[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.74-75.154Ibidem, s.239.Cytuję pracę Quayle'a jako główne zródło, ponieważ praca Pezrona jest trudniej dostępna.75 Czarnego miasto nazwane Temikyrą na cześć jego wnuczki Temis.Lecz historia przybrała dziwny obrót, kiedy owi olbrzymi osadnicy w północnej Anatolii zaczęlinazywać samych siebie tytanami.Zacytujmy znowu Stephena Quayle'a: To interesujący (iniedostrzegany przez większość współczesnych historyków) zbieg okoliczności.Przekaz ogomariańskich olbrzymach został utrwalony w greckiej mitologii; byli oni rzeczywistymi osobami oogromnych rozmiarach, traktowanymi jak bogowie.Tak więc niektórzy z greckich bogów nie byli tylkomitycznymi postaciami, lecz wywodzili się od prawdziwych postaci historycznych"155.Ale jak to możliwe?Syn Akmona, Uranos, który po nim panował nad nowo podbitymi ziemiami, był czczony przezpoddanych jako człowiek z nieba"156.Jak zauważył Pezron, antyczny autor Simias z Rodos określałUranosa imieniem Akmonides, czyli syn Akmona"; jego opinię podzielał też Hezychios157.Innymisłowy, z tej jednej rodziny gigantycznych gomariańskich książąt pochodzili ci, którzy stali sięnajwiększymi i najstarszymi bogami pogańskiego świata"158.Wydaje się więc, że opinie niektórychOjców Kościoła i innych wczesnych autorów chrześcijańskich miały antyczne zródła.2.yRDAA KLASYCZNEAle to nie wszystko - gdy mało istotne (i często nieprawdziwe) historie o Neronie i jegoskrzypcach czy o Juliuszu Cezarze i Brutusie wciąż są opowiadane, coś tak zdumiewającego jak fakt,że rzymskie legiony walczyły pewnego razu przeciwko olbrzymom, trzyma się w tajemnicy"159.Słynnyrzymski historyk i uczony Pliniusz Starszy pisał, że kości jednego z takich gigantów, którego widzieliRzymianie, kiedy jeszcze żył, zostały przywiezione przez Marka Skaurusa z Joppy w Judei (.).Potwór ów miał ponad 12 metrów wzrostu i żebra większe niż indyjskie słonie, kręgosłup zaś byłgruby na 45 centymetrów"160.Wydaje się, że odkąd Rzymianie, w osobie Juliusza Cezara, zwrócili pożądliwe oczy na Galię, ichzdyscyplinowane legiony były nękane przez północny odłam Gomarian - plemię, które migrowało doEuropy.Tutaj Rzymianie napotkali nowego i groznego przeciwnika: Celtów i ich kuzynów Teutonów,czyli Germanów.w nowy nieprzyjaciel nie przypominał tego, z czym dotychczas zetknęli się Rzymianie - odkartagińskich armii Hannibala z ich słoniami bojowymi po wszelakie podstępy i intrygi.Niewiele wiadomo o ludziach, których nazywamy Celtami.Wiemy, że przywędrowali przez AzjęMniejszą i północną Europę na tereny celtyckiej Walii, Szkocji i Irlandii.Większość poświęconych im155Ibidem, s.240.156Ibidem.157Ibidem.158Ibidem, s.241, za Pezron.159Ibidem, za: Pezron, s.51.160J.F.Healy (tłum.i red.) Pliny the ElderNatural History- A Selection, Penguin Books.76 relacji zawiera wzmianki o olbrzymach, których można było wśród nich spotkać.Antyczny greckihistoryk Pauzaniasz nazywał ich najwyższymi ludzmi na świecie".Współcześni historycy uważajądziś, że olbrzymi wśród Celtów stanowili klasę rządzącą, która sprawowała kontrolę nad większościąceltyckich plemion.(.)Współczesny historyk Gerhard Herm przyznaje, że Celtowie byli jasnowłosymi olbrzymami",którzy wzbudzali strach w sercach wszystkich wrogów, nawet najpotężniejszego z potężnych, Rzymu.Celtowie stoczyli kilka zaciekłych wojen z Rzymem i wiele rzymskich posterunków zdobyli, splądrowalii spalili do gołej ziemi.Wprawdzie Rzymianie w końcu wymyślili sposób, by pokonać tych olbrzymichwojowników, atakując ich nogi, nieosłonięte wielkimi tarczami, których używały te stworzenia, leczniebieskoocy, jasnowłosi giganci wprawiali w przerażenie tych, którym przyszło po raz pierwszyzmierzyć się z nimi w walce161.O ogromnych rozmiarach Celtów donosili nie tylko rzymscy historycy po podboju Galii.Greccyhistorycy Arian i Diodor również pisali o ich niezwykłym wzroście; Arian wspomniał o nich w związku zpodbojami Aleksandra Wielkiego, który zetknął się z Celtami, gdy spalił jedno z ich miast nadDunajem w 335 roku p.n.e.162 Poza tym kiedy Aleksander pytał Celtów, czego najbardziej