[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednocześnie zajścia z 16 marca uwidoczniły raz jeszcze opinii francuskiej, w jakgroznej sytuacji znajduje się stolica z powodu natężenia akcji komunistycznej w masachrobotniczych.Czerwone przedmieścia ciążą na sytuacji Paryża i na swobodzie ruchówrządu.Kilka z tych przedmieść jest całkowicie przez komunizm opanowanych.Ponadtopółdniowy strajk generalny 18 marca świadczy o tym, iż wpływy komunistów w CGT[Confederation Generale du Travail], a specjalnie w związkach zawodowych okręguparyskiego są tak silne, iż socjaliści nie mogli się im na razie przeciwstawić.Jeszczebardziej znamiennymi są objawy świadczące o tym, że komuniści, podburzając ciąglemasy robotnicze, bądz do nowych żądań, bądz do walki z faszyzmem", znajdują sięczęsto w takich sytuacjach, że sami nie mogą następnie tego tradycyjnie rewolucyjnegoelementu robotniczego opanować.W związku z ostatnimi wypadkami zarysowuje się wreszcie pewnego rodzaju szantażkomunistów w stosunku do rządu na tle liberalnych posunięć w dziedzinie finansowej igospodarczej, a zwłaszcza wobec dążenia rządu do przywrócenia równowagibudżetowej.Szybkie pokrycie obu transz pożyczki narodowej będące poważnymargumentem dla zwolenników tego rodzaju polityki wzmocniło prawdopodobnie obawykomunistów i chęć odegrania się.Cicha rozgrywka pomiędzy socjalistami i komunistami, która zarysowuje się już od kilkumiesięcy, nabiera w ten sposób na natężeniu, zaś wypadki uliczne w rodzaju tych, któresię rozegrały w Clichy mogą, jeśliby się miały powtarzać, proces ten przyspieszyć lubnawet zmienić jej charakter na coraz bardziej otwarte spory.59Drugi gabinet Bluma powstał 13 marca 1938 r.i trwał zaledwie 27 dni.W związku zprojektem drastycznej ustawy finansowej gabinet Bluma upadł 9 kwietnia, gdy Senatuchwalił votum nieufności 214 głosami przeciwko 47.10 kwietnia rządy objął EdouardDaladier.List szyfrowy J.Aukasiewicza do J.Becka.9 Paryż, 16 marca 1938 r.Utworzenie gabinetu Bluma nie przyniosło wyjaśnienia sytuacji w żadnej dziedziniepolityki francuskiej, ani wewnętrznej, ani zagranicznej.W sferach kierowniczych i w kołach politycznych tutejszych wszyscy są przekonani, że rząd Bluma nie pozostanieprzy władzy i że w najbliższych dniach ustąpi miejsca rządowi unii narodowej.Opiniapubliczna jest nadzwyczaj podniecona i nie widzi żadnej drogi wyjścia z obecnegociężkiego położenia, całą nadzieję pokłada w możliwości utworzenia rządu istotniesilnego i kompetentnego.Ewolucję wypadków może przyspieszyć paniczny nastrójgiełdy powodujący spadek franka francuskiego i większości walorów.Powołanie przezpremiera do współpracy [Charles] Spinasse'a, [Yincent] Auriola, [Pierre] Mendes-France'a i [Georges] Borisa z góry zadecydowało o niemożliwości podniesienia zaufaniado akcji finansowej rządu.Należy jednak stwierdzić, że sformowanie rządu uniinarodowej napotyka na wielkie trudności ze względu na zagadnienie ewentualnegoudziału w nim komunistów oraz ze względu na dążenie Bluma, by zachować w nimpremierostwo, na co stronnictwa umiarkowane, a także i większość radykałów niezgadza się.Opinia tutejsza jest przeświadczona, że losy Europy i sytuacjimiędzynarodowej Francji ważą się w chwili obecnej.Reakcje jednak wyrażają siędotychczas w formie przygnębienia, a