[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Li ¸in ekbruligis.Lumigite de tiu ÿanceli¸anta flamo, kies malforta lumeto ne povis kontraûbatali la lumegon de la fulmotondro, la angulo de la çambro.en kiu trovi¸is la turka kanapo, restis en la duonombro.La junulo tien sin direktis, sidi¸is apud sian amikinon, kaj ÿin altiris al sia koro.Pro la nekonscio kaûzita de la teruro, Valentino sin kaÿis sub la veston de Frederiko, apogis sian kapon kon-196KASTELO DE PRELONGOeLIBROtraû lian bruston kaj fermis la okulojn.El ÿiaj haroj, el ÿia tuta persono eli¸is malkvietiga parfumo, kiu supreniris al la cerbo de la junulo kaj fine lin malsa¸igis.Li sin klinis, renversis malantaûen la kapon de la junulino, kaj almetis sur ÿiajn lipojn longan kisadon, kiun ÿi nevole redonis, kiam la kandelo tute brulita subite estingi¸is.La fulmotondro kvieti¸is, aûdigante nur post longaj intertempoj ian malproksiman tondreton.Post kelkaj minutoj Valentino ekpuÿis grandan kriadon: kaj la silento refalis, peza, premeganta, kiel tiu de tomboj.Kiam, post du horoj, la junulino eliris sur la terason por elmeti sian varmegan frunton al la malvarma aero de la nokto, nur vidante ÿiajn brilajn okulojn, ÿiajn pur-purajn vangojn kaj ÿian iom lacetan sintenadon, estis facile diveni, ke en la ama batalo la neriparebleco estis plenumita, kaj ke ÿi eliris estrine el brakoj de tiu, kiu ÿin venkis.Tria horo matena eksonis.De longa tempo estis fermitaj la diversaj enirejoj en la kastelon.Çar pro honto Valentino estus mortinta prefere ol malfermigi al ÿi la pordon, ÿi reeniris en la dometon, en kiu ÿi atendis kune kun sia amanto la levi¸on de la matenru¸o.Kiam eksteraj bruoj al ili sciigis, ke la servistaro estas elliti¸inta, kaj sekve, ke la pordoj estas malfermitaj, ambaû geamantoj, por realiri al sia çambro, alpaÿis sin klinante al la tero kaj 197KASTELO DE PRELONGOeLIBROsin kaÿante malantaû la kreskaîaroj, por eviti, ke oni ilin vidu.La morgaûan tagon, sinjoro de Blasano petis sian fian-çinon, ke ÿi bonvolu kanti romancon, kiun li speciale ÿatis.Por al li plezurigi, Matildo serçis en sian muzikaîon la verkon petitan.Sed ¸in ne trovinte, ÿi memoris, ke ÿi¸in lasis en la ruinaîo.Do ÿi petis la dukon, ke li bonvolu atendi dum kelkaj minutoj, alkuris al sia çambro, serçis sed vane en siaj poÿoj kaj tirkestoj la ÿlosilon de la dometo, kiun ÿi kutime portis sur si.Tiam ÿi pensis, ke kredeble ÿi ¸in forgesis en la seruro, malsupreniris en la parkon, kaj sin direktis al la buen-retiro.Enirinte en sian laborejon, ÿi estis tre mirigita, konstatante postsignojn de neklarigebla malordo.Ÿi diris al si, ke estontece ÿi estos pli singardema, kaj ne lasos malfermita çambron, kiu estus ebla rifu¸ejo por ia ¸ardenÿtelisto.Poste, certi-¸inte ke al ÿi oni ÿtelis nenion, ÿi prenis sian muzikaîon, fermis la pordon, kaj tiufoje ne forgesis meti la ÿlosilon en sian poÿon.Tuj ÿi rakontis tiun historion al fraûlino de Savinako.Feliçe tiu junulino prezentis sian dorson al la sunlumo: sen tio Matildo estus estinta tre mirigita pro la sintenado de ÿia amikino, ne komprenante kial subita ru¸i¸o kovris ÿiajn vangojn.Kiam vespere la geamantoj, ankoraû tremetantaj pro 198KASTELO DE PRELONGOeLIBROla memoroj de l’antaûtago, sin îetis en la brakojn unu de la alia, ili konsentis ke, ¸is la eliro de la juna oficiro, iliaj sinvidoj okazos, nokte kompreneble, en la çambro de Valentino.Sinjoro de Ruvezo estis tre malkontenta pro tiu kontraûaîo, kiu, ilin senigante da loko senhoma kaj facile alirebla, malfaciligis iliajn amrenkontojn, kaj ilin faris tre dan¸eraj.