się boją,uzyskał intrygującą odpowiedz, iż największy lęk budzi w nich to, że niebo mogłoby spaść im nagłowy"163.Najwyrazniej więc Celtowie przechowali w wierzeniach i legendach wspomnienie o tym, żedawno temu coś podobnego już się wydarzyło.Ale poza Galią, na wschód od Renu rzymskie legiony napotkały jeszcze grozniejszego przeciwnika- jedynego przeciwnika, który kiedykolwiek pokonał słynne legiony i uniemożliwił Rzymianom podbójcentralnej Europy - terenu dzisiejszych Niemiec.Wrogiem tym byli Teutoni, czyli Cymbrowie, czyli.Germanowie.Klasyczny historyk Strabon pisał o tych ludach, że były dziksze, wyższe i miały bardziejżółte włosy"164.Kiedy ludzie Cezara zapytali pod Besancon kilku Galów, którzy sami byli potężnegowzrostu", o Germanów, taką usłyszeli odpowiedz, zanotowaną przez Cezara:Opisali Germanów, wspominając o ich ogromnym wzroście, niewiarygodnej odwadze i nadzwyczajnymwyszkoleniu wojskowym.Galowie powiedzieli, że często, gdy spotykali Germanów, nie mogli znieść nawet wyrazu ichtwarzy ani ich spojrzenia165.W słynnej bitwie w Lesie Teutoburskim Germanowie zdziesiątkowali cztery rzymskie legiony wwalce tak brutalnej, że Rzymianie zachowali wobec nich mniej lub bardziej defensywną postawę ażdo ostatecznego upadku zachodniego cesarstwa rzymskie-go.Galijsko-celtyccy giganci to jedno, leczich jeszcze wyżsi kuzyni zza Renu to zupełnie inna sprawa.161S.Quayle, Genesis 6 Giants., op.cit., s.214.162Ibidem, s.216.163Ibidem, s.217.164Ibidem, s.231.165Ibidem, s.232.77 W końcu jednak kilku Germanów zostało pojmanych przez Rzymian, a jeden z nich, szczególniekłopotliwy król imieniem Teutobokh, przemaszerował jako jeniec przez Rzym prowadzony wtriumfalnej paradzie.Rzymski historyk Floras pisze, że król ów był tak wysoki, iż kiedy ten, który gopokonał, wrócił do Rzymu, Teutobokh był widoczny ponad wszystkimi trofeami i łupami zdobytymina wrogach, które niesiono na grotach włóczni.To wskazuje, że Teutobokh musiał mieć co najmniej270 centymetrów wzrostu, a być może jeszcze więcej"166.3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.74-75.154Ibidem, s.239.Cytuję pracę Quayle'a jako główne zródło, ponieważ praca Pezrona jest trudniej dostępna.75 Czarnego miasto nazwane Temikyrą na cześć jego wnuczki Temis.Lecz historia przybrała dziwny obrót, kiedy owi olbrzymi osadnicy w północnej Anatolii zaczęlinazywać samych siebie tytanami.Zacytujmy znowu Stephena Quayle'a: To interesujący (iniedostrzegany przez większość współczesnych historyków) zbieg okoliczności.Przekaz ogomariańskich olbrzymach został utrwalony w greckiej mitologii; byli oni rzeczywistymi osobami oogromnych rozmiarach, traktowanymi jak bogowie.Tak więc niektórzy z greckich bogów nie byli tylkomitycznymi postaciami, lecz wywodzili się od prawdziwych postaci historycznych"155.Ale jak to możliwe?Syn Akmona, Uranos, który po nim panował nad nowo podbitymi ziemiami, był czczony przezpoddanych jako człowiek z nieba"156.Jak zauważył Pezron, antyczny autor Simias z Rodos określałUranosa imieniem Akmonides, czyli syn Akmona"; jego opinię podzielał też Hezychios157.Innymisłowy, z tej jednej rodziny gigantycznych gomariańskich książąt pochodzili ci, którzy stali sięnajwiększymi i najstarszymi bogami pogańskiego świata"158.Wydaje się więc, że opinie niektórychOjców Kościoła i innych wczesnych autorów chrześcijańskich miały antyczne zródła.2.yRDAA KLASYCZNEAle to nie wszystko - gdy mało istotne (i często nieprawdziwe) historie o Neronie i jegoskrzypcach czy o Juliuszu Cezarze i Brutusie wciąż są opowiadane, coś tak zdumiewającego jak fakt,że rzymskie legiony walczyły pewnego razu przeciwko olbrzymom, trzyma się w tajemnicy"159.Słynnyrzymski historyk i uczony Pliniusz Starszy pisał, że kości jednego z takich gigantów, którego widzieliRzymianie, kiedy jeszcze żył, zostały przywiezione przez Marka Skaurusa z Joppy w Judei (.).Potwór ów miał ponad 12 metrów wzrostu i żebra większe niż indyjskie słonie, kręgosłup zaś byłgruby na 45 centymetrów"160.Wydaje się, że odkąd Rzymianie, w osobie Juliusza Cezara, zwrócili pożądliwe oczy na Galię, ichzdyscyplinowane