[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kolejną inwestycją PMPG było zakupienie w styczniu 2007 r.miesięcznika Film , którego redaktorem naczelnymzostał Jacek Rakowiecki, były członek zarządu Agory, wydawcy Gazety Wyborczej .Cztery miesiące pózniej firma Michała Lisieckiego wygrała przetarg na kupno praw do wydawania tygodnika Ozon .Wcześniej głównym inwestorem i posiadaczem większościowego udziału w spółce był Janusz Palikot.Mimo zapowiedzi władz PMPG, że wydawanie Ozonu zostanie wznowione, nigdy nie doszło do ich realizacji.Rzeczywistą przepustką do wielkiego biznesu dla Michała Lisieckiego było podpisanie w 2006 r.umowy znotowaną na giełdzie spółką Arksteel.Połączenie obydwu spółek nastąpiło w wyniku przejęcia Point Group Sp.zo.o.(spółka przejmowana) przez Arksteel SA (spółka przejmująca).Wspólne przedsięwzięcie przyjęło nazwęPlatforma Mediowa Point Group.Ja pisały media, Arksteel była spółką-córką ukraińskiego Związku Przemysłowego Donbasu, który na początku2010 r.został kupiony przez rosyjskie koncerny Evraz Group i Metalloinvest.Z ogólnodostępnych rejestrówwynika, że we władzach Platformy Mediowej Point Group znalezli się ludzie z Donbasu, którzy pózniej tra fili doArksteelu: Konstyantyn Lytvynov, Giuseppe Mirante, Maksym Mordan, Oleksiy Petrov, Oleksandr Pylypenko,Sergiy Taruta (jeden z największych udziałowców Donbasu) i David Williams.W Platformie Mediowej Point Grup zasiadł także Paweł Horodyński, wiceprezes wrocławskiej spółki FamCynkowanie Ogniowe SA, razem z nim w zarządzie zasiadał wiceszef Wojskowych Służb InformacyjnychKazimierz Mochol.Jednym z najbliższych współpracowników Michała Lisieckiego jest Mariusz Pawlak, będący także wiceprezesemspółki Lorek, Pawlak i wspólnicy , w której znalazł się m.in.Piotr Pacewicz.W radzie nadzorczej firmyLisieckiego zasiada Jarosław Pachowski, w czasach rządów SLD prezes Polkomtela, a wcześniej (1998 2002),za czasów szefa TVP Roberta Kwiatkowskiego (z nadania SLD), członek zarządu publicznej telewizji.W tymczasie Pachowski zajmował się m.in.finansową współpracą z firmami Lwa Rywina: Canal+, Cyfrą+ i HeritageFilms.Wejście na giełdę PMPG poprzez związanie się z Arksteelem przyczyniło się do tego, że w 2009 r.Michał Lisieckizajął 89.miejsce (kapitał 145 mln) na liście najbogatszych Polaków według polskiej edycji branżowegomiesięcznika Forbes .PMPG weszła na giełdę w ten sam sposób, w jaki zrobiła to spółka Arksteel.Zarejestrowana w Polsce firma z ukraińskimi przedstawicielami połączyła się z firmą Pekpol jedną z najstarszych spółek giełdowych.W trakcie fuzji (przełom 2003/2004) we władzach Pekpolu zasiadali m.in.Michał Boni (polityk KongresuLiberalno-Demokratycznego, obecny minister w rządzie Donalda Tuska), Andrzej Arendarski, (polityk KongresuLiberalno-Demokratycznego).We władzach Pekpolu był też Wiesław Kaczmarek, polityk SLD, do początku 2003r.minister skarbu w rządzie Leszka Millera.Wspólne celeWalka, która na dobre rozpoczęła się w końcu ubiegłego roku między Polityką a Wprost , jest faktycznierywalizacją na tym samym polu, bo obydwa tytuły mają blizniaczo podobne antylustracyjne i antykonserwatywnepoglądy oraz prorządowe nastawienie.W obydwu tytułach zatrudnienie znalezli dziennikarze, którzy bylizarejestrowani przez służby specjalne PRL jako tajni współpracownicy (w Polityce m.in.Daniel Passent ps. Jonh , Daniel , a we Wprost Waldemar Kedaj ps. Mento .Więcej na temat działalności Waldemara Kedajaw PRL w najbliższym numerze Gazety Polskiej ).W Polityce ukazują się analizy, w których rządy lewicowe, a teraz PO, są przedstawiane jako najlepsze dla ludu,a funkcjonariusze służb specjalnych PRL są najlepszymi fachowcami na skalę światową.Piewcą podobnych prawd jest aktualnie tygodnik Wprost , który podobnie jak Polityka prowadzi walkę z pisowskim ciemnogrodem i konserwatywnymi dziennikarzami.W tej ostatniej dziedzinie prym wiedzie Polityka ,która publikuje wiadomości z magla , dotyczące życia prywatnego prawicowych dziennikarzy. Wprost był wiodącym tytułem wśród tygodników do końca lat 90.kiedy jego średnia sprzedaż wynosiła ponad300 tys.egzemplarzy.Z pozycji lidera zdetronizowała go Polityka , która wówczas zmieniła całkowicie szatęgraficzną i stała się wyrazicielką słusznych opinii [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Kolejną inwestycją PMPG było zakupienie w styczniu 2007 r.miesięcznika Film , którego redaktorem naczelnymzostał Jacek Rakowiecki, były członek zarządu Agory, wydawcy Gazety Wyborczej .Cztery miesiące pózniej firma Michała Lisieckiego wygrała przetarg na kupno praw do wydawania tygodnika Ozon .Wcześniej głównym inwestorem i posiadaczem większościowego udziału w spółce był Janusz Palikot.Mimo zapowiedzi władz PMPG, że wydawanie Ozonu zostanie wznowione, nigdy nie doszło do ich realizacji.Rzeczywistą przepustką do wielkiego biznesu dla Michała Lisieckiego było podpisanie w 2006 r.umowy znotowaną na giełdzie spółką Arksteel.Połączenie obydwu spółek nastąpiło w wyniku przejęcia Point Group Sp.zo.o.(spółka przejmowana) przez Arksteel SA (spółka przejmująca).Wspólne przedsięwzięcie przyjęło nazwęPlatforma Mediowa Point Group.Ja pisały media, Arksteel była spółką-córką ukraińskiego Związku Przemysłowego Donbasu, który na początku2010 r.został kupiony przez rosyjskie koncerny Evraz Group i Metalloinvest.Z ogólnodostępnych rejestrówwynika, że we władzach Platformy Mediowej Point Group znalezli się ludzie z Donbasu, którzy pózniej tra fili doArksteelu: Konstyantyn Lytvynov, Giuseppe Mirante, Maksym Mordan, Oleksiy Petrov, Oleksandr Pylypenko,Sergiy Taruta (jeden z największych udziałowców Donbasu) i David Williams.W Platformie Mediowej Point Grup zasiadł także Paweł Horodyński, wiceprezes wrocławskiej spółki FamCynkowanie Ogniowe SA, razem z nim w zarządzie zasiadał wiceszef Wojskowych Służb InformacyjnychKazimierz Mochol.Jednym z najbliższych współpracowników Michała Lisieckiego jest Mariusz Pawlak, będący także wiceprezesemspółki Lorek, Pawlak i wspólnicy , w której znalazł się m.in.Piotr Pacewicz.W radzie nadzorczej firmyLisieckiego zasiada Jarosław Pachowski, w czasach rządów SLD prezes Polkomtela, a wcześniej (1998 2002),za czasów szefa TVP Roberta Kwiatkowskiego (z nadania SLD), członek zarządu publicznej telewizji.W tymczasie Pachowski zajmował się m.in.finansową współpracą z firmami Lwa Rywina: Canal+, Cyfrą+ i HeritageFilms.Wejście na giełdę PMPG poprzez związanie się z Arksteelem przyczyniło się do tego, że w 2009 r.Michał Lisieckizajął 89.miejsce (kapitał 145 mln) na liście najbogatszych Polaków według polskiej edycji branżowegomiesięcznika Forbes .PMPG weszła na giełdę w ten sam sposób, w jaki zrobiła to spółka Arksteel.Zarejestrowana w Polsce firma z ukraińskimi przedstawicielami połączyła się z firmą Pekpol jedną z najstarszych spółek giełdowych.W trakcie fuzji (przełom 2003/2004) we władzach Pekpolu zasiadali m.in.Michał Boni (polityk KongresuLiberalno-Demokratycznego, obecny minister w rządzie Donalda Tuska), Andrzej Arendarski, (polityk KongresuLiberalno-Demokratycznego).We władzach Pekpolu był też Wiesław Kaczmarek, polityk SLD, do początku 2003r.minister skarbu w rządzie Leszka Millera.Wspólne celeWalka, która na dobre rozpoczęła się w końcu ubiegłego roku między Polityką a Wprost , jest faktycznierywalizacją na tym samym polu, bo obydwa tytuły mają blizniaczo podobne antylustracyjne i antykonserwatywnepoglądy oraz prorządowe nastawienie.W obydwu tytułach zatrudnienie znalezli dziennikarze, którzy bylizarejestrowani przez służby specjalne PRL jako tajni współpracownicy (w Polityce m.in.Daniel Passent ps. Jonh , Daniel , a we Wprost Waldemar Kedaj ps. Mento .Więcej na temat działalności Waldemara Kedajaw PRL w najbliższym numerze Gazety Polskiej ).W Polityce ukazują się analizy, w których rządy lewicowe, a teraz PO, są przedstawiane jako najlepsze dla ludu,a funkcjonariusze służb specjalnych PRL są najlepszymi fachowcami na skalę światową.Piewcą podobnych prawd jest aktualnie tygodnik Wprost , który podobnie jak Polityka prowadzi walkę z pisowskim ciemnogrodem i konserwatywnymi dziennikarzami.W tej ostatniej dziedzinie prym wiedzie Polityka ,która publikuje wiadomości z magla , dotyczące życia prywatnego prawicowych dziennikarzy. Wprost był wiodącym tytułem wśród tygodników do końca lat 90.kiedy jego średnia sprzedaż wynosiła ponad300 tys.egzemplarzy.Z pozycji lidera zdetronizowała go Polityka , która wówczas zmieniła całkowicie szatęgraficzną i stała się wyrazicielką słusznych opinii [ Pobierz całość w formacie PDF ]