Çar por aliri nokte al sia amantino tra la inter-naj apartementoj, la grafo devis trairi la tutan çambraron de sinjoro de Prelongo, sekve peti de la markizo la du ÿlosilojn, kiujn li bezonis por tion fari.Kompreneble tia farmaniero estis tute neebla.Aliparte por ÿin vizitadi dum la tago, li devis unue malsupreniri lian ÿtuparon, poste transiri la korton, fine supreniri la ÿtuparon de la junulino, kaj fari tian kurbaîon tra koridoroj pli malpli plenaj da servistoj.Li sentis ke post tri tagoj de tiaj voja-¸oj tra la kastelo, ilia kara sekreto fari¸os la temo de çiuj interbabiladoj.Do tiu dua rimedo estis tiel neefektivigebla kiel la unua.Sekve dum la tuta tago Frederiko promenadis laû-longe kaj laûlar¸e antaû la malnova konstruaîo, studante tre atente çiujn ar˛itekturajn elementojn, ornamaîojn, kornicojn, balkonojn kaj elstaraîojn: okule li mezuris la altecon de eta¸ojn, notante en sia memoro la plej etajn kaj ÿajne plej senvalorajn detalojn.Poste li supreniris en grenejojn kaj penetris ¸is la plej alta teraso de la gran-199KASTELO DE PRELONGOeLIBROda turo, de kiu li superis la vastan tutecon de la tegmen-taro.Li similis ar˛itekturiston studantan la elementojn de ar˛itektura plano.Sed sur tiun planon sinjoro de Ruvezo notis nur kelkajn partojn elstarantajn, neniel zorgante pri çiuj aliaj detaloj, kiuj lin ne speciale interesis.La morgaûan tagon, pretekstante ke li bezonas sigeligi sian permesaîon per la milita estraro, li veturis Rouen’on kaj revenis alportante pakaîon, kiun li mistere kaÿis en sian çambron.¯in malferminte, li eltiris tuberÿnuron, unu el tiuj dikaj manteloj por veturigistoj, nomitaj limu-sinoj, kaj paron da Strasburgaj lanÿuoj.Kiam alvenis la vespero, li petis Valentinon, ke ÿi lasu malfermita ¸is la mateno ÿian tualetejan fenestron, dirante ke ÿi ne maltrankvili¸u se ÿi ne vidas lin aperantan, çar la sukceso de lia entrepreno ne estas certa; sed tamen ke ÿi ne teruri¸u se, dum ia horo de la nokto, viro paÿegas la apogilon de ÿia fenestro; çar tiu viro estos li.La apartemento lo¸ita de fraûlino de Savinako estis lokita en la parton de l’antikva kastelo, kiun ne faligis la eksplodo ordonita de la kardinalo.Tuÿante la grandan nordan turon, ¸i estis kun ¸i konservita en la restarigo farita de Ludoviko de Prelongo.La ronda çambro, kiun formis tiu turo çe çiu eta¸o estis eç aliformigita de la junulino en tualetejon.¯uste malsupre de la fenestro, kiu al ¸i lumigis, trovi¸is la fama blazono, kiun la markizino tiel ame rigardadis dum la unuaj monatoj de sia 200KASTELO DE PRELONGOeLIBROedzini¸o.¯i okupis la tutan spacon ekzistantan inter la supro de la enireja pordo kaj la malsupro de la fenestro Valentina.La tri leonoj pasantaj skulptitaj en la granito faris tri profundajn reliefaîojn, sur kiujn la piedo povis sin apogi.Plie la supera rando de la lar¸a ÿtonplato faris sur la muro elstaraîon, sur kiun povis krampi¸i la manoj kaj sin apogi la genuoj de iu, kiu estus dezirinta sin suprentiri ¸is la fenestro.Kiam la grafo estis certa, ke çiuj dormas en la kastelo, li vestis sian limusinon super siaj vestoj, kaj ¸in premis per ligilo çirkaû sia talio, por ke ¸i ne flirtadu.Anstataûinte siajn pantoflojn per la Strasburgaj lanÿuoj, li volvis la tuberÿnuron kaj metis la ringegon tiel formitan çirkaû sian bruston, ¸in apoginte sur sian maldekstran ÿultron.Tion farinte, li estingis sian lumaîon, malfermis la pordon tre antaûzorge, certi¸is çu la koridoro estas senhoma, kaj same senbrue refermis la pordon.Palpetante per manoj etendataj, li trafis la ÿtuparon al la tegmento, penetris en la grenejon, kaj sin direktis al fenestreto, kiun, dum la antaûtago, li speciale ekzamenis tute atentege.Li sublevis la vitraîon, kiu malfermi¸is kiel kovrilo de