żadna wyrazna linia przeciwdziałania niekrystalizuje się.Nie miałem jeszcze okazji nawiązania kontaktu z Paul-Boncourem, na podstawie zaśrozmów moich współpracowników z przedstawicielami Quai d'Orsay można panującetam nastroje ująć w sposób następujący:I.Oderwanie Włoch od osi Rzym-Berlin jest złudą, wobec czego wszelka negocjacja zRzymem jest bezprzedmiotowa, a rokowania angielsko-włoskie stratą czasu.10II.Nawet Anglicy przyznają, że jakakolwiek rozmowa z Niemcami jest obecnieniemożliwa.III.W tych warunkach należy skupić wszystkie realne siły możliwego przeciwdziałaniaagresywnej polityce państw osi i po przeglądzie tych sił zadecydować, co może byćobronione.IV.Na razie jednak zaangażowanie się co do Czechosłowacji jest deklaratywniecałkowite.W rozmowie dzisiejszej z Frankowskim Massigli dał wyraz swemu głębokiemupesymizmowi co do możliwości pokojowych solucji, a to szczególniej ze60względu na przekonanie, że Mussolini wystąpi z nowymi żądaniami, pragnącskompensować sobie przegraną austriacką.11 Poza tym Massigli jest przekonany, żerozpoczęty pochód imperializmu niemieckiego nie będzie mógł być powstrzymany nadrodze porozumienia.J.Aukasiewicz Ambasador RP2.Rządy Front Populaire we Francji Przypisy1 dP-PIPZ, 1937, s.151-170.2 Minister Spraw Wewnętrznych Roger Salengro popełnił samobójstwo na skutek akcjiprowadzonej przeciw niemu, oskarżającej go o dezercję w czasie pierwszej wojnyświatowej.3 Na dorocznym kongresie partii radykalno-socjalistycznej w Biarritz miała miejscescysja pomiędzy dwoma kierunkami partii: zerwania z Frontem Ludowym i utrzymaniago.Dzięki akcji prezesa stronnictwa, Edouarda Daladier, zwyciężyła grupakontynuowania obecnej koalicji w rządzie.W uchwałach wystąpiono wyraznie przeciwkoakcji komunistycznej. 4 Partia komunistyczna zapowiedziała zorganizowanie na terenie Alzacji i Lotaryngiiponad 100 wieców.Wobec zdecydowanego stanowiska Bluma, obawiającego siękomplikacji w stosunkach francusko-niemieckich, komuniści zostali zmuszeni dozmniejszenia liczby zebrań do dziesięciu.Oprócz uchwał odnośnie do propagandykomunistycznej, na zebraniach atakowano także kanclerza Hitlera i reżimnarodowosocjalistyczny w Niemczech, co wywołało protest ze strony Rzeszy.5 Jacąues Doriot (1898-1945) od 1920 r.członek Francuskiej Partii Komunistycznej.Usunięty z niej za trockizm w 1932 r.niezwłocznie przerzucił się do skrajnej prawicy,organizując Pani Populaire Franfais o tendencjach faszystowskich.Doriot był członkiemIzby Deputowanych.W czasie drugiej wojny światowej współpracował z Niemcami.6 Grupa Croixde Feu powstała w 1927 r.Jej lider, płk Fran9ois de la Roque,organizował ją na wzór faszystowski, opierając się na kombatantach z pierwszej wojnyświatowej.Wykorzystując aferę Stavisky'ego, grupa Croix de Feu sprowokowała 6lutego 1934 r.krwawą manifestację na Place de la Concorde (20 zabitych).OrganizacjaCroix de Feu została rozwiązana przez rząd Front Populaire w 1936 r., a płk de laRoąue powołał do życia w tym samym roku nowe ugrupowanie Parti Social Franfais opodobnych co Croix de Feu poglądach.W czasie drugiej wojny partia ta popierała rządYichy.7 Wielka międzynarodowa wystawa w Paryżu trwała od czerwca do jesieni 1937 r.8 dP-PIPZ, 1937, s.168-170.9 IPMS, A.13.53.19 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl milosnikstop.keep.pl
