[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ne sciante, per kiu nomo alparoli lin, la marionetola�te alkriis por rimarkigi sin: He vi, sinjoro fi�o, �u vi permesas al mi diri vorton? E� du, respondis la fi�o, kiu estis tiel �entila del-feno, da kiaj trovi�as tre malmulte en la maroj de lamondo. �u vi bonvolus diri al mi, �u trovi�as loko sur �i tiuinsulo, kie oni povus man�i sen la dan�ero, esti man-�ata? Mi certas pri tio, respondis la Delfeno. E� pro-ksime vi trovos unu tian. La� kiu vojo oni atingas �in?116 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO Elektu tiun vojeton maldekstre, kaj iru �iam post lanazo.Vi ne misiros. Diru al mi anka� ion alian.Vi promenas tage-nok-te tra la maro, �u vi ne renkonti�is eventuale kun �ipe-to kun mia pa�jo en �i? Kiu estas via pa�jo? Li estas la plej bona pa�jo en la mondo, kiel mi estasla plej malbona filo, kiu povas nur ekzisti. Pro la �i-nokta tempesto, respondis la Delfeno, la �ipeto certe subakvi�is. Kaj mia pa�jo? Ver�ajne �i-hore glutis lin la terura xarko, kiu venisanta� kelkaj tagoj al niaj akvoj por amase bu�i kaj eks-termi.117 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO �u estas tre granda tiu xarko? demandis Pinokjo,kiu jam komencis tremi pro la timo. Jes ja, granda! & respondis la Delfeno. Por kevi havu ideon pri tio, mi diras al vi, ke li estas pli gran-da ol kvineta�a domego, kaj havas tiel lar�an kaj pro-fundan bu�egon, ke tra �i oportune enirus tuta vagonarokune kun la lokomotivo. Sankta Di-patrino! kriis terurite la marioneto.Livestis sin haste-rapide, kaj turnis sin al la Delfeno diran-te: �is revido, sinjoro Fi�o: pardonu al mi la �enon kajkoran dankon por via komplezo.Dirinte tion, li rapide pa�is sur la vojeton, kaj komen-cis mar�i tiel vigle, ke tio �ajnis kurado.Kaj je la plej mal-grandaj bruoj, kiujn li a�dis, li tuj returnis sin por vidi,�u ne sekvas lin tiu terura xarko, granda kiel kvineta�adomo, kaj kiu havas tutan vagonaron en la bu�o.Post duonhoro da mar�o li venis al vila�eto, nomataVila�o de la Laboremaj Abeloj.La stratoj svarmis de pa-santoj, kiuj kuris tien-reen la� siaj aferoj: �iuj laboris,�iuj havis farendon.Ne trovi�is e� unu nenifarulo a� va-gabondo, e� ne per lampo oni trovus tian. Mi komprenas, diris tuj tiu senta�ga Pinokjo, �i tiu vila�o ne estas farita por mi! Mi ne naski�is por la-bori!Dume malsato turmentis lin, �ar pasis dudek kvarhoroj, dum li man�is nenion, e� ne pladeton da viciajgrajnoj.Kion fari?118 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBROAl li restis nur du ebloj por �esigi la malsaton: a� petiiom da laboro, a� almoze peti moneron a� pecon dapano.Almozpeti li hontis: �ar lia pa�jo �iam predikis al li, kealmozon rajtas peti nur maljunuloj kaj malsanuloj.La veraj malri�uloj en �i tiu mondo, kiuj meritas hel-pon kaj kompaton, estas tiuj, kiuj pro a�o a� malsano nepovas akiri panon per laboro de siaj propraj manoj.�iujaliaj devas labori: kaj se ili ne laboras kaj suferas promalsato, des pli malbone al ili.Dume preterpasis homo, �viteganta kaj spireganta,kiu sola tiris penege du �arojn, plenajn de karbo.Pinokjo ju�is lin bona homo la� la viza�o, kaj pa�is alli kun mallevitaj okuloj pro la honto, kaj petis duonla�te: �u vi bonvolus doni al mi unu gro�on, �ar mi sen-tas, ke mi mortos pro malsato? Ne nur unu, sed kvar mi donos al vi, respondis lakarbisto, se vi helpos al mi tiri �i tiujn du karbo�arojn�is mia domo. Mi miras! respondis la marioneto preska� ofen-dite. Mi ne servas la� via kutimo, kiel azeno: mi ne-niam tiris �aron! Bone al vi! respondis la karbisto. Do, fileto mia,se vi vere sentas, ke vi mortas pro malsato, man�u dugrasajn pecojn da via fiero kaj atentu ne havi misdiges-ton.Post kelkaj minutoj preterpasis masonisto, kiu portissur la �ultroj korbon plenan de kalko [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Ne sciante, per kiu nomo alparoli lin, la marionetola�te alkriis por rimarkigi sin: He vi, sinjoro fi�o, �u vi permesas al mi diri vorton? E� du, respondis la fi�o, kiu estis tiel �entila del-feno, da kiaj trovi�as tre malmulte en la maroj de lamondo. �u vi bonvolus diri al mi, �u trovi�as loko sur �i tiuinsulo, kie oni povus man�i sen la dan�ero, esti man-�ata? Mi certas pri tio, respondis la Delfeno. E� pro-ksime vi trovos unu tian. La� kiu vojo oni atingas �in?116 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO Elektu tiun vojeton maldekstre, kaj iru �iam post lanazo.Vi ne misiros. Diru al mi anka� ion alian.Vi promenas tage-nok-te tra la maro, �u vi ne renkonti�is eventuale kun �ipe-to kun mia pa�jo en �i? Kiu estas via pa�jo? Li estas la plej bona pa�jo en la mondo, kiel mi estasla plej malbona filo, kiu povas nur ekzisti. Pro la �i-nokta tempesto, respondis la Delfeno, la �ipeto certe subakvi�is. Kaj mia pa�jo? Ver�ajne �i-hore glutis lin la terura xarko, kiu venisanta� kelkaj tagoj al niaj akvoj por amase bu�i kaj eks-termi.117 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBRO �u estas tre granda tiu xarko? demandis Pinokjo,kiu jam komencis tremi pro la timo. Jes ja, granda! & respondis la Delfeno. Por kevi havu ideon pri tio, mi diras al vi, ke li estas pli gran-da ol kvineta�a domego, kaj havas tiel lar�an kaj pro-fundan bu�egon, ke tra �i oportune enirus tuta vagonarokune kun la lokomotivo. Sankta Di-patrino! kriis terurite la marioneto.Livestis sin haste-rapide, kaj turnis sin al la Delfeno diran-te: �is revido, sinjoro Fi�o: pardonu al mi la �enon kajkoran dankon por via komplezo.Dirinte tion, li rapide pa�is sur la vojeton, kaj komen-cis mar�i tiel vigle, ke tio �ajnis kurado.Kaj je la plej mal-grandaj bruoj, kiujn li a�dis, li tuj returnis sin por vidi,�u ne sekvas lin tiu terura xarko, granda kiel kvineta�adomo, kaj kiu havas tutan vagonaron en la bu�o.Post duonhoro da mar�o li venis al vila�eto, nomataVila�o de la Laboremaj Abeloj.La stratoj svarmis de pa-santoj, kiuj kuris tien-reen la� siaj aferoj: �iuj laboris,�iuj havis farendon.Ne trovi�is e� unu nenifarulo a� va-gabondo, e� ne per lampo oni trovus tian. Mi komprenas, diris tuj tiu senta�ga Pinokjo, �i tiu vila�o ne estas farita por mi! Mi ne naski�is por la-bori!Dume malsato turmentis lin, �ar pasis dudek kvarhoroj, dum li man�is nenion, e� ne pladeton da viciajgrajnoj.Kion fari?118 LA AVENTUROJ DE PINOKJOeLIBROAl li restis nur du ebloj por �esigi la malsaton: a� petiiom da laboro, a� almoze peti moneron a� pecon dapano.Almozpeti li hontis: �ar lia pa�jo �iam predikis al li, kealmozon rajtas peti nur maljunuloj kaj malsanuloj.La veraj malri�uloj en �i tiu mondo, kiuj meritas hel-pon kaj kompaton, estas tiuj, kiuj pro a�o a� malsano nepovas akiri panon per laboro de siaj propraj manoj.�iujaliaj devas labori: kaj se ili ne laboras kaj suferas promalsato, des pli malbone al ili.Dume preterpasis homo, �viteganta kaj spireganta,kiu sola tiris penege du �arojn, plenajn de karbo.Pinokjo ju�is lin bona homo la� la viza�o, kaj pa�is alli kun mallevitaj okuloj pro la honto, kaj petis duonla�te: �u vi bonvolus doni al mi unu gro�on, �ar mi sen-tas, ke mi mortos pro malsato? Ne nur unu, sed kvar mi donos al vi, respondis lakarbisto, se vi helpos al mi tiri �i tiujn du karbo�arojn�is mia domo. Mi miras! respondis la marioneto preska� ofen-dite. Mi ne servas la� via kutimo, kiel azeno: mi ne-niam tiris �aron! Bone al vi! respondis la karbisto. Do, fileto mia,se vi vere sentas, ke vi mortas pro malsato, man�u dugrasajn pecojn da via fiero kaj atentu ne havi misdiges-ton.Post kelkaj minutoj preterpasis masonisto, kiu portissur la �ultroj korbon plenan de kalko [ Pobierz całość w formacie PDF ]