[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ważne jest też podważenie wiary w realność przedstawianej na ekranie rzeczywistości.Wzrastająca przestępczość i demoralizacja nieletnich - z jednej strony oraz rozpowszechnianie się dwóch typowych motywów treściowych kultury masowej - agresji i seksu - z drugiej mobilizują nas do zastanowienia się nad funkcją psychospołeczną, prezentowanych przez telewizję i film, scen agresywnych - pełnych napięcia, grozy i przemocy.Istnieją dwie, przeciwstawne hipotezy co do funkcji motywu agresji, gwałtu w filmie:ljedna zakłada funkcje katarktyczne i sublimujące, gdyż jakby uwalnia to widza od agresywnych dążeń, dostarczając zastępczo zaspokojenia;lldruga, dostrzega funkcję katalizatora, wyzwalającego rzeczywiste czyny agresywne i agresywności jako właściwość osobowości u widzów obcujących z obrazami o dużym stopniu brutalności.lWyniki licznych badań - w kontekście zarzutu, że obrazy gwałtu na ekranie są bezpośrednią przyczyną wzrostu przestępczości wśród nieletnich - prowadzą do wniosku, że przy jednoczesnym występowaniu niekorzystnych sytuacji życiowych, problemów emocjonalnych i czynników charakteryzujących wątek agresji i gwałtu na ekranie bądź wzmaga agresywność zwróconą przeciwko otoczeniu, bądź potęguje stany lękowe.Inne przeprowadzone eksperymenty na temat formowania się agresywności wskazują, iż zarówno dzieci, jak i dorośli przejmują wzorce zachowań agresywnych z ekranu bez świadomego nacisku czy przymusu.Zaprzeczają jednak, że dzieci odbierają z ekranu tylko to, co jest bliskie ich psychice, dlatego nie wywołuje przerażenia i lęku widoku gwałtów, agresji, lecz raczej atmosfera im towarzysząca.Dzieci bowiem bardziej przeżywają czasem nawet brutalne sceny kłótni rodzinnych i konfliktów w grupie kolegów niż najgroźniejsze obrazy agresji i gwałtu.Uczenie się zachowań społecznych z telewizji i filmu jest jednak faktem.Podobnie jak przykłady zachowań agresywnych funkcjonują modele zachowań seksualnych.Naśladowanie obserwowanych w życiu społecznym modeli jest samo w sobie czynnością nagradzającą, wyrażającą się w stwierdzeniu: „ja też potrafię”.Model, zwłaszcza atrakcyjny, zdolny jest skłonić dziecko do nowych typów zachowań.Przyczyną takiego stanu rzeczy jest również to, że większość dzieci ogląda programy i filmy dla dorosłych, a oglądając je, stykają się:lz przemocą, czyli jawnym używaniem siły przeciwko innym, zachowaniem przynoszącym ból fizyczny, rany lub śmierć - występującą w aktach morderstw, pchnięć nożem, strzelania, walki na pięści, bicia w głowę, atakowania, używania broni pełnej i fizycznego powstrzymywania, stanowiących elementy dramaturgii czy sztuk dla dorosłych;llz przemocą i drastycznymi scenami - skutkiem okrucieństwa, walki i zemsty.lOglądając programy przeznaczone dla młodych widzów, dzieci również mają kontakt z przemocą - głównie w filmach rysunkowych i w baśniach.Zdarza się nawet, że taki film obejmuje od 17 do 30 scen agresji na godzinę, podczas gdy porównywalne programy dla dorosłych mają tylko 8 aktów agresji w tym samym czasie.Niebezpieczne są także kreskówki w których przemoc pokazana jest w sposób odrealniony i uroczy.Dziecko, które godzinami patrzy, jak kot Jings maltretuje myszy i wkręca je w maszynkę do mięsa, a te wkręcone nadal grają mu na nerwach, ma w głowie poważny zamęt.Zapewne źródeł agresji jest wiele.Jednak brak autorytetów, brutalne filmy i nie czytanie książek powodują zubożenie psychiki, braki wyobraźni u młodych ludzi oraz zatarcie granicy między rzeczywistością a fantastyką, podobną do „złego snu”.Wobec czego trzeba apelować do rodzin i wychowawców, którzy są w stanie skutecznie chronić swoich wychowanków przed zalewem agresji i brutalności.Jeżeli brane jest pod uwagi, że przywilejem dzieciństwa jest nieodpowiedzialność i beztroska, dziecko nie widzi uzasadnionych powodów, dla których miałoby rezygnować z przyjemności oglądania filmu.Dlatego na opiekunach spoczywa obowiązek nauczania dziecka konkurencyjnych form spędzania wolnego czasu, a także psychicznego przygotowania do odbioru trudnych i brutalnych treści.Zmusza do tego dzieci ogólna reakcja decydentów telewizyjnych i filmowych na taki stan rzeczy - tłumacząca, że filmy z przemocą są najchętniej oglądane przez widzów, a im więcej jest drastycznych scen przemocy, tym większa oglądalność [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Ważne jest też podważenie wiary w realność przedstawianej na ekranie rzeczywistości.Wzrastająca przestępczość i demoralizacja nieletnich - z jednej strony oraz rozpowszechnianie się dwóch typowych motywów treściowych kultury masowej - agresji i seksu - z drugiej mobilizują nas do zastanowienia się nad funkcją psychospołeczną, prezentowanych przez telewizję i film, scen agresywnych - pełnych napięcia, grozy i przemocy.Istnieją dwie, przeciwstawne hipotezy co do funkcji motywu agresji, gwałtu w filmie:ljedna zakłada funkcje katarktyczne i sublimujące, gdyż jakby uwalnia to widza od agresywnych dążeń, dostarczając zastępczo zaspokojenia;lldruga, dostrzega funkcję katalizatora, wyzwalającego rzeczywiste czyny agresywne i agresywności jako właściwość osobowości u widzów obcujących z obrazami o dużym stopniu brutalności.lWyniki licznych badań - w kontekście zarzutu, że obrazy gwałtu na ekranie są bezpośrednią przyczyną wzrostu przestępczości wśród nieletnich - prowadzą do wniosku, że przy jednoczesnym występowaniu niekorzystnych sytuacji życiowych, problemów emocjonalnych i czynników charakteryzujących wątek agresji i gwałtu na ekranie bądź wzmaga agresywność zwróconą przeciwko otoczeniu, bądź potęguje stany lękowe.Inne przeprowadzone eksperymenty na temat formowania się agresywności wskazują, iż zarówno dzieci, jak i dorośli przejmują wzorce zachowań agresywnych z ekranu bez świadomego nacisku czy przymusu.Zaprzeczają jednak, że dzieci odbierają z ekranu tylko to, co jest bliskie ich psychice, dlatego nie wywołuje przerażenia i lęku widoku gwałtów, agresji, lecz raczej atmosfera im towarzysząca.Dzieci bowiem bardziej przeżywają czasem nawet brutalne sceny kłótni rodzinnych i konfliktów w grupie kolegów niż najgroźniejsze obrazy agresji i gwałtu.Uczenie się zachowań społecznych z telewizji i filmu jest jednak faktem.Podobnie jak przykłady zachowań agresywnych funkcjonują modele zachowań seksualnych.Naśladowanie obserwowanych w życiu społecznym modeli jest samo w sobie czynnością nagradzającą, wyrażającą się w stwierdzeniu: „ja też potrafię”.Model, zwłaszcza atrakcyjny, zdolny jest skłonić dziecko do nowych typów zachowań.Przyczyną takiego stanu rzeczy jest również to, że większość dzieci ogląda programy i filmy dla dorosłych, a oglądając je, stykają się:lz przemocą, czyli jawnym używaniem siły przeciwko innym, zachowaniem przynoszącym ból fizyczny, rany lub śmierć - występującą w aktach morderstw, pchnięć nożem, strzelania, walki na pięści, bicia w głowę, atakowania, używania broni pełnej i fizycznego powstrzymywania, stanowiących elementy dramaturgii czy sztuk dla dorosłych;llz przemocą i drastycznymi scenami - skutkiem okrucieństwa, walki i zemsty.lOglądając programy przeznaczone dla młodych widzów, dzieci również mają kontakt z przemocą - głównie w filmach rysunkowych i w baśniach.Zdarza się nawet, że taki film obejmuje od 17 do 30 scen agresji na godzinę, podczas gdy porównywalne programy dla dorosłych mają tylko 8 aktów agresji w tym samym czasie.Niebezpieczne są także kreskówki w których przemoc pokazana jest w sposób odrealniony i uroczy.Dziecko, które godzinami patrzy, jak kot Jings maltretuje myszy i wkręca je w maszynkę do mięsa, a te wkręcone nadal grają mu na nerwach, ma w głowie poważny zamęt.Zapewne źródeł agresji jest wiele.Jednak brak autorytetów, brutalne filmy i nie czytanie książek powodują zubożenie psychiki, braki wyobraźni u młodych ludzi oraz zatarcie granicy między rzeczywistością a fantastyką, podobną do „złego snu”.Wobec czego trzeba apelować do rodzin i wychowawców, którzy są w stanie skutecznie chronić swoich wychowanków przed zalewem agresji i brutalności.Jeżeli brane jest pod uwagi, że przywilejem dzieciństwa jest nieodpowiedzialność i beztroska, dziecko nie widzi uzasadnionych powodów, dla których miałoby rezygnować z przyjemności oglądania filmu.Dlatego na opiekunach spoczywa obowiązek nauczania dziecka konkurencyjnych form spędzania wolnego czasu, a także psychicznego przygotowania do odbioru trudnych i brutalnych treści.Zmusza do tego dzieci ogólna reakcja decydentów telewizyjnych i filmowych na taki stan rzeczy - tłumacząca, że filmy z przemocą są najchętniej oglądane przez widzów, a im więcej jest drastycznych scen przemocy, tym większa oglądalność [ Pobierz całość w formacie PDF ]