.Jednocześnie zajścia z 16 marca uwidoczniły raz jeszcze opinii francuskiej, w jakgroznej sytuacji znajduje się stolica z powodu natężenia akcji komunistycznej w masachrobotniczych.Czerwone przedmieścia ciążą na sytuacji Paryża i na swobodzie ruchówrządu.Kilka z tych przedmieść jest całkowicie przez komunizm opanowanych.Ponadtopółdniowy strajk generalny 18 marca świadczy o tym, iż wpływy komunistów w CGT[Confederation Generale du Travail], a specjalnie w związkach zawodowych okręguparyskiego są tak silne, iż socjaliści nie mogli się im na razie przeciwstawić.Jeszczebardziej znamiennymi są objawy świadczące o tym, że komuniści, podburzając ciąglemasy robotnicze, bądz do nowych żądań, bądz do walki z faszyzmem", znajdują sięczęsto w takich sytuacjach, że sami nie mogą następnie tego tradycyjnie rewolucyjnegoelementu robotniczego opanować.W związku z ostatnimi wypadkami zarysowuje się wreszcie pewnego rodzaju szantażkomunistów w stosunku do rządu na tle liberalnych posunięć w dziedzinie finansowej igospodarczej, a zwłaszcza wobec dążenia rządu do przywrócenia równowagibudżetowej.Szybkie pokrycie obu transz pożyczki narodowej będące poważnymargumentem dla zwolenników tego rodzaju polityki wzmocniło prawdopodobnie obawykomunistów i chęć odegrania się.Cicha rozgrywka pomiędzy socjalistami i komunistami, która zarysowuje się już od kilkumiesięcy, nabiera w ten sposób na natężeniu, zaś wypadki uliczne w rodzaju tych, któresię rozegrały w Clichy mogą, jeśliby się miały powtarzać, proces ten przyspieszyć lubnawet zmienić jej charakter na coraz bardziej otwarte spory.59Drugi gabinet Bluma powstał 13 marca 1938 r.i trwał zaledwie 27 dni.W związku zprojektem drastycznej ustawy finansowej gabinet Bluma upadł 9 kwietnia, gdy Senatuchwalił votum nieufności 214 głosami przeciwko 47.10 kwietnia rządy objął EdouardDaladier.List szyfrowy J.Aukasiewicza do J.Becka.9 Paryż, 16 marca 1938 r.Utworzenie gabinetu Bluma nie przyniosło wyjaśnienia sytuacji w żadnej dziedziniepolityki francuskiej, ani wewnętrznej, ani zagranicznej.W sferach kierowniczych i w kołach politycznych tutejszych wszyscy są przekonani, że rząd Bluma nie pozostanieprzy władzy i że w najbliższych dniach ustąpi miejsca rządowi unii narodowej.Opiniapubliczna jest nadzwyczaj podniecona i nie widzi żadnej drogi wyjścia z obecnegociężkiego położenia, całą nadzieję pokłada w możliwości utworzenia rządu istotniesilnego i kompetentnego.Ewolucję wypadków może przyspieszyć paniczny nastrójgiełdy powodujący spadek franka francuskiego i większości walorów.Powołanie przezpremiera do współpracy [Charles] Spinasse'a, [Yincent] Auriola, [Pierre] Mendes-France'a i [Georges] Borisa z góry zadecydowało o niemożliwości podniesienia zaufaniado akcji finansowej rządu.Należy jednak stwierdzić, że sformowanie rządu uniinarodowej napotyka na wielkie trudności ze względu na zagadnienie ewentualnegoudziału w nim komunistów oraz ze względu na dążenie Bluma, by zachować w nimpremierostwo, na co stronnictwa umiarkowane, a także i większość radykałów niezgadza się.Opinia tutejsza jest przeświadczona, że losy Europy i sytuacjimiędzynarodowej Francji ważą się w chwili obecnej.Reakcje jednak wyrażają siędotychczas w formie przygnębienia, a