie gra! Nie ma sygnału kontrolnego ze stanowiska automaty-cznego sterowania! Przełączyć na kamery zewnętrzne.Piski.Migotanie.Przemykające cienie, przytłumione dz
więki. Kamera jeden na pozycji.Odliczanie w toku  głośny pisk.10.9.8.7.6.5.4. Cholera, co z tymi promiennikami?Głos dygocący ze złości.Jego duchy.duchy z sektora B nie miały gniewnych głosów.To były wspomnienia.Symulowane wspomnienia! Coś w głębi niego zbuntowało się, ale elastyczna sieć trzymała gonieubłaganie.Rzędy liczb.Czerwone rzędy liczb przebiegające od lewej strony do prawej, a następniez dołu do góry. Powinny być już od dawna otwarte! Co za gówno!.3.2.1. Jeszcze bliżej! Błędne wskazanie..0 Promienniki nie otworzyły się. A co z drugą grupą promienników? Chwileczkę, zaraz zobaczymy to na ekranie!Powtarzające się echo głosów tonęło z wolna w ciemnościach.Kolejna wizja: obrazy zmieniające się na migocących ekranach.Piski przybierały nasile.Głęboka, pełna napięcia i paniki cisza.Potem: znowu głosy! Do chwili osiągnięcia współrzędnych docelowych pozostała jeszcze minuta i piętna-ście sekund.Za wszelką cenę musimy zaalarmować załogę.Czy jest możliwy kontakt z Feli-ksem Kronenbergiem? Feliks Kronenberg musi porozmawiać z załogą jako oficjalny europej-ski przedstawiciel programu CORA.Te słowa nie dotyczyły ich.Gdzieś, na którymś ze zaktywizowanych ekranów zapłonął napis:ALARM NA POKA
ADZIE ZA 15 SEKUND.I wreszcie centrala zbudziła się do życia.Zajaśniały ekrany.Zabłysło oświetlenie.Rzę-dy świateł.Chaos pisków, dzwonków, trzasków.A potem zawył sygnał alarmowy; dz
więk towznosił się, to opadał.W lampach alarmowych zawirowało fioletowe światełko, rozrywającciepłą ciemność.Kleista sieć oplatająca Billy'ego szczelnym kokonem pękła.Poderwał się do góry.Tonie był już sen.To był alarm!!!Zeskoczył z koi, narzucił na siebie, górną część ubrania treningowego.Chwiejnym,potem coraz pewniejszym krokiem dopadł drabinki i wbiegł na górę.Jak okiem sięgnąćwszędzie wirowały fioletowe światła alarmowe.Przeraz
liwy dz
wiÄ™k, zdolny poderwać uma-rÅ‚ych, docieraÅ‚ wszÄ™dzie, do każdego zakÄ…tka. Maks, pospiesz siÄ™!  krzyknÄ…Å‚ jeszcze.W nastÄ™pnej chwili byÅ‚ już w centrali, peÅ‚nej energii.Wycie syreny wypÄ™dziÅ‚o z niegoresztki snu i ostatnie strzÄ™py gÅ‚osów duchów.Teraz już wiedziaÅ‚, do kogo należaÅ‚y.Nie maduchów.Nie.Od dzisiejszego ranka nie byÅ‚o już dla nich miejsca na pokÅ‚adzie FlorydyArklab.UsadowiÅ‚ siÄ™ w fotelu przed komputerem, naÅ‚ożyÅ‚ sobie na uszy sÅ‚uchawki i zameldo-waÅ‚: Tu Floryda Arklab! Tu Feliks! Użyj kodu LAURIN i odwoÅ‚aj wszelkie dane! ZrozumiaÅ‚eÅ›? KodLAURIN!Billy skinÄ…Å‚ gÅ‚owÄ….Jego palce przeleciaÅ‚y szybko po klawiaturze, wystukujÄ…c kododwoÅ‚ania.Na ekranie centralnym zamigotaÅ‚y rzÄ™dy żółtych cyfr.W górze pojawiÅ‚ siÄ™ obraz bazyprogramowej: poÅ‚Ä…czenie bezpoÅ›rednie.Zakłócenia znieksztaÅ‚ciÅ‚y nieco krawÄ™dzie obrazu.Teraz kolumna liter.Kod.Billy rzuciÅ‚ naÅ„ przelotnie okiem, opuÅ›ciÅ‚ znowu gÅ‚owÄ™, spojrzaÅ‚ naklawiaturÄ™ i stukaÅ‚ dalej. W czym tkwi problem?  wykrztusiÅ‚. Awaria automatycznego systemu sterujÄ…cego w sektorze amerykaÅ„skim.Promienni-ki siÄ™ nie otwierajÄ…. GÅ‚os Feliksa drżaÅ‚ lekko: widać byÅ‚o, że opanowaÅ‚ siÄ™ z trudem.Billy, musicie wÅ‚Ä…czyć promieniowanie rÄ™cznie. Promieniowanie? Do diabÅ‚a, cóż to znowu za promieniowanie?Nie miaÅ‚ już czasu na zadanie tych pytaÅ„.Na ekranie ponad czerwonymi liczbami i kolumnami liter pojawiÅ‚ siÄ™ widok na ze-wnÄ…trz.PrzestrzeÅ„ kosmiczna.Promienniki  nieforemne przyrzÄ…dy, zastygÅ‚e w bezruchu.Kolejny napis na ekranie:CZERWONA KRAJKA.CORA II (kontrola)V7.2 LISTOPAD 11.199700 : 00 : 00WYBÓR PRIORYTETU:1.sprawdzenie systemu  service2.sprawdzenie backup3 [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

milosnikstop.keep.pl