tabakujo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Li ¸in ekbruligis.Lumigite de tiu ÿanceli¸anta flamo, kies malforta lumeto ne povis kontraûbatali la lumegon de la fulmotondro, la angulo de la çambro.en kiu trovi¸is la turka kanapo, restis en la duonombro.La junulo tien sin direktis, sidi¸is apud sian amikinon, kaj ÿin altiris al sia koro.Pro la nekonscio kaûzita de la teruro, Valentino sin kaÿis sub la veston de Frederiko, apogis sian kapon kon-196KASTELO DE PRELONGOeLIBROtraû lian bruston kaj fermis la okulojn.El ÿiaj haroj, el ÿia tuta persono eli¸is malkvietiga parfumo, kiu supreniris al la cerbo de la junulo kaj fine lin malsa¸igis.Li sin klinis, renversis malantaûen la kapon de la junulino, kaj almetis sur ÿiajn lipojn longan kisadon, kiun ÿi nevole redonis, kiam la kandelo tute brulita subite estingi¸is.La fulmotondro kvieti¸is, aûdigante nur post longaj intertempoj ian malproksiman tondreton.Post kelkaj minutoj Valentino ekpuÿis grandan kriadon: kaj la silento refalis, peza, premeganta, kiel tiu de tomboj.Kiam, post du horoj, la junulino eliris sur la terason por elmeti sian varmegan frunton al la malvarma aero de la nokto, nur vidante ÿiajn brilajn okulojn, ÿiajn pur-purajn vangojn kaj ÿian iom lacetan sintenadon, estis facile diveni, ke en la ama batalo la neriparebleco estis plenumita, kaj ke ÿi eliris estrine el brakoj de tiu, kiu ÿin venkis.Tria horo matena eksonis.De longa tempo estis fermitaj la diversaj enirejoj en la kastelon.Çar pro honto Valentino estus mortinta prefere ol malfermigi al ÿi la pordon, ÿi reeniris en la dometon, en kiu ÿi atendis kune kun sia amanto la levi¸on de la matenru¸o.Kiam eksteraj bruoj al ili sciigis, ke la servistaro estas elliti¸inta, kaj sekve, ke la pordoj estas malfermitaj, ambaû geamantoj, por realiri al sia çambro, alpaÿis sin klinante al la tero kaj 197KASTELO DE PRELONGOeLIBROsin kaÿante malantaû la kreskaîaroj, por eviti, ke oni ilin vidu.La morgaûan tagon, sinjoro de Blasano petis sian fian-çinon, ke ÿi bonvolu kanti romancon, kiun li speciale ÿatis.Por al li plezurigi, Matildo serçis en sian muzikaîon la verkon petitan.Sed ¸in ne trovinte, ÿi memoris, ke ÿi¸in lasis en la ruinaîo.Do ÿi petis la dukon, ke li bonvolu atendi dum kelkaj minutoj, alkuris al sia çambro, serçis sed vane en siaj poÿoj kaj tirkestoj la ÿlosilon de la dometo, kiun ÿi kutime portis sur si.Tiam ÿi pensis, ke kredeble ÿi ¸in forgesis en la seruro, malsupreniris en la parkon, kaj sin direktis al la buen-retiro.Enirinte en sian laborejon, ÿi estis tre mirigita, konstatante postsignojn de neklarigebla malordo.Ÿi diris al si, ke estontece ÿi estos pli singardema, kaj ne lasos malfermita çambron, kiu estus ebla rifu¸ejo por ia ¸ardenÿtelisto.Poste, certi-¸inte ke al ÿi oni ÿtelis nenion, ÿi prenis sian muzikaîon, fermis la pordon, kaj tiufoje ne forgesis meti la ÿlosilon en sian poÿon.Tuj ÿi rakontis tiun historion al fraûlino de Savinako.Feliçe tiu junulino prezentis sian dorson al la sunlumo: sen tio Matildo estus estinta tre mirigita pro la sintenado de ÿia amikino, ne komprenante kial subita ru¸i¸o kovris ÿiajn vangojn.Kiam vespere la geamantoj, ankoraû tremetantaj pro 198KASTELO DE PRELONGOeLIBROla memoroj de l’antaûtago, sin îetis en la brakojn unu de la alia, ili konsentis ke, ¸is la eliro de la juna oficiro, iliaj sinvidoj okazos, nokte kompreneble, en la çambro de Valentino.Sinjoro de Ruvezo estis tre malkontenta pro tiu kontraûaîo, kiu, ilin senigante da loko senhoma kaj facile alirebla, malfaciligis iliajn amrenkontojn, kaj ilin faris tre dan¸eraj.