legiony były nękane przez północny odłam Gomarian - plemię, które migrowało doEuropy.Tutaj Rzymianie napotkali nowego i groznego przeciwnika: Celtów i ich kuzynów Teutonów,czyli Germanów.w nowy nieprzyjaciel nie przypominał tego, z czym dotychczas zetknęli się Rzymianie - odkartagińskich armii Hannibala z ich słoniami bojowymi po wszelakie podstępy i intrygi.Niewiele wiadomo o ludziach, których nazywamy Celtami.Wiemy, że przywędrowali przez AzjęMniejszą i północną Europę na tereny celtyckiej Walii, Szkocji i Irlandii.Większość poświęconych im155Ibidem, s.240.156Ibidem.157Ibidem.158Ibidem, s.241, za Pezron.159Ibidem, za: Pezron, s.51.160J.F.Healy (tłum.i red.) Pliny the ElderNatural History- A Selection, Penguin Books.76 relacji zawiera wzmianki o olbrzymach, których można było wśród nich spotkać.Antyczny greckihistoryk Pauzaniasz nazywał ich najwyższymi ludzmi na świecie".Współcześni historycy uważajądziś, że olbrzymi wśród Celtów stanowili klasę rządzącą, która sprawowała kontrolę nad większościąceltyckich plemion.(.)Współczesny historyk Gerhard Herm przyznaje, że Celtowie byli jasnowłosymi olbrzymami",którzy wzbudzali strach w sercach wszystkich wrogów, nawet najpotężniejszego z potężnych, Rzymu.Celtowie stoczyli kilka zaciekłych wojen z Rzymem i wiele rzymskich posterunków zdobyli, splądrowalii spalili do gołej ziemi.Wprawdzie Rzymianie w końcu wymyślili sposób, by pokonać tych olbrzymichwojowników, atakując ich nogi, nieosłonięte wielkimi tarczami, których używały te stworzenia, leczniebieskoocy, jasnowłosi giganci wprawiali w przerażenie tych, którym przyszło po raz pierwszyzmierzyć się z nimi w walce161.O ogromnych rozmiarach Celtów donosili nie tylko rzymscy historycy po podboju Galii.Greccyhistorycy Arian i Diodor również pisali o ich niezwykłym wzroście; Arian wspomniał o nich w związku zpodbojami Aleksandra Wielkiego, który zetknął się z Celtami, gdy spalił jedno z ich miast nadDunajem w 335 roku p.n.e.162 Poza tym kiedy Aleksander pytał Celtów, czego najbardziej się boją,uzyskał intrygującą odpowiedz, iż największy lęk budzi w nich to, że niebo mogłoby spaść im nagłowy"163.Najwyrazniej więc Celtowie przechowali w wierzeniach i legendach wspomnienie o tym, żedawno temu coś podobnego już się wydarzyło.Ale poza Galią, na wschód od Renu rzymskie legiony napotkały jeszcze grozniejszego przeciwnika- jedynego przeciwnika, który kiedykolwiek pokonał słynne legiony i uniemożliwił Rzymianom podbójcentralnej Europy - terenu dzisiejszych Niemiec.Wrogiem tym byli Teutoni, czyli Cymbrowie, czyli.Germanowie.Klasyczny historyk Strabon pisał o tych ludach, że były dziksze, wyższe i miały bardziejżółte włosy"164.Kiedy ludzie Cezara zapytali pod Besancon kilku Galów, którzy sami byli potężnegowzrostu", o Germanów, taką usłyszeli odpowiedz, zanotowaną przez Cezara:Opisali Germanów, wspominając o ich ogromnym wzroście, niewiarygodnej odwadze i nadzwyczajnymwyszkoleniu wojskowym.Galowie powiedzieli, że często, gdy spotykali Germanów, nie mogli znieść nawet wyrazu ichtwarzy ani ich spojrzenia165.W słynnej bitwie w Lesie Teutoburskim Germanowie zdziesiątkowali cztery rzymskie legiony wwalce tak brutalnej, że Rzymianie zachowali wobec nich mniej lub bardziej defensywną postawę ażdo ostatecznego upadku zachodniego cesarstwa rzymskie-go.Galijsko-celtyccy giganci to jedno, leczich jeszcze wyżsi kuzyni zza Renu to zupełnie inna sprawa.161S.Quayle, Genesis 6 Giants., op.cit., s.214.162Ibidem, s.216.163Ibidem, s.217.164Ibidem, s.231.165Ibidem, s.232.77 W końcu jednak kilku Germanów zostało pojmanych przez Rzymian, a jeden z nich, szczególniekłopotliwy król imieniem Teutobokh, przemaszerował jako jeniec przez Rzym prowadzony wtriumfalnej paradzie.Rzymski historyk Floras pisze, że król ów był tak wysoki, iż kiedy ten, który gopokonał, wrócił do Rzymu, Teutobokh był widoczny ponad wszystkimi trofeami i łupami zdobytymina wrogach, które niesiono na grotach włóczni.To wskazuje, że Teutobokh musiał mieć co najmniej270 centymetrów wzrostu, a być może jeszcze więcej"166.3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]