żadna wyrazna linia przeciwdziałania niekrystalizuje się.Nie miałem jeszcze okazji nawiązania kontaktu z Paul-Boncourem, na podstawie zaśrozmów moich współpracowników z przedstawicielami Quai d'Orsay można panującetam nastroje ująć w sposób następujący:I.Oderwanie Włoch od osi Rzym-Berlin jest złudą, wobec czego wszelka negocjacja zRzymem jest bezprzedmiotowa, a rokowania angielsko-włoskie stratą czasu.10II.Nawet Anglicy przyznają, że jakakolwiek rozmowa z Niemcami jest obecnieniemożliwa.III.W tych warunkach należy skupić wszystkie realne siły możliwego przeciwdziałaniaagresywnej polityce państw osi i po przeglądzie tych sił zadecydować, co może byćobronione.IV.Na razie jednak zaangażowanie się co do Czechosłowacji jest deklaratywniecałkowite.W rozmowie dzisiejszej z Frankowskim Massigli dał wyraz swemu głębokiemupesymizmowi co do możliwości pokojowych solucji, a to szczególniej ze60względu na przekonanie, że Mussolini wystąpi z nowymi żądaniami, pragnącskompensować sobie przegraną austriacką.11 Poza tym Massigli jest przekonany, żerozpoczęty pochód imperializmu niemieckiego nie będzie mógł być powstrzymany nadrodze porozumienia.J.Aukasiewicz Ambasador RP2.Rządy Front Populaire we Francji Przypisy1 dP-PIPZ, 1937, s.151-170.2 Minister Spraw Wewnętrznych Roger Salengro popełnił samobójstwo na skutek akcjiprowadzonej przeciw niemu, oskarżającej go o dezercję w czasie pierwszej wojnyświatowej.3 Na dorocznym kongresie partii radykalno-socjalistycznej w Biarritz miała miejscescysja pomiędzy dwoma kierunkami partii: zerwania z Frontem Ludowym i utrzymaniago.Dzięki akcji prezesa stronnictwa, Edouarda Daladier, zwyciężyła grupakontynuowania obecnej koalicji w rządzie.W uchwałach wystąpiono wyraznie przeciwkoakcji komunistycznej. 4 Partia komunistyczna zapowiedziała zorganizowanie na terenie Alzacji i Lotaryngiiponad 100 wieców.Wobec zdecydowanego stanowiska Bluma, obawiającego siękomplikacji w stosunkach francusko-niemieckich, komuniści zostali zmuszeni dozmniejszenia liczby zebrań do dziesięciu.Oprócz uchwał odnośnie do propagandykomunistycznej, na zebraniach atakowano także kanclerza Hitlera i reżimnarodowosocjalistyczny w Niemczech, co wywołało protest ze strony Rzeszy.5 Jacąues Doriot (1898-1945) od 1920 r.członek Francuskiej Partii Komunistycznej.Usunięty z niej za trockizm w 1932 r.niezwłocznie przerzucił się do skrajnej prawicy,organizując Pani Populaire Franfais o tendencjach faszystowskich.Doriot był członkiemIzby Deputowanych.W czasie drugiej wojny światowej współpracował z Niemcami.6 Grupa Croixde Feu powstała w 1927 r.Jej lider, płk Fran9ois de la Roque,organizował ją na wzór faszystowski, opierając się na kombatantach z pierwszej wojnyświatowej.Wykorzystując aferę Stavisky'ego, grupa Croix de Feu sprowokowała 6lutego 1934 r.krwawą manifestację na Place de la Concorde (20 zabitych).OrganizacjaCroix de Feu została rozwiązana przez rząd Front Populaire w 1936 r., a płk de laRoąue powołał do życia w tym samym roku nowe ugrupowanie Parti Social Franfais opodobnych co Croix de Feu poglądach.W czasie drugiej wojny partia ta popierała rządYichy.7 Wielka międzynarodowa wystawa w Paryżu trwała od czerwca do jesieni 1937 r.8 dP-PIPZ, 1937, s.168-170.9 IPMS, A.13.53.19 [ Pobierz całość w formacie PDF ]