[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.zatrucia ołowiem), urazy czaszki itp.Niektórzy badacze przyjmują istnienie psychicznych lub biospo-łecznych przyczyn upośledzenia umysłowego, takich jak zbyt długi pobyt dziecka w zakładzie (hospitalizm) i pozbawienie go bodźców emocjonalnych i opieki matki.Należy jednak raczej w takich przypadkach mówić o ,,chorobie sierocej" (Bielicka I., Olechowicz H., 1966), przejawiającej się m.in.w znacznym opóźnieniu całego rozwoju psychicznego i trudnościach przystosowawczych, niż o upośledzeniu umysłowym lub opóźnieniu czy niedorozwoju społecznym.Z kolei scharakteryzujemy krótko poszczególne stopnie upośledzenia umysłowego.Idiotyzm jest to najgłębszy stopień upośledzenia umysłowego, w którego obrębie można wyróżnić 3 podgrupy: stopień wegetatywny, średni i lżejszy (łagodny).Idiotyzm to całkowita lub_pra.wie -całkowita degradacja życia psychicznego wskutek zwyrodnienia rozwoju mózgu.Tow^rzyszą~Tnu~7ożne'~arroTttałic w •budowig~ctała~Trozwoju fiz^yczny-m:makro- lub mikrocefalia, asymetryczna czaszka, zahamowanie wzrostu, dysproporcja w budowie ciała, defekty w budowie podniebienia, zajęcza warga, "wilcza paszcza" itp.U idiotów najgłębiej upośledzonych zachowa&e_^a_tylko^ funkcje_we-_ getatywne: przyjmują oni pokarm i wydalają go, lecz nie mają kontroli nad zwieraczami, nie sygnalizują potrzeb fizjologicznych i zanieczyszczają się.Ich rozwój motoryczny jest również zahamowany, przeważnie nie chodzą, niekiedy nawet nie siedzą i nie unoszą głowy.Nie nawiązują żadnego kontaktu z otoczeniem społecznym, ani też nie odbierają prawidłowych wrażeń zmysłowych: niektórych cechuje np.hiperestezja, tj.dziecko reaguje krzykiem i nieskoordynowanymi ruchami na łagodne dotknięcie.Idioci na nieco wyższym poziomie rozwoju potrafią chodzić, ale ich ruchy są niezręczne i niecelowe; są to często stereotypie ruchowe (rytmiczne ruchy tułowia-"kiwanie się", bicie głową o ścianę, przebieranie' palcami).Nie potrafią nauczyć się mówić, wydają jedynie bełkotliwe dźwięki.U idiotów najłagodniej upośledzonych obserwujemy pewne przejawy uwagi dowolnej i początki kontaktów społecznych oraz pewien rozwój sfery emocjonalnej.Są oni przywiązani do osób, które je pielęgnują, uciekają przed obcymi i nie chcą od nich przyjmować pożywienia, nawiązują spontanicznie kontakty z innymi dziećmi, a nawet próbują się nimi opiekować.Można ich wyuczyć pewnych prostych czynności, które wykonują na polecenie (zamiatanie, przynoszenie przedmiotów itp.).• _ Można ich też wdrożyć do pewnej czystości i sygnalizowania potrzeb fizjologicznych.Głuptactwo (imbecylizm) jest ciężkim upośledzeniem umysłowym.Imbecyle potrafią już przyswajać sobie pewne doświadczenia, lecz czynią to w sposób mechaniczny, bez zrozumienia i nie umieją korzystać z tych doświadczeń.Są sugestywni i bezkrytyczni.Z otoczeniem nawiązują kontakt społeczny, porozumiewają się za pomocą gestów lub słów.Zasób ich słownictwa jest jednak ubogi, a mowa niedokształcona, często bełkotliwa i niewyraźna.Orientują się w przestrzeni i w czasie, lecz tylko w prostych, stale powtarzających się sytuacjach życiowych.W nowych sytuacjach nie rozpoznają nawet znanych elementów.Są zdolni jedynie do myślenia konkretnego, brak im pojęć abstrakcyjnych.Nie potrafią ujmować stosunków logicznych, ogólnych reguł postępowania i nie rozumieją zasad moralnych.Zakres pamięci jest u dzieci imbecylnych na ogół wąski, a trwałość i wierność pamięci znikoma, co wywołuje u nich tendencję zarówno do perseweracji, jak i do tworzenia wyobrażeń fantastycznych (pseudo-logia phantastica).Czasami.obserwujemy jednak u.tych dzieci wybiórcze zdolności do zapamiętywania określonego materiału, np.liczb lub melodii.Sztywność procesów poznawczych, brak umiejętności sądzenia i rozumowania, bezkrytycyzm i brak sprawności motorycznych sprawia, że dzieci imbecylne nie nadają się do szkoły specjalnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.zatrucia ołowiem), urazy czaszki itp.Niektórzy badacze przyjmują istnienie psychicznych lub biospo-łecznych przyczyn upośledzenia umysłowego, takich jak zbyt długi pobyt dziecka w zakładzie (hospitalizm) i pozbawienie go bodźców emocjonalnych i opieki matki.Należy jednak raczej w takich przypadkach mówić o ,,chorobie sierocej" (Bielicka I., Olechowicz H., 1966), przejawiającej się m.in.w znacznym opóźnieniu całego rozwoju psychicznego i trudnościach przystosowawczych, niż o upośledzeniu umysłowym lub opóźnieniu czy niedorozwoju społecznym.Z kolei scharakteryzujemy krótko poszczególne stopnie upośledzenia umysłowego.Idiotyzm jest to najgłębszy stopień upośledzenia umysłowego, w którego obrębie można wyróżnić 3 podgrupy: stopień wegetatywny, średni i lżejszy (łagodny).Idiotyzm to całkowita lub_pra.wie -całkowita degradacja życia psychicznego wskutek zwyrodnienia rozwoju mózgu.Tow^rzyszą~Tnu~7ożne'~arroTttałic w •budowig~ctała~Trozwoju fiz^yczny-m:makro- lub mikrocefalia, asymetryczna czaszka, zahamowanie wzrostu, dysproporcja w budowie ciała, defekty w budowie podniebienia, zajęcza warga, "wilcza paszcza" itp.U idiotów najgłębiej upośledzonych zachowa&e_^a_tylko^ funkcje_we-_ getatywne: przyjmują oni pokarm i wydalają go, lecz nie mają kontroli nad zwieraczami, nie sygnalizują potrzeb fizjologicznych i zanieczyszczają się.Ich rozwój motoryczny jest również zahamowany, przeważnie nie chodzą, niekiedy nawet nie siedzą i nie unoszą głowy.Nie nawiązują żadnego kontaktu z otoczeniem społecznym, ani też nie odbierają prawidłowych wrażeń zmysłowych: niektórych cechuje np.hiperestezja, tj.dziecko reaguje krzykiem i nieskoordynowanymi ruchami na łagodne dotknięcie.Idioci na nieco wyższym poziomie rozwoju potrafią chodzić, ale ich ruchy są niezręczne i niecelowe; są to często stereotypie ruchowe (rytmiczne ruchy tułowia-"kiwanie się", bicie głową o ścianę, przebieranie' palcami).Nie potrafią nauczyć się mówić, wydają jedynie bełkotliwe dźwięki.U idiotów najłagodniej upośledzonych obserwujemy pewne przejawy uwagi dowolnej i początki kontaktów społecznych oraz pewien rozwój sfery emocjonalnej.Są oni przywiązani do osób, które je pielęgnują, uciekają przed obcymi i nie chcą od nich przyjmować pożywienia, nawiązują spontanicznie kontakty z innymi dziećmi, a nawet próbują się nimi opiekować.Można ich wyuczyć pewnych prostych czynności, które wykonują na polecenie (zamiatanie, przynoszenie przedmiotów itp.).• _ Można ich też wdrożyć do pewnej czystości i sygnalizowania potrzeb fizjologicznych.Głuptactwo (imbecylizm) jest ciężkim upośledzeniem umysłowym.Imbecyle potrafią już przyswajać sobie pewne doświadczenia, lecz czynią to w sposób mechaniczny, bez zrozumienia i nie umieją korzystać z tych doświadczeń.Są sugestywni i bezkrytyczni.Z otoczeniem nawiązują kontakt społeczny, porozumiewają się za pomocą gestów lub słów.Zasób ich słownictwa jest jednak ubogi, a mowa niedokształcona, często bełkotliwa i niewyraźna.Orientują się w przestrzeni i w czasie, lecz tylko w prostych, stale powtarzających się sytuacjach życiowych.W nowych sytuacjach nie rozpoznają nawet znanych elementów.Są zdolni jedynie do myślenia konkretnego, brak im pojęć abstrakcyjnych.Nie potrafią ujmować stosunków logicznych, ogólnych reguł postępowania i nie rozumieją zasad moralnych.Zakres pamięci jest u dzieci imbecylnych na ogół wąski, a trwałość i wierność pamięci znikoma, co wywołuje u nich tendencję zarówno do perseweracji, jak i do tworzenia wyobrażeń fantastycznych (pseudo-logia phantastica).Czasami.obserwujemy jednak u.tych dzieci wybiórcze zdolności do zapamiętywania określonego materiału, np.liczb lub melodii.Sztywność procesów poznawczych, brak umiejętności sądzenia i rozumowania, bezkrytycyzm i brak sprawności motorycznych sprawia, że dzieci imbecylne nie nadają się do szkoły specjalnej [ Pobierz całość w formacie PDF ]