Çar por aliri nokte al sia amantino tra la inter-naj apartementoj, la grafo devis trairi la tutan çambraron de sinjoro de Prelongo, sekve peti de la markizo la du ÿlosilojn, kiujn li bezonis por tion fari.Kompreneble tia farmaniero estis tute neebla.Aliparte por ÿin vizitadi dum la tago, li devis unue malsupreniri lian ÿtuparon, poste transiri la korton, fine supreniri la ÿtuparon de la junulino, kaj fari tian kurbaîon tra koridoroj pli malpli plenaj da servistoj.Li sentis ke post tri tagoj de tiaj voja-¸oj tra la kastelo, ilia kara sekreto fari¸os la temo de çiuj interbabiladoj.Do tiu dua rimedo estis tiel neefektivigebla kiel la unua.Sekve dum la tuta tago Frederiko promenadis laû-longe kaj laûlar¸e antaû la malnova konstruaîo, studante tre atente çiujn ar˛itekturajn elementojn, ornamaîojn, kornicojn, balkonojn kaj elstaraîojn: okule li mezuris la altecon de eta¸ojn, notante en sia memoro la plej etajn kaj ÿajne plej senvalorajn detalojn.Poste li supreniris en grenejojn kaj penetris ¸is la plej alta teraso de la gran-199KASTELO DE PRELONGOeLIBROda turo, de kiu li superis la vastan tutecon de la tegmen-taro.Li similis ar˛itekturiston studantan la elementojn de ar˛itektura plano.Sed sur tiun planon sinjoro de Ruvezo notis nur kelkajn partojn elstarantajn, neniel zorgante pri çiuj aliaj detaloj, kiuj lin ne speciale interesis.La morgaûan tagon, pretekstante ke li bezonas sigeligi sian permesaîon per la milita estraro, li veturis Rouen’on kaj revenis alportante pakaîon, kiun li mistere kaÿis en sian çambron.¯in malferminte, li eltiris tuberÿnuron, unu el tiuj dikaj manteloj por veturigistoj, nomitaj limu-sinoj, kaj paron da Strasburgaj lanÿuoj.Kiam alvenis la vespero, li petis Valentinon, ke ÿi lasu malfermita ¸is la mateno ÿian tualetejan fenestron, dirante ke ÿi ne maltrankvili¸u se ÿi ne vidas lin aperantan, çar la sukceso de lia entrepreno ne estas certa; sed tamen ke ÿi ne teruri¸u se, dum ia horo de la nokto, viro paÿegas la apogilon de ÿia fenestro; çar tiu viro estos li.La apartemento lo¸ita de fraûlino de Savinako estis lokita en la parton de l’antikva kastelo, kiun ne faligis la eksplodo ordonita de la kardinalo.Tuÿante la grandan nordan turon, ¸i estis kun ¸i konservita en la restarigo farita de Ludoviko de Prelongo.La ronda çambro, kiun formis tiu turo çe çiu eta¸o estis eç aliformigita de la junulino en tualetejon.¯uste malsupre de la fenestro, kiu al ¸i lumigis, trovi¸is la fama blazono, kiun la markizino tiel ame rigardadis dum la unuaj monatoj de sia 200KASTELO DE PRELONGOeLIBROedzini¸o.¯i okupis la tutan spacon ekzistantan inter la supro de la enireja pordo kaj la malsupro de la fenestro Valentina.La tri leonoj pasantaj skulptitaj en la granito faris tri profundajn reliefaîojn, sur kiujn la piedo povis sin apogi.Plie la supera rando de la lar¸a ÿtonplato faris sur la muro elstaraîon, sur kiun povis krampi¸i la manoj kaj sin apogi la genuoj de iu, kiu estus dezirinta sin suprentiri ¸is la fenestro.Kiam la grafo estis certa, ke çiuj dormas en la kastelo, li vestis sian limusinon super siaj vestoj, kaj ¸in premis per ligilo çirkaû sia talio, por ke ¸i ne flirtadu.Anstataûinte siajn pantoflojn per la Strasburgaj lanÿuoj, li volvis la tuberÿnuron kaj metis la ringegon tiel formitan çirkaû sian bruston, ¸in apoginte sur sian maldekstran ÿultron.Tion farinte, li estingis sian lumaîon, malfermis la pordon tre antaûzorge, certi¸is çu la koridoro estas senhoma, kaj same senbrue refermis la pordon.Palpetante per manoj etendataj, li trafis la ÿtuparon al la tegmento, penetris en la grenejon, kaj sin direktis al fenestreto, kiun, dum la antaûtago, li speciale ekzamenis tute atentege.Li sublevis la vitraîon, kiu malfermi¸is kiel kovrilo de tabakujo [ Pobierz całość w